Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Małgorzata Masternak - Kubiak (spr.) Sędziowie Sędzia NSA Wojciech Mazur Sędzia del. WSA Robert Sawuła Protokolant asystent Katarzyna Kasprzyk po rozpoznaniu w dniu 11 października 2012 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Komendanta Głównego Policji od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 26 stycznia 2012 r. sygn. akt II SA/Wa 2247/11 w sprawie ze skargi M. S. na postanowienie Komendanta Głównego Policji z dnia [...] sierpnia 2011 r. nr [...] w przedmiocie zawieszenie postępowania w sprawie wydania pozwolenia na broń palną sportową 1. oddala skargę kasacyjną, 2. zasądza od Komendanta Głównego Policji na rzecz M. S. kwotę 180 (sto osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Zaskarżonym wyrokiem z dnia 26 stycznia 2012 r., sygn. akt II SA/Wa 2247/11, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uchylił zaskarżone postanowienie Komendanta Głównego Policji z dnia [...] sierpnia 2011 r., nr [...], oraz utrzymane nim w mocy postanowienie Komendanta Wojewódzkiego Policji w Katowicach z dnia [...] czerwca 2011 r., nr [...], w przedmiocie zawieszenia postępowania w sprawie wydania M. S. pozwolenia na broń palną sportową.
Wyrok ten zapadł w następujących okolicznościach faktycznych i prawnych sprawy:
Komendant Wojewódzki Policji w Katowicach postanowieniem z dnia [...] czerwca 2011 r., na podstawie art. 97 § 1 pkt 4 oraz art. 268a ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (tj. Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 ze zm.- dalej k.p.a.), zawiesił postępowanie administracyjne w sprawie wydania M. S. pozwolenia na posiadanie broni palnej dla celów sportowych. Organ uznał, że rozpatrzenie sprawy dotyczącej wydania wnioskodawcy pozwolenia na broń palną sportową jest uzależnione od wyniku toczącego się przed Sądem Okręgowym w Bielsku-Białej postępowania karnego o popełnienie czynu z art. 271 § 3 k.k. i art. 286 § 1 k.k.
W zażaleniu na powyższe postanowienie M. S. zarzucił naruszenie przepisów postępowania administracyjnego, a zwłaszcza art. 97 § 1 pkt 4 k.p.a., poprzez jego błędną wykładnię i zastosowanie. W ocenie skarżącego fakt prowadzenia przeciwko niemu postępowania karnego nie jest zagadnieniem wstępnym, od którego rozstrzygnięcia uzależnione jest rozpatrzenie sprawy. Skarżący wskazał też na naruszenie prawa materialnego art. 15 ust. 1 pkt 6 ustawy o broni i amunicji poprzez błędne uznanie, że organ nie może wydać decyzji przed ostatecznym zakończeniem postępowania karnego.
Po rozpoznaniu zażalenia Komendant Główny Policji postanowieniem z dnia [...] sierpnia 2011 r. utrzymał w mocy zaskarżone postanowienie.
W uzasadnieniu organ odwoławczy wskazał, że zgodnie z art. 97 § 1 pkt 4 k.p.a. organ administracji publicznej zawiesza postępowanie, gdy rozpatrzenie sprawy i wydanie decyzji zależy od uprzedniego rozstrzygnięcia zagadnienia wstępnego przez inny organ lub sąd. Jest to jedna z obligatoryjnych podstaw zawieszenia postępowania, a zatem w przypadku jej wystąpienia organ prowadzący postępowanie obowiązany jest z urzędu je zawiesić.
Organ podniósł, że ustawą z dnia 5 stycznia 2011 r. o zmianie ustawy o broni i amunicji oraz ustawy o wykonywaniu działalności gospodarczej w zakresie wytwarzania i obrotu materiałami wybuchowymi, bronią, amunicją oraz wyrobami i technologią o przeznaczeniu wojskowym lub policyjnym (Dz. U. z 2011 r. Nr 38, poz. 195) została zmieniona m.in. treść przepisu art. 15 ust. 1 pkt 6 ustawy o broni i amunicji. Zgodnie z jego obecnym brzmieniem, obowiązującym od dnia 10 marca 2011 r., pozwolenia na broń nie może uzyskać osoba m.in. skazana za przestępstwo umyślne. Skoro zatem wobec wnioskodawcy toczy się postępowanie karne o przestępstwo umyślne (a takim jest zarzucany czyn z art. 271 i art. 286 § 1 k.k.), to wynik tego postępowania ma istotne znaczenie dla sposobu rozstrzygnięcia sprawy dotyczącej wydania mu pozwolenia na broń. Innymi słowy, wynik tego postępowania stanowi zagadnienie wstępne w rozumieniu art. 97 § 1 pkt 4 k.p.a., bez rozstrzygnięcia którego nie jest możliwe zastosowanie norm prawa materialnego.