Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Jerzy Stelmasiak Sędziowie Sędzia NSA Barbara Adamiak Sędzia del. WSA Mirosław Gdesz (spr.) po rozpoznaniu w dniu 9 stycznia 2018r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej G. P. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 25 listopada 2016 r. sygn. akt II SA/Wr 562/16 w sprawie ze skargi G. P. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w J. z dnia 10 czerwca 2016 r. nr ... w przedmiocie odmowy zmiany decyzji w części dotyczącej ustalenia należności z tytułu wyłączenia gruntów z produkcji rolniczej oddala skargę kasacyjną
Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu wyrokiem z 25 listopada 2016 r. sygn. akt II SA/Wr 562/16 oddalił skargę Gminy P. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w J. z 10 czerwca 2016 r. nr ... w przedmiocie odmowy zmiany decyzji Starosty Z. z 19 czerwca 2015 r. nr ... dotyczącej ustalenia należności z tytułu wyłączenia gruntów z produkcji rolnej, którą należy uiścić w terminie 60 dni od dnia, w którym decyzja stała się ostateczna
Sąd I instancji wskazał, że wnioskowanej przez Gminie P. zmianie decyzji Starosty Z. sprzeciwia się przepis szczególny tj. przepis art. 12 ust. 13 o ochronie gruntów rolnych i leśnych.
Gmina P. wniosła od powyższego wyroku skargę kasacyjną do Naczelnego Sądu Administracyjnego, zaskarżając go w całości. W skardze kasacyjnej zarzucono naruszenie:
1) przepisów prawa materialnego, tj. art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 3.02.1995 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych (tj. Dz.U. z 2015 r. poz. 909, ze zm.; dalej uogrl), poprzez jego błędną wykładnię i niewłaściwe zastosowanie ujawniające się nieuzasadnionym przyjęciem, iż niedopuszczalna jest zmiana terminu powstania obowiązku opłat z tytułu.
2) naruszenie prawa procesowego mające istotny wpływ na wynik sprawy, to jest obrazę:
a) art. 155 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U. z 2016 r., poz. 23, dalej Kpa) sprowadzające się do nieuzasadnionego przyjęcia - za SKO - iż w przedmiotowej sprawie nie można zmienić decyzji Starosty Z. z 19 czerwca 2015 r. bez uprzedniego uchylenia decyzji dot. pozwolenia na budowę, która stanowiła nie zbędny, załącznik do uzyskania decyzji ws. wyłączenia gruntów z produkcji rolnej;
b) art. 80 Kpa i naruszenie przyznanej organowi administracji tym przepisem kompetencji do swobodnej oceny dowodów ujawniającej się dowolnym i subiektywnym przyjęciem -. za poprzednimi organami rozstrzygającymi w niniejszej sprawie - że niemożliwe jest ustalenie w przedmiotowej sprawie powstania obowiązku zapłaty należności z tytułu wyłączenia gruntu z produkcji w dniu faktycznego wyłączenia gruntu z produkcji rolniczej;
c) art. 141 § 4 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (jednolity tekst ustawy - Dz.U. z 2017 r., poz. 1369 ze zm.; dalej Ppsa) poprzez nie zawarcie w treści uzasadnienia wyroku, wyjaśnienia zajętego stanowiska, a ograniczenie się jedynie do lakonicznego stwierdzenia o poparciu stanowiska SKO.
W związku z powyższym w skardze kasacyjnej wniesiono o uchylenie zaskarżonego wyroku w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu we Wrocławiu oraz zasądzenie zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skarga kasacyjna nie zasługuje na uwzględnienie.
W postępowaniu przed Naczelnym Sądem Administracyjnym prowadzonym na skutek wniesienia skargi kasacyjnej obowiązuje generalna zasada ograniczonej kognicji tego Sądu (art. 183 § 1 Ppsa). Naczelny Sąd Administracyjny rozpoznaje sprawę w granicach skargi kasacyjnej, wyznaczonych przez przyjęte w niej podstawy, określające zarówno rodzaj zarzucanego zaskarżonemu orzeczeniu naruszenia prawa, jak i jego zakres. Z urzędu bierze pod rozwagę tylko nieważność postępowania. Ta jednak nie miała miejsca w rozpoznawanej sprawie. Przy tym zgodnie z art. 193 zdanie drugie Ppsa uzasadnienie wyroku oddalającego skargę kasacyjną ogranicza się wyłącznie do oceny zarzutów skargi kasacyjnej w oparciu o stan faktyczny przyjęty w orzeczeniu przez sąd pierwszej instancji.