Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Stanisław Gronowski (spr.) Sędziowie NSA Jan Bała Zofia Borowicz Protokolant Beata Kołosowska po rozpoznaniu w dniu 4 lipca 2012 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej B.-P. S.A. w R. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W. z dnia 15 grudnia 2010 r. sygn. akt VI SA/Wa 1552/10 w sprawie ze skargi B.-P. S.A. w R. na decyzję Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów z dnia [...] maja 2010 r. nr [...] w przedmiocie zwrotu kosztów badań laboratoryjnych próbki niespełniającej wymagań jakościowych 1. oddala skargę kasacyjną, 2. zasądza od B.-P. S.A. w R. na rzecz Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów kwotę 180 (sto osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W. z dnia 15 grudnia 2010 r., sygn. akt VI SA/Wa 1552/10, wydanym w sprawie ze skargi [...] na decyzję Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów z dnia [...] maja 2010 r. nr [...] w przedmiocie zwrotu kosztów badań laboratoryjnych próbki niespełniającej wymagań jakościowych, oddalono skargę.
Wyrok zapadł na tle następującego stanu faktycznego sprawy:
W toku kontroli przeprowadzonej w dniach [...] października 2009 r. przez inspektorów [...] Wojewódzkiego Inspektora Inspekcji Handlowej w hurtowni artykułów spożywczych [...] Oddział L., należącej do [...] w R., zwanej dalej "skarżącą", pobrano do badań laboratoryjnych, m.in. próbki [...] o masie netto 200 g, wyprodukowanego przez [...]
W świetle wyników badania wspomnianego masła, przeprowadzonego przez Laboratorium Kontrolno-Analityczne Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów w O. (sprawozdanie z badań nr [...] z dnia [...] października 2009 r.), masło nie odpowiadało wymaganiom jakościowym określonym w oznakowaniu wyrobu oraz wymaganiom zawartym w Rozporządzeniu Komisji (WE) Nr 273/2008 z dnia 5 marca 2008 r. ustanawiającym szczegółowe zasady stosowania Rozporządzenia Rady (WE) Nr 1255/1999 w odniesieniu do metod analizy oraz oceny jakości mleka i przetworów mlecznych (Dz. U. L 88 z 29.03.2008 r. s. 1), zwanego dalej "rozporządzeniem 273/2008", z uwagi na wyższą zawartość wody oraz niższą zawartość tłuszczu, a także wymaganiom jakościowym zawartym w Rozporządzeniu Rady (WE) nr 1234/2007 z dnia 22 października 2007 r. (zał. XII i XV) ustanawiającym wspólną organizację rynków rolnych oraz przepisy szczegółowe dotyczące niektórych produktów rolnych ("rozporządzenie o jednolitej wspólnej organizacji rynku"; Dz. U. L 299 z 16.11.2007, s. 1 ze zm.), zwanym "rozporządzeniem 1234/2007", a to wobec obecności steroli pochodzenia roślinnego, tj. niedopuszczalnego tłuszczu obcego w ilości 62,51%.
Ostateczną decyzją Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów z dnia [...] maja 2010 r. nr [...] utrzymano w mocy decyzję [...] Wojewódzkiego Inspektora Inspekcji Handlowej w L. z dnia [...] marca 2010 r., nakładającą na skarżącą karę pieniężną w kwocie w kwocie [...] zł za wprowadzenie do obrotu zafałszowanego artykułu rolno-spożywczego, jakim było wspomniane [...] o masie netto 200 g.
Jako podstawę prawną decyzji wskazano art. 1 ust. 3, art. 5 ust. 2 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o Inspekcji Handlowej (tekst jedn.: Dz. U. z 2009 r., Nr 151, poz. 1219 ze zm.) oraz art. 40a ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 21 grudnia 2000 r. o jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych (Dz. U. z 2005 r., Nr 187, poz. 1577 ze zm.). W myśl art. 1 ust. 3 ustawy o Inspekcji Handlowej, do postępowania przed organami Inspekcji w zakresie nieuregulowanym ustawą stosuje się przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego. Natomiast zgodnie z art. 5 ust. 2 tej ustawy, w postępowaniu administracyjnym w sprawach związanych z wykonywaniem zadań i kompetencji Inspekcji organem właściwym jest wojewódzki inspektor, jeżeli przepisy odrębne nie stanowią inaczej. Organem wyższego stopnia jest Prezes UOKiK. Stosownie do art. 40a ust. 1 pkt 4 powołanej ustawy o jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych, kto wprowadza do obrotu artykuły rolno-spożywcze zafałszowane, podlega karze pieniężnej w wysokości nie wyższej niż 10% przychodu osiągniętego w roku rozliczeniowym poprzedzającym rok nałożenia kary, nie niższej jednak niż 1.000 zł.