Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Andrzej Gliniecki Sędzia NSA Alicja Plucińska - Filipowicz (spr.) Sędzia del. WSA Jerzy Siegień Protokolant Karolina Kubik po rozpoznaniu w dniu 31 października 2008 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej Z. K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 3 marca 2008 r. sygn. akt IV SA/Wa 1394/06 w sprawie ze skargi J. D. i Z. K. na decyzję Ministra Transportu i Budownictwa z dnia [...]. nr [...] w przedmiocie lokalizacji drogi krajowej oddala skargę kasacyjną.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 3 marca 2008 r. sygn. akt IV SA/Wa 1394/06 po rozpoznaniu skarg J. D. i Z. K. na decyzję Ministra Transportu i Budownictwa z dnia [...] maja 2006 r. utrzymującą w mocy decyzję Wojewody Podkarpackiego z dnia [...] listopada 2005 r. nr [...] o ustaleniu lokalizacji rozbudowy drogi krajowej na odcinku Łańcut - Głuchów - oddalił skargę.
W uzasadnieniu wyroku podano, iż organ odwoławczy wywiódł szczegółowo przyczyny uznania, że decyzja organu odwoławczego jest prawidłowa jak też zasadne i zgodne z prawem jest nadanie tej decyzji rygoru natychmiastowej wykonalności.
Skargi do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego wnieśli J. D. i Z. K..
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uznał skargi za niezasadne.
Sąd podkreślił, że w sprawie ma zastosowanie art. 4 ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczegółowych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg krajowych /Dz. U. Nr 80, poz. 721 ze zm./, zwanej dalej "ustawą", zgodnie z którym do postępowania w sprawach o wydanie decyzji o ustaleniu lokalizacji drogi stosuje się przepisy kpa z zastrzeżeniem przepisów tej ustawy. W myśl art. 15 kpa organ odwoławczy powtórnie rozpatruje sprawę i ją merytorycznie rozstrzyga. Minister Transportu właściwie przeprowadził postępowanie odwoławcze, zaś Sąd nie dopatrzył się w decyzji tego organu wad uzasadniających jej wyeliminowanie z obiegu prawnego. Generalny Dyrektor Dróg Krajowych i Autostrad złożył wniosek o wydanie decyzji po wyczerpaniu wymogu uzyskania stosownych opinii /art. 3 ust. 1 ustawy/. Wniosek spełnia wymogi art. 5 ust. 1 ustawy odnośnie przedstawienia przebiegu drogi na stosownej mapie. Naruszenie art. 2 ust. 2 ustawy określającego termin do wydania decyzji /trzy miesiące od złożenia wniosku/ nie powoduje skutku w postaci konieczności uchylenia decyzji z powodu jej nieważności, gdyż przepis ten ma charakter instrukcyjny, dyscyplinujący organ do sprawnego prowadzenia postępowania. W ocenie Sądu do przedmiotowej inwestycji, jak to słusznie stwierdziły organy orzekające w sprawie, nie stosuje się nowelizacji ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. Prawo ochrony środowiska /Dz. U. z 2001 r. Nr 62, poz. 627 ze zm./, dokonanej ustawą z dnia 18 maja 2005 r. o zmianie ustawy - Prawo ochrony środowiska oraz niektórych innych ustaw /Dz. U. Nr 113, poz. 954/, stosownie do art. 25 tej ustawy. Weszła ona w życie w dniu 28 lipca 2005 r., zaś inwestor w dniu 27 lipca 2005 r. złożył wniosek wszczynający postępowanie w sprawie. Stosuje się więc przepisy obowiązujące przed dniem wejścia w życie wymienionej nowelizacji.
Inwestor uzasadnił też prawidłowo wniosek o nadanie decyzji rygoru natychmiastowej wykonalności wskazując na niezbędność niezwłocznego wdrożenia jej w życie.
Sąd podkreślił, że organ orzekający w sprawie nie może zmienić przebiegu drogi, określonego we wniosku inwestora. Ponadto w sprawie został opracowany raport o oddziaływaniu przedsięwzięcia na środowisko, który ocenia, że zaprojektowane urządzenia, zabezpieczające przed ponadnormatywnym hałasem komunikacyjnym dla przyjętej prognozy ruchu spełniają wymagania ochrony środowiska.