Sprawa ze skargi na decyzję Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych w przedmiocie umorzenia postępowania administracyjnego w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji dot. odmowy przyznania uprawnienia do świadczenia pieniężnego
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Jerzy Bujko /spr./ Sędziowie Sędzia NSA Andrzej Jurkiewicz Sędzia WSA del. Małgorzata Włodarska Protokolant Agnieszka Majewska po rozpoznaniu w dniu 17 października 2008 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej B. S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 19 kwietnia 2007 r. sygn. akt IV SA/Wr 859/06 w sprawie ze skargi B. S. na decyzję Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia [...] nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania administracyjnego w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji dot. odmowy przyznania uprawnienia do świadczenia pieniężnego oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie strona 1/4

Wyrokiem z dnia 19 kwietnia 2007 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu oddalił skargę B. S. wniesioną na decyzję Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia [...] października 2006 r. o umorzeniu postępowania o stwierdzenie nieważności decyzji tego organu wydanych w przedmiocie przyznania świadczenia pieniężnego przysługującego osobom deportowanym do pracy przymusowej. Do wydania tego wyroku doszło w następującym stanie faktycznym i prawnym:

B. S. wystąpiła o przyznanie jej świadczenia pieniężnego na podstawie ustawy z dnia 31 maja 1996 r. o świadczeniu pieniężnym przysługującym osobom deportowanym do pracy przymusowej oraz osadzonym w obozach pracy przez III Rzeszę i Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich (Dz. U. Nr 87, poz. 395 ze zm.). Była ona jako kilkuletnie dziecko deportowana z rodzicami przez okupacyjne władze niemieckie w czasie Drugiej Wojny Światowej na teren Niemiec, gdzie rodzice wykonywali roboty przymusowe. Decyzją z dnia [...] października 1999 r. Kierownik Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych odmówił B. S. przyznania żądanego świadczenia ze względu na to, iż jako małoletnie dziecko nie świadczyła ona pracy przymusowej. Następnie decyzją z dnia [...] grudnia 2003 r. wymieniony organ uchylił na podstawie przepisu art. 154 k.p.a. własną decyzję z dnia [...].10.1999 r. i przyznał skarżącej uprawnienia do żądanego świadczenia w maksymalnym wymiarze określonym w art. 3 ust. 1 podanej wyżej ustawy z dnia 31 maja 1996 r. o świadczeniu pieniężnym... Decyzja ta została następnie utrzymana w mocy kolejną decyzją wydaną w dniu 13 października 2004 r. B. S. zaskarżyła tę decyzję do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu. Wyrokiem z dnia 16 lutego 2006 r. (sygn. akt IV SA/Wr 837/04 Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu uchylił zaskarżoną decyzję z dnia [...] października 2004 r. i w motywach wyroku zobowiązał organ do spowodowania sprecyzowania stanowiska i żądań strony. W odpowiedzi na pismo organu z dnia 14 czerwca 2006 r. B. S. wniosła o stwierdzenie nieważności wymienionych wyżej decyzji Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia [...] października 1999 r. i [...] października 2004 r.

Po rozpoznaniu tak sprecyzowanego wniosku Kierownik Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych uznał, iż obie decyzje - których wniosek dotyczy - zostały już usunięte z obrotu prawnego i postępowanie o stwierdzenie ich nieważności jest bezprzedmiotowe. Dlatego decyzją z dnia [...] lipca 2006 r. umorzył postępowanie o stwierdzenie nieważności, powołując się na przepis art. 105 § 1 k.p.a. Wymieniona ostatnio decyzja została utrzymana w mocy decyzją z dnia [...] października 2006 r.

Na powyższą decyzję B. S. wniosła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, zarzucając jej naruszenie przepisów art. 105 § 1 w zw. z art. 104 § 1 i 2 k.p.a. a także art. 156 § 1 pkt 2 k.p.a. w zw. z art. 6, 7, 8 i 9 k.p.a. przez umorzenie postępowania nieważnościowego, mimo że decyzje objęte wnioskiem zostały wydane z rażącym naruszeniem prawa. Skarżąca podniosła, że w następstwie wydania tych decyzji otrzymała prawo do żądanego świadczenie z kilkuletnim opóźnieniem, a stwierdzenie nieważności tych decyzji będzie stanowiło podstawę do przyznania jej odszkodowania na podstawie art. 4171 § 2 k.c. w zw. z art. 2 i art. 77 ust. 1 Konstytucji RP.

Strona 1/4