Skarga kasacyjna na bezczynność Ministra Zdrowia w przedmiocie wydania pisemnej interpretacji
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Zofia Borowicz (spr.) Sędziowie NSA Anna Robotowska Krystyna Anna Stec Protokolant Piotr Mikucki po rozpoznaniu w dniu 19 sierpnia 2014 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej F. K. P. Spółki z o.o. w W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W. z dnia 4 lutego 2013 r. sygn. akt VI SAB/Wa 53/12 w sprawie ze skargi F. K. P. Spółki z o.o. w W. na bezczynność Ministra Zdrowia w przedmiocie wydania pisemnej interpretacji 1. oddala skargę kasacyjną; 2. zasądza od F. K. P. Spółki z o.o. z siedzibą w W. na rzecz Ministra Zdrowia kwotę 120 (sto dwadzieścia) złotych tytułem kosztów postępowania kasacyjnego.

Inne orzeczenia o symbolu:
6204 Środki farmaceutyczne i  materiały medyczne oraz nadzór farmaceutyczny
658
Inne orzeczenia z hasłem:
Inne
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Minister Zdrowia
Uzasadnienie strona 1/12

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 4 lutego 2013 r., sygn. akt VI SAB/Wa 53/12 Wojewódzki Sąd Administracyjny w W., na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jednolity Dz. U. z 2012 r. poz. 270, dalej: p.p.s.a.) oddalił skargę F. K. Polska Sp. z o.o. w W. na bezczynność Ministra Zdrowia w przedmiocie wydania pisemnej interpretacji przepisów ustawy z dnia 12 maja 2011 r. o refundacji leków i środków spożywczych.

W uzasadnieniu rozstrzygnięcia Sąd I instancji przedstawił następujący stan faktyczny.

Pismem z dnia [...] lipca 2012 r. skarżąca zwróciła się do Ministra Zdrowia, na podstawie art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2010 r. Nr 220, poz. 1447, z późn. zm. - dalej: u.s.d.g.) o wydanie pisemnej interpretacji, co do zakresu zastosowania przepisów ustawy z dnia 12 maja 2011 r. o refundacji leków i środków spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego oraz wyrobów medycznych (Dz.U. Nr 122, poz. 696, z późn. zm., dalej: ustawa refundacyjna) w zakresie w jakim mogą one stanowić podstawę nałożenia na skarżącą kar administracyjnych z tytułu nieprawidłowego stosowania marż urzędowych.

Skarżąca w uzasadnieniu wniosku przedstawiła hipotetyczne zdarzenie przyszłe oraz sformułowała pytanie odnoszące się do tak przedstawionego zagadnienia. Przestawiła też własne stanowisko.

W piśmie z dnia [...] sierpnia 2012 r., skierowanym do skarżącej, Minister Zdrowia stwierdził, iż wniosek skarżącej nie dotyczy interpretacji przepisów, z których wynika obowiązek świadczenia przez przedsiębiorcę daniny publicznej oraz składek na ubezpieczenie społeczne lub zdrowotne, w jego indywidualnej sprawie. Podkreślił, odwołując się do art. 5 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. Nr 157, poz. 1240, ze zm.), że nie każde świadczenie publiczne jest daniną publiczną, bowiem jeżeli podstawowym celem świadczenia jest karanie lub prewencja, to nie jest to danina. Minister Zdrowia uznał, że kary pieniężne określone w art. 50 ustawy refundacyjnej nie stanowią daniny publicznej w rozumieniu ustawy o finansach publicznych, a wniosek skarżącej nie mieści się w zakresie regulacji art. 10 ust. 1 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej.

Skarżąca, pismem z dnia [...] sierpnia 2012 r. działając na podstawie art. 37 § 1 k.p.a., wezwała organ do usunięcia naruszenia prawa, polegającego na niewydaniu pisemnej interpretacji, co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów, z których wynika obowiązek świadczenia przez przedsiębiorcę daniny publicznej, w terminie 30 dni od momentu otrzymania przez organ kompletnego, opłaconego wniosku. Strona wskazała, iż usunięcie przedmiotowego naruszenia prawa powinno się odbyć poprzez wydanie interpretacji, na podstawie art. 10 ust. 1 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej. Skarżąca stwierdziła, iż organ nie doręczył ani nie ogłosił w ciągu 30 dni od momentu otrzymania wniosku skarżącej decyzji w przedmiocie pisemnej interpretacji. Nadto organ nie wydał postanowienia o odmowie wszczęcia postępowania, mimo że zgodnie z art. 61a k.p.a. byłby do tego zobowiązany, gdyby stwierdził, że z uzasadnionych przyczyn postępowanie to nie może być wszczęte. Zdaniem skarżącej, jako załatwienia sprawy nie można potraktować zwykłego pisma, gdyż żaden przepis prawa nie przewiduje, aby wnioski o wydanie pisemnej interpretacji, co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów, z których wynika obowiązek świadczenia przez przedsiębiorcę daniny publicznej, mogły być załatwiane w ten sposób. Wobec powyższego, w ocenie skarżącej, Minister Zdrowia nie załatwił sprawy z jej wniosku w terminie, a tym samym dopuścił się bezczynności - nie przeprowadził w sprawie czynności prawem wymaganych. Nadto strona przedstawiła argumentację dotyczącą uznania kary administracyjnej, o której mowa w art. 50 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 7 ustawy refundacyjnej, za daninę publiczną.

Strona 1/12
Inne orzeczenia o symbolu:
6204 Środki farmaceutyczne i  materiały medyczne oraz nadzór farmaceutyczny
658
Inne orzeczenia z hasłem:
Inne
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Minister Zdrowia