C. Zarzut naruszenia przepisów art. 141 § 4 i art. 153 Ppsa wynika ponadto z wadliwego sformułowania wytycznych w zaskarżonym wyroku. Trafnie skarżąca kasacyjnie Spółka zauważa, że sąd pierwszej instancji nakazał Kolegium rozpoznać wniosek o stwierdzenie nieważności decyzji z dnia [...] października 2014 r. i "[...] stycznia 2013 r." i wydać w tym przedmiocie jedną decyzję administracyjną. O ile pierwsza z tych dat wskazywałaby na decyzję SKO w Warszawie wydaną w II instancji w procedurze ustalania warunków zabudowy, o tyle druga z tych dat nie oznacza jakiejkolwiek decyzji wydanej w przedmiotowym postępowaniu. Decyzja Zarządu Dzielnicy Mokotów w przedmiocie ustalenia warunków zabudowy (decyzja organu I instancji w źródłowej sprawie) zapadła w dniu [...] stycznia 2014 r., nie sposób zatem uznać, że wskazanie sądu a quo ma charakter oczywistej omyłki. Tym samym wytyczne zobowiązujące Kolegium do podjęcia oznaczonego rozstrzygnięcia zostały skonstruowane wadliwie, skoro zobowiązano organ do rozpoznania wniosku o stwierdzenie nieważności decyzji w sposób sprzeczny z ustalonym uprzednio stanem faktycznym źródłowej sprawy administracyjnej, w której ramach zapadły decyzje w przedmiocie ustalenia warunków zabudowy. Trafnie skarżąca kasacyjnie Spółka wskazuje, że wytyczne w powyższym aspekcie w praktyce mają charakter niewykonalnych.
D. Uzasadnienie zaskarżonego wyroku nie pozwala również jednoznacznie ustalić przesłanek, jakimi kierował się sąd pierwszej instancji, podejmując zaskarżone orzeczenie, a wada ta nie zapewnia możliwości kontroli instancyjnej orzeczenia. WSA w Warszawie stwierdził autorytatywnie, że "zaskarżone decyzje zapadły przede wszystkim z naruszeniem art. 157 § 1 K.p.a.". Cyt. przepis Kodeksu stanowi, że "Właściwy do stwierdzenia nieważności decyzji w przypadkach wymienionych w art. 156 jest organ wyższego stopnia, a gdy decyzja wydana została przez ministra lub samorządowe kolegium odwoławcze - ten organ". Zaskarżonymi decyzjami w sprawie IV SA/Wa 1800/15 wobec podjęcia przez sąd wojewódzki postanowienia w trybie art. 111 § 2 Ppsa o połączeniu spraw do łącznego rozpoznania i orzekania, były decyzje SKO w Warszawie wydane w postępowaniach z wniosków Wspólnoty o ponowne rozpatrzenie spraw zakończonych decyzjami tegoż organu o odmowie stwierdzenia nieważności decyzji własnej Kolegium oraz o odmowie stwierdzenia nieważności decyzji Zarządu Dzielnicy Mokotów m. st. Warszawy. SKO w Warszawie rozpoznawało zaskarżonymi decyzjami nr [...] i nr [...] wnioski wniesione w trybie art. 127 § 3 K.p.a. Z uzasadnienia zaskarżonego wyroku niepodobna ustalić w jaki sposób Kolegium wydając oba rozstrzygnięcia w zaskarżonych następnie do sądu decyzjach, miałoby uchybić przepisowi art. 157 § K.p.a. określającemu właściwość organu do rozpoznawania wniosku o stwierdzenie nieważności decyzji. W tym aspekcie trafnie skarżąca kasacyjnie Spółka wywodzi, że nie jest możliwe poznanie toku rozumowania sądu także w aspekcie nakazania organowi, aby przy ponownym rozpoznaniu sprawy wydał jedną decyzję, w której rozpozna łącznie żądanie Wspólnoty stwierdzenia nieważności decyzji organów obu instancji wydanych w sprawie ustalenia warunków zabudowy. W powyższym zakresie sąd wojewódzki nie wskazał w uzasadnieniu swego wyroku normy, która nakazywałaby łączne rozpoznanie takich wniosków o stwierdzenie nieważności decyzji dwóch różnych decyzji. Wyrok nie zawiera w uzasadnieniu wskazania źródła takiego obowiązku, zatem istotnie uchybiono przepisowi art. 141 § 4 Ppsa.