Dnia 27 września 2013 roku Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Aleksandra Łaskarzewska Sędziowie: sędzia NSA Andrzej Gliniecki (spr.) sędzia del. WSA Robert Sawuła Protokolant starszy asystent sędziego Łukasz Pilip po rozpoznaniu w dniu 13 września 2013 roku na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Rady Miasta Bydgoszczy od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 23 stycznia 2013 r. sygn. akt II SA/Bd 878/12 w sprawie ze skargi Wojewody Kujawsko-Pomorskiego na uchwałę Rady Miasta Bydgoszczy z dnia 25 maja 2011 r. nr XII/112/11 w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego "Śródmieście-Plac Wolności" w Bydgoszczy uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Bydgoszczy do ponownego rozpoznania.
Wyrokiem z dnia 23 stycznia 2013 r. sygn. akt II SA/Bd 878/12 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy, po rozpoznaniu skargi Wojewody Kujawsko-Pomorskiego na uchwałę Rady Miejskiej w Bydgoszczy z dnia 25 maja 2011 r. nr XII/112/11 w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego "Śródmieście - Plac Wolności" w Bydgoszczy pkt 1 stwierdził nieważność zaskarżonej uchwały w całości; w pkt 2 określił, że zaskarżona uchwała nie podlega wykonaniu; w pkt 3 zasądził od Miasta Bydgoszczy na rzecz Wojewody Kujawsko-Pomorskiego kwotę 240 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania.
Jak wynika z akt sprawy, Rada Miasta Bydgoszczy w dniu 25 maja 2011 r. podjęła uchwałę nr XII/112/11 w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego "Śródmieście-Plac Wolności" w Bydgoszczy. Integralnymi częściami uchwały uczyniono rysunek planu w skali 1:1000 wraz z wyrysem ze Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego miasta Bydgoszczy, rozstrzygnięcie o sposobie rozpatrzenia uwag do projektu planu, rozstrzygnięcie o sposobie realizacji zapisanych w planie inwestycji z zakresu infrastruktury technicznej, które należą do zadań własnych gminy oraz zasadach ich finansowania, zgodnie z przepisami o finansach publicznych. Uchwała została opublikowana w Dz.Urz.Woj. Kujawsko-Pomorskiego z dnia 27 lipca 2011 r. Nr 166, poz. 1398.
Skargę na powyższą uchwałę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, na podstawie art. 93 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (tekst jedn. Dz.U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 ze zm.), wniósł Wojewoda Kujawsko-Pomorski zarzucając naruszenie art. 4 ust. 1, art. 9 ust. 4, art. 15 ust. 2 i 3, art. 17, art. 20 ust. 1, art. 27 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz.U. z 2012 r., poz. 647), dalej: "u.p.z.p.", w stopniu określonym w art. 28 tej ustawy oraz w związku z art. 7, art. 21 ust. 1, art. 31 ust. 3, art. 64 ust. 3 Konstytucji RP.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy wyrokiem z dnia 23 stycznia 2013 r. sygn. akt II SA/Bd 878/12, na podstawie art. 147 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) - dalej p.p.s.a., w zw. z art. 28 u.p.z.p. stwierdził nieważność zaskarżonej uchwały.
W uzasadnieniu wyroku Sąd podniósł, że przy uchwalaniu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego "Śródmieście-Plac Wolności" w Bydgoszczy nastąpiło naruszenie określonych w obowiązujących przepisach prawa zasad sporządzania planu miejscowego, właściwości organów w tym zakresie, a także istotne naruszenie trybu jego sporządzania. W uzasadnieniu wyroku Sąd stwierdził następujące przesłanki do stwierdzenia nieważności zaskarżonej uchwały:
I. Brak jednoznacznego określenia w planie przeznaczenia terenów oznaczonych symbolami 2.UO, 9.UO, 19.UO, 24.UC, 27.KP, 33.KP, 32.UK ponieważ analiza treści uchwały w całości, w tym zapisów ogólnych ustaleń planu § 5 oraz regulacji dla poszczególnych terenów prowadzi do stwierdzenia, że jedna z zasadniczych kwestii podlegających wolą ustawodawcy obowiązkowej regulacji w planie miejscowym została w zaskarżonej uchwale (co do niektórych terenów) określona niejednoznacznie, nieprecyzyjnie i wręcz enigmatycznie. Podkreślenia wymaga, że uchwała definiuje w § 2 ust. 1 pkt 10-12 w zakresie określenia przeznaczenia terenów trzy pojęcia, tzn. "przeznaczenie terenu podstawowe", "przeznaczenie terenu uzupełniające" i "przeznaczenie terenu zamienne", które nie zostało użyte w dalszej części tekstu planu, natomiast posługuje się w istocie czterema (w tym "przeznaczenie terenu" bez dalszego doprecyzowania), co w konsekwencji może prowadzić do dowolnej interpretacji przez organy wydające na podstawie planu miejscowego indywidualne akty administracyjne. Zgodnie z § 3 ust. 2 uchwały poszczególnym terenom przypisano symbol liczbowo-literowy składający się z kolejnej liczby porządkowej oraz symbolu literowego wskazującego na rodzaj przeznaczenia terenu. W rozdziale 3 uchwały, obejmującym ogólne ustalenia obowiązujące na całym obszarze objętym planem, w § 5 określono ogólne ustalenia planu dotyczące przeznaczenia terenu. W myśl ust. 3 w przypadku ustalenia dla danego terenu wielu przeznaczeń, oznaczonych symbolami literowymi oddzielonymi myślnikiem lub ukośnikiem, należy przyjąć, że przeznaczenia te są równoważne i mogą występować w dowolnych proporcjach w stosunku do powierzchni terenu i zabudowy, jak również samodzielnie. Szczegółowe ustalenia planu uregulowano w rozdziale 4 w § 15-31 uchwały. Dla większości terenów objętych zaskarżonym planem miejscowym określono w tekście planu przeznaczenie terenu jednoznacznie (bez dalszej specyfikacji) - tj. dla terenów oznaczonych symbolami 1.MW-U, 5.MW-U, 11.MW-U, 13.MW-U, 18.MW-U, 30.MW-U, 36.MW-U, 7.UO, 15.UO/UN, 20.UA, 22.ZP, 25.UKR, odpowiednio w § 15 ust. 1, § 17 ust. 1, § 18 ust. 1, § 19 ust. 1, § 20 ust. 1, § 21 ust. 1 uchwały. Podobnie w § 25 - § 31 zaskarżonej uchwały określono przeznaczenie terenów dróg publicznych oraz stacji transformatorowych. Dla terenów oznaczonych odpowiednio symbolami: