Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Andrzej Kisielewicz Sędzia NSA Jan Bała (spr.) Sędzia del. WSA Maria Jagielska Protokolant Magdalena Sagan po rozpoznaniu w dniu 27 maja 2009 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej W. W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W. z dnia 23 lipca 2008 r. sygn. akt V SA/Wa 2990/07 w sprawie ze skargi W. W. na postanowienie Ministra Finansów z dnia [...] listopada 2007 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wstrzymania postępowania egzekucyjnego 1) oddala skargę kasacyjną, 2) odrzuca zażalenie w przedmiocie przyznania kosztów nieopłaconej pomocy prawnej; 3) zasądza od W. W. na rzecz Ministra Finansów kwotę 120 (słownie: sto dwadzieścia) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w W. wyrokiem z dnia 23 lipca 2008 r., sygn. akt V SA/Wa 2990/07, oddalił skargę W. W. na postanowienie Ministra Finansów z dnia [...] listopada 2007 r., Nr [...] w przedmiocie odmowy wstrzymania postępowania egzekucyjnego.
Sąd orzekał w następującym stanie sprawy.
Na podstawie tytułu wykonawczego nr [...] z dnia [...] października 1999 r., obejmującego należność z tytułu opłaty adiacenckiej, wystawionego na podstawie prawomocnej decyzji Wójta Gminy O. z dnia [...] sierpnia 1998 r., nr [...] ustalającej, w oparciu o art. 107 i art. 227 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. Nr 115, poz. 741 ze zm.), opłatę adiacencką z tytułu wzrostu wartości działek budowlanych otrzymanych przez W. W. w wyniku scalenia i podziału nieruchomości, Naczelnik Urzędu Skarbowego w O. - organ egzekucyjny - prowadził postępowanie egzekucyjne.
Pismem z dnia 17 marca 2006 r. Zobowiązany wystąpił do Urzędu Skarbowego w O. z wnioskiem o "zawieszenie i wstrzymanie postępowania egzekucyjnego, (...) do czasu zakończenia spraw z Wójtem Gminy O. (...)".
Pismem z dnia 23 marca 2006 r. Naczelnik Urzędu Skarbowego w O. zwrócił się do Wójta Gminy O. - jako wierzyciela, o zajęcie stanowiska w trybie art. 17 § 1 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2005 r. Nr 229, poz. 1954 ze zm.), dalej: u.p.e.a. Wójt postanowieniem z dnia [...] kwietnia 2006 r. stwierdził, że wniosek ten jest bezpodstawny. Po rozpoznaniu zażalenia W. W., Samorządowe Kolegium Odwoławcze w W. postanowieniem z [...] lipca 2006 r. utrzymało w mocy postanowienie Wójta Gminy O. W uzasadnieniu Samorządowe Kolegium Odwoławcze podało m.in., że w rozpatrywanej sprawie nie zachodzi żadna z przesłanek zawieszenia tego postępowania wymienionych w art. 56 u.p.e.a., a zatem nie ma podstaw do uwzględnienia wniosku strony.
Wyrokiem z dnia 27 lutego 2007 r., sygn. akt I SA/Wa 1423/06, Wojewódzki Sąd Administracyjny w W. uchylił zaskarżone postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. z dnia [...] lipca 2006 r. oraz poprzedzające je postanowienie Wójta Gminy O. z dnia [...] kwietnia 2006 r.
Powołując treść art. 56 u.p.e.a., regulującego instytucję zawieszenia postępowania egzekucyjnego oraz treść art. 23 § 6 u.p.e.a., przewidującego możliwość wstrzymania postępowania egzekucyjnego, Sąd wskazał, iż zaskarżone postanowienie oraz postanowienie Wójta Gminy O. zostały wydane z naruszeniem prawa, które miało istotny wpływ na wynik sprawy, bowiem zostały wydane bez podstawy prawnej (art. 145 § 1 pkt 1 lit. c/ ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm./, dalej: p.p.s.a.). Sąd zauważył, iż nie znajduje oparcia w przepisach ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji zajmowanie stanowiska przez wierzyciela w formie postanowienia w sprawie zawieszenia postępowania egzekucyjnego, zaś w sprawie wstrzymania postępowania egzekucyjnego - przepisy tej ustawy przewidują wyrażanie zgody przez wierzyciela na zastosowanie tej instytucji wyłącznie w przypadku postępowania egzekucyjnego wskazanego w ustawie. W ocenie Sądu, organy orzekające, wydając postanowienie dotyczące zajęcia stanowiska przez wierzyciela w sprawach związanych z postępowaniem egzekucyjnym bez dokonania niezbędnych ustaleń co do istnienia takiego obowiązku, dopuściły się naruszenia przepisów art. 56 i art. 23 w związku z art. 17 u.p.e.a. w sposób mający istotny wpływ na wynik sprawy.