Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Joanna Zabłocka Sędzia NSA Joanna Sieńczyło-Chlabicz Sędzia del. WSA Cezary Kosterna (spr.) Protokolant Jerzy Stelmaszuk po rozpoznaniu w dniu 5 czerwca 2019 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej J.W., P.W. P.H. L. Sp.j. w S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 10 listopada 2016 r. sygn. akt II SA/Sz 869/16 w sprawie ze skargi J.W., P.W. P.H. L. Sp.j. w S. na decyzję Głównego Inspektor Transportu Drogowego z dnia 19 kwietnia 2016 r. nr [...] w przedmiocie kary pieniężnej za przejazd pojazdem nienormatywnym bez zezwolenia 1. oddala skargę kasacyjną; 2. zasądza od J.W., P.W. P.H. L. Sp.j. w S. na rzecz Głównego Inspektora Transportu Drogowego 2700 (dwa tysiące siedemset) złotych tytułem kosztów postępowania kasacyjnego.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie Wyrokiem z 10 listopada 2016 r. sygn. akt II SA/Sz 869/16 oddalił skargę P. sp. jawna w Szczecinie (dalej: spółka lub skarżąca) na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z 19 kwietnia 2016 r. nr [...]
Sąd I instancji orzekał w następującym stanie sprawy:
Zaskarżoną decyzją wydaną na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2016 r., poz. 23, dalej: kpa), art. 64 ust. 1, 2, art. 140 aa ust. 1, 3, 4, art. 140 ab ust. 1 pkt 3 lit b, ust. 2 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (Dz.U. z 2012 r., poz. 1137 ze zm., dalej: uprd), art. 41 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz. U. z 2015 r. poz. 460 ze zm., dalej: udp), i § 3 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 31 grudnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych pojazdów oraz zakresu ich niezbędnego wyposażenia (Dz.U. z 2015 r. poz. 305), utrzymana została w mocy decyzja Opolskiego Wojewódzkiego Inspektora Transportu Drogowego z dnia 5 lutego 2016 r. o nałożeniu na skarżącą spółkę kary pieniężnej w wysokości 15.000 zł.
Decyzje te zostały wydane w związku z przejazdem wykonanym 27 listopada 2015 r. w miejscowości Byczyna na drodze krajowej nr 11 dwuosiowym samochodem ciężarowym S. o nr rej. [...] kierowanym przez M. O. Był to przejazd drogowy z ładunkiem artykułów spożywczych dokonany w imieniu skarżącej na trasie Kobierzyce - Praszka i Olesno. Podczas kontroli przeprowadzonej na legalizowanej wadze stacjonarnej w Byczynie, po dwukrotnym ważeniu stwierdzono, że nacisk na pojedynczą oś napędową pojazdu (po uwzględnieniu tolerancji ważenia 2%) wynosił 16,23 t, a pomierzona masa całkowita (po uwzględnieniu tolerancji 2%) wynosiła 24,46 t. Stwierdzono, że dopuszczalny nacisk na pojedynczą oś napędową przekroczony został o 6,23 t, a dopuszczalna masa całkowita pojazdu przekroczona została o 6,46 t. Wielkości przekroczeń wymagały od przewoźnika posiadania zezwolenia kategorii VII na przejazd pojazdu ponadnormatywnego po drogach publicznych. W chwili kontroli w pojeździe nie było wymaganego zezwolenia. W związku z tym Opolski Wojewódzki Inspektor Transportu Drogowego na podstawie art. 64 oraz 140aa ust. 1-3 uprd nałożył na spółkę karę pieniężną w wysokości 15 000 zł.
W odwołaniu od tej decyzji spółka wskazała, iż stwierdzone naruszenie wynika wyłącznie z rażącego i umyślnego naruszenia obowiązków pracowniczych przez magazyniera oraz kierowcę realizującego przewóz, na co nie miała wpływu. Osoby bez konsultacji z przełożonymi postanowiły dokonać załadunku pojazdu ładunkiem przeznaczonym dla dwóch odrębnych środków transportu. Z uwagi na awarię jednego z pojazdów magazynier podjął decyzję o załadowaniu całego towaru na drugi pojazd. Ponadto skarżąca podniosła, że organ I instancji lekceważąc obowiązek wynikający z art. 9 kpa oraz ustawy o dostępie do informacji publicznej nie udostępnił jej na wniosek złożony w toku postępowania dokumentacji wagi użytej przy kontroli, tj. dokumentów potwierdzających posiadanie legalizacji oraz danych potwierdzających fakt, iż w toku kontroli spełnione zostały wymogi określone w § 6-9 oraz § 27 rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 25 września 2007 r. w sprawie wymagań, którym powinny odpowiadać wagi samochodowe do ważenia pojazdów w ruchu, oraz szczegółowego zakresu badań i sprawdzeń wykonywanych podczas prawnej kontroli metrologicznej tych przyrządów pomiarowych.