Sprawa ze skargi na decyzję Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego w przedmiocie umorzenia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Małgorzata Masternak-Kubiak /spr./ Sędziowie sędzia NSA Jerzy Stelmasiak sędzia del. WSA Kazimierz Bandarzewski Protokolant starszy asystent sędziego Rafał Kopania po rozpoznaniu w dniu 25 lutego 2020 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej A. K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 20 grudnia 2017 r. sygn. akt VII SA/Wa 330/17 w sprawie ze skargi A. K. na decyzję Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] grudnia 2016 r. znak: [...] w przedmiocie umorzenia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie strona 1/8

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 20 grudnia 2017 r., sygn. akt VII SA/Wa 330/17, oddalił skargę A. K. na decyzję Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] grudnia 2016 r., znak: [...] w przedmiocie umorzenia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji.

Skargę kasacyjną od powyższego wyroku wniosła A. K. Zaskarżając go w całości zarzuciła naruszenie:

1. prawa materialnego poprzez jego błędną wykładnię i niewłaściwe zastosowanie tj. art. 28 ust. 2 w zw. z art. 3 pkt 20 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (tekst jedn. Dz. U. z 2016 r., poz. 290 ze zm.) - dalej: "ustawa Prawo budowlane", poprzez przyjęcie, że obszar oddziaływania obiektu o nawie "[...]" obejmuje jedynie nieruchomość, na której planowana jest inwestycja, na podstawie dokumentów geodezyjnych, nie uwzględniających granicy pomiędzy działkami [...] i [...], wynikającej z decyzji Burmistrza [...] z dnia [...] listopada 2011 r., a nie obejmuje nieruchomości bezpośrednio z obiektem sąsiadujących, a w efekcie nie uznanie skarżącej, będącej właścicielką nieruchomości bezpośrednio sąsiadującej z nieruchomością, za stronę postępowania w postępowaniu w sprawie pozwolenia na budowę;

2. przepisów postępowania mających wpływ na wynik sprawy tj.:

a) art. 133 § ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 ze zm.) - dalej: "P.p.s.a." w zw. art. 134 § 1 P.p.s.a. w zw. z art. 141 § 4 P.p.s.a. w zw. z art. 7 K.p.a., w zw. art. 77 § K.p.a., w zw. z art. 107 § 1 i 3 K.p.a. w zw. z art. 156 § 1 pkt 2 K.p.a. w zw. z art. 28 K.p.a. w zw. z art. 140 K.c. w zw. z art. 144 K.c. polegające na błędnym ustaleniu, że skarżąca nie posiada interesu prawnego do domagania się w trybie nadzwyczajnym stwierdzenia nieważności w odniesieniu do decyzji, której przedmiotem jest zatwierdzenie projektu budowlanego i udzielenie pozwolenia na budowę budynku, oraz że nie przysługuje jej przymiot strony w postępowaniu wszczynanym w tym trybie;

b) art. 3 ust w zw. z art. 145 § 1 pkt 1 lit. a i c P.p.s.a poprzez dokonanie błędnej kontroli działalności administracji publicznej i błędne przyjęcie, że w przedmiotowej sprawie zostało wyjaśnione w sposób niebudzący wątpliwości, że sporne przedsięwzięcie nie ogranicza zagospodarowaniu działek skarżącej w sytuacji, gdy z ustalonego stanu faktycznego wynikają odmienne wnioski;

c) art. 141 § 4 w zw. z art. 193 P.p.s.a, który nakłada obowiązek zwięzłego przedstawienia stanu sprawy w uzasadnieniu wyroku, obejmujący nie tylko przytoczenie ustaleń dokonanych przez organy administracyjne, ale także ich ocenę pod względem zgodności z prawem, czego Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie nie uczynił, co powoduje brak wyczerpującego rozpatrzenia całego materiału dowodowego i brak jego właściwej oceny.

W oparciu o powyższe zarzuty skarżąca kasacyjnie wniosła o uchylenie zaskarżonego wyroku w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie, zasądzenie kosztów postępowania na rzecz skarżącej według norm prawem przepisanych oraz przeprowadzenie rozprawy w niniejszej sprawie

Strona 1/8