Z kolei decyzją z [...] kwietnia 2015 r., nr [...], SKO w Warszawie utrzymało w mocy własną decyzję z dnia [...] marca 2015 r., nr KOC [...], stwierdzając w uzasadnieniu, że w pełni zgadza się z argumentacją i rozstrzygnięciem zawartą w decyzji o odmowie stwierdzenia nieważności decyzji wydanej w II instancji w sprawie ustalenia warunków zabudowy, a zarzuty zawarte we wniosku o rozpoznanie sprawy uznano za gołosłowne.
Wspólnota w obu sprawach wniosła skargę do WSA w Warszawie.
Decyzji z dnia [...] kwietnia 2015 r., nr [...], strona skarżąca zarzuciła - jak wskazano w kwestionowanym wyroku - naruszenie "art. 157 § 1 pkt 3" w zw. z art. 156 § 1 K.p.a. poprzez błędną wykładnię polegającą na mylnym przyjęciu niedopuszczalności wszczęcia i prowadzenia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji organu I instancji, art. 8 K.p.a. poprzez błędne zastosowanie i przeprowadzenie dwóch odrębnych postępowań w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji organów I i II instancji, podczas gdy skarżąca złożyła jeden wniosek o stwierdzenie nieważności, art. 138 § 1 pkt 2 w zw. z art. 127 § 3 K.p.a. poprzez błędne zastosowanie polegające na uchyleniu decyzji SKO w Warszawie z dnia [...] marca 2015 r. i umorzeniu postępowania.
Decyzji z dnia [...] kwietnia 2015, nr [...] (w wyroku powołano błędne oznaczenie tej decyzji - por. s. 3 uzasadnienia wyroku) Wspólnota zarzuciła naruszenie art. 127 § 3 i art. 15 K.p.a. poprzez nierozpoznanie ponownie sprawy o stwierdzenie nieważności decyzji SKO w Warszawie z dnia [...] października 2014 r., a jedynie ograniczenie się do odniesienia do tego czy wywody w decyzji SKO w Warszawie z dnia [...] marca 2015 r., [...], odnoszą się do zarzutów zawartych we wniosku o stwierdzenie nieważności decyzji z dnia [...] października 2014 r., czym organ naruszył art. 127 § 3 i art. 15 K.p.a.
Z ostrożności procesowej skarżąca podniosła zarzut naruszenia przepisów art. 8, 9, 11, 107 § 3 K.p.a. poprzez naruszenie zasady zaufania obywateli do Państwa, niewyjaśnienie w uzasadnieniu decyzji przesłanek, którymi kierował się organ przy załatwianiu sprawy, sporządzenie wadliwego uzasadnienia bez ustaleń faktycznych i argumentacji prawniczej.
WSA w Warszawie, na podstawie art. 111 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (wówczas: Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm., Ppsa), połączył do wspólnego orzekania i wyrokowania sprawy IV SA/Wa 1800/15 i IV SA/Wa 1801/15.
W odpowiedzi na skargi skarżony organ wniósł o ich oddalenie podtrzymując argumenty jak w zaskarżonych decyzjach.
Opisanym na wstępie wyrokiem WSA w Warszawie uwzględnił skargi uchylając decyzje SKO w Warszawie wydane w postępowaniach dotyczących stwierdzenia nieważności decyzji.