Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Andrzej Gliniecki Sędziowie NSA Jerzy Stelmasiak del. NSA Tomasz Zbrojewski (spr.) Protokolant starszy asystent sędziego Łukasz Pilip po rozpoznaniu w dniu 20 lipca 2016 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skarg kasacyjnych Ogólnopolskiego Stowarzyszenia [...]" z siedzibą w R. oraz Stowarzyszenia "[...]" z siedzibą w G. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 25 września 2014 r. sygn. akt IV SA/Wa 308/14 w sprawie ze skarg Stowarzyszenia "[...]" z siedzibą w G., Ogólnopolskiego Stowarzyszenia [...] z siedzibą w R. oraz B. W. na decyzję Generalnego Dyrektora Ochrony Środowiska z dnia [...] grudnia 2013 r. nr [...] w przedmiocie ustalenia środowiskowych uwarunkowań dla przedsięwzięcia oddala skargi kasacyjne
II OSK 1076/15
U Z A S A D N I E N I E
Wyrokiem z dnia 25 września 2014 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargi Stowarzyszenia "[...]" z siedzibą w G. [...] Stowarzyszenia [...] z siedzibą w R. oraz B. W. na decyzję Generalnego Dyrektora Ochrony Środowiska z dnia [...] grudnia 2013 r. w przedmiocie środowiskowych uwarunkowań dla przedsięwzięcia.
W uzasadnieniu wyroku Sąd I instancji przyjął następujące okoliczności faktyczne i prawne:
Regionalny Dyrektor Ochrony Środowiska w Białymstoku (dalej: RDOŚ w Białymstoku), decyzją z dnia [...] lipca 2013 r., określił środowiskowe uwarunkowania dla przedsięwzięcia pn. "Budowa dwutorowej napowietrznej linii elektroenergetycznej 400 kV Ełk - granica RP".
Odwołanie od powyższej decyzji złożyli B. W., M. P., J. K., H. K., W. Z., J. G., W. O., S. F., K. B., S. S., W. K., B. G. oraz Stowarzyszenie "[...]".
Po rozpatrzeniu odwołań Generalny Dyrektor Ochrony Środowiska, decyzją z dnia [...] grudnia 2013 r., uchylił zaskarżoną decyzję organu I instancji w 23 punktach i orzekł w tym zakresie, w pozostałej części utrzymał w mocy decyzję organu I instancji.
Organ wskazał, że wartości dopuszczalne promieniowania elektromagnetycznego dla miejsc dostępnych dla ludności, ustalone zostały w rozporządzeniu Ministra Środowiska z dnia 30 października 2003 r. w sprawie dopuszczalnych poziomów pól elektromagnetycznych w środowisku oraz sposobów sprawdzania dotrzymania tych poziomów (Dz. U. z 2003 r. Nr 192, poz. 1883): 10 kV/m dla składowej elektrycznej i 60 A/m dla składowej magnetycznej przy częstotliwości pól emitowanych przez linie elektroenergetyczne 50 Hz. Natomiast dla terenów przeznaczonych pod zabudowę mieszkaniową natężenie pola elektrycznego o częstotliwości 50 Hz nie może przekroczyć wartości -1 kV/m, a pola magnetycznego - 60 A/m.
Z informacji ujętych w raporcie wynika, że zarówno w czasie budowy, jak i eksploatacji linii, natężenie składowej elektrycznej i magnetycznej poza wyznaczonym pasem technologicznym o szerokości 70 m (po 35 m w każdą stronę od osi linii) nie przekroczy wartości dopuszczalnych. W pasie tym nie jest natomiast dozwolone lokalizowanie budynków mieszkalnych, gdzie natężenie pola elektrycznego może przekroczyć wartość 1 kV/m.
Organ odwoławczy wskazał, że szerokość pasa technologicznego wyznaczonego dla omawianej inwestycji została ustalona na podstawie obliczeń przedstawionych w raporcie o oddziaływaniu przedsięwzięcia na środowisko. Zaznaczył, że obszar pasa technologicznego nie jest tożsamy z obszarem przekroczeń standardów jakości środowiska w zakresie emisji pola elektromagnetycznego i hałasu, gdyż w wielu miejscach wartości te mogą być niższe od dopuszczalnych, a pas technologiczny jest również obszarem potrzebnym do wykonywania prac budowlanych i konserwacyjnych oraz w sytuacjach awaryjnych.
Wbrew sugestiom odwołujących, w przypadku braku przekroczeń standardów jakości środowiska poza wyznaczonym terenem 70 m (2 x 35m), nie ma podstaw prawnych, jak również nie znajduje uzasadnienia ekonomicznego wyznaczanie korytarza technologicznego o szerokości 260 m (2 x 130 m).