Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Małgorzata Jaśkowska (spr.) sędzia NSA Leszek Leszczyński sędzia del. WSA Wanda Zielińska-Baran Protokolant Karolina Kubik po rozpoznaniu w dniu 29 czerwca 2010 roku na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej P. F. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 25 marca 2009 r. sygn. akt II SA/Po 869/08 w sprawie ze skargi P. F. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Lesznie z dnia [...] lipca 2008 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji o uzgodnieniu w zakresie ochrony środowiska realizacji przedsięwzięcia oddala skargę kasacyjną.
Wyrokiem z dnia 25 marca 2009 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu oddalił skargę P.F. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Lesznie z dnia [...] lipca 2008 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji o uzgodnieniu w zakresie ochrony środowiska realizacji przedsięwzięcia (sygn. akt II SA/Po 869/08).
Powyższe rozstrzygnięcie Sąd ten poprzedził następującymi ustaleniami faktycznymi i oceną prawną.
Pismem z dnia [...] marca 2008r. P. F. wniósł do Starosty Powiatowego w R. o wznowienie postępowania i stwierdzenie nieważności dwóch postanowień Starosty Powiatowego w R.: z dnia [...] czerwca 2006 r. i z dnia [...] listopada 2006 r. ([...]) uzgadniającego w zakresie ochrony środowiska przedsięwzięcia polegającego na budowie kanalizacji deszczowej w ul. [...] i odwodnieniu Szkoły Podstawowej nr [...] w R. na działkach ewid. nr [...],[...],[...],[...],[...],[...],[...],[...] [...],[...],[...],[...] w obrębie R.. Uzasadniając wniosek skarżący podał, że w rzeczywistości planowane przez Gminę R. przedsięwzięcie nie będzie polegało na budowie systemu kanalizacji rozdzielczej, bowiem w projekcie nie przedstawiono ani jednego połączenia umożliwiającego odprowadzanie wody deszczowej z połaci dachu kierującej te wody na teren nieruchomości i z terenu jakiejkolwiek nieruchomości (oprócz Szkoły Podstawowej nr [...]) do projektowanego kolektora kanalizacji deszczowej, zamiast do kolektora kanalizacji sanitarnej. P. F. stwierdził, że postanowienia z [...] września 2006 r. oraz z [...] listopada 2006 r. zostały wydane z rażącym naruszeniem prawa, co w konsekwencji skutkuje niewłaściwą pracą oczyszczalni ścieków.
Postanowieniem z dnia [...] marca 2008 r. Starosta Powiatowy w R., działając na podstawie art. 17 pkt 1, art. 65 § 1, art. 123 i art. 157 § 1 kpa przekazał wniosek P.F. Samorządowemu Kolegium Odwoławczemu w Lesznie. Wskazał przy tym, iż z uwagi na to, że P.F. zażądał jednocześnie wznowienia postępowania i stwierdzenia nieważności wspomnianych wyżej postanowień, a wniosek o stwierdzenie nieważności jest wnioskiem dalej idącym należało go przekazać organowi właściwemu do rozpoznania wniosku o stwierdzenie nieważności tj. Samorządowemu Kolegium Odwoławczemu.
Pismem z dnia [...] maja 2008 r. Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Lesznie zawiadomiło wnioskodawcę o pozostawieniu bez rozpoznania jego wniosku o stwierdzenie nieważności postanowienia Starosty R. z dnia [...] września 2006 r. z tego powodu, że postanowienie to było niezaskarżalne. Organ wyjaśnił, że przepisy o stwierdzeniu nieważności decyzji stosuje się jedynie do postanowień, od których przysługuje zażalenie.
Następnie postanowieniem z dnia [...] maja 2008 r. ([...]) na podstawie art. 126 i art. 157 § 3 kpa Kolegium odmówiło wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności postanowienia Starosty R. z dnia [...] listopada 2006 r. ([...]). Uzasadniając postanowienie organ zaznaczył, że nieruchomość skarżącego oznaczona nr [...] jest podłączona do wybudowanej kanalizacji, której dotyczyło kwestionowane uzgodnienie. Organ zauważył, że części właścicieli posesji nie wydano warunków technicznych przyłączenia do tej kanalizacji wskazując, iż wody opadowe i roztopowe należy odprowadzać powierzchniowo. Niektóre z tych osób, jak wskazał wnioskodawca, odprowadzają te wody do kanalizacji sanitarnej, popełniając w ten sposób czyn zabroniony. Wnioskodawca podniósł, iż za wzruszeniem postanowienia przemawia słuszny interes społeczny. Kolegium uznało jednak, iż wnioskodawca nie jest stroną tegoż postępowania, a co za tym idzie podmiotem legitymowanym do złożenia wniosku o stwierdzenie nieważności kwestionowanego postanowienia. SKO wskazało, że P. F. nie był stroną w postępowaniu o wydanie decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach, ani w postępowaniach uzgadniających. Niemniej organ zauważył, że stroną postępowania nadzwyczajnego jest nie tylko strona postępowania zwykłego zakończonego wydaniem kwestionowanej decyzji, lecz również każdy czyjego interesu prawnego lub obowiązku dotyczyć mogą skutki stwierdzenia nieważności decyzji. Zatem konieczne było zbadanie interesu prawnego skarżącego, którego w ocenie SKO nie wykazano. Organ stwierdził, że podnoszone przez skarżącego kwestie nieprawidłowego odprowadzania wód opadowych przez niektórych właścicieli posesji przy ul. [...] polegające m.in. na przekroczeniu ilości ścieków odprowadzanych do oczyszczalni, w stosunku do ilości przewidzianej w pozwoleniu wodnoprawnym nie dotyczą bezpośrednio jego interesu prawnego, w sprawie o stwierdzenie nieważności postanowienia.