Skarga kasacyjna na decyzję SKO w W. w przedmiocie kary pieniężnej za zajęcie pasa drogowego
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Andrzej Kuba Sędzia NSA Maria Myślińska Sędzia NSA Henryk Wach (spr.) Protokolant Jerzy Stelmaszuk po rozpoznaniu w dniu 9 kwietnia 2015 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W. z dnia 5 grudnia 2013 r. sygn. akt VI SA/Wa 1735/13 w sprawie ze skargi T. Spółki z o.o. w Z. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. z dnia [...] kwietnia 2013 r. nr [...] w przedmiocie kary pieniężnej za zajęcie pasa drogowego 1. oddala skargę kasacyjną; 2. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. na rzecz T. Spółki z o.o. w Z. 1000 (tysiąc) złotych tytułem kosztów postępowania kasacyjnego.

Inne orzeczenia o symbolu:
6033 Zajęcie pasa drogowego (zezwolenia, opłaty, kary z tym związane)
Inne orzeczenia z hasłem:
Transport
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Samorządowe Kolegium Odwoławcze
Uzasadnienie strona 1/10

Wojewódzki Sąd Administracyjny w W. wyrokiem z dnia 5 grudnia 2013 r., w sprawie ze skargi T. Inwestycje Spółki z o.o. w Z. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. z dnia [...] kwietnia 2013 r. w przedmiocie kary pieniężnej za zajęcie pasa drogowego, uchylił zaskarżoną decyzję oraz utrzymaną nią w mocy decyzję Prezydenta m.st. W. z dnia [...] września 2011 r., stwierdził, że uchylona decyzja nie podlega wykonaniu oraz orzekł o kosztach postępowania.

Stan sprawy przyjęty przez Sąd I instancji przedstawiał się następująco:

Zarząd Dróg Miejskich wydał skarżącej spółce zezwolenie na umieszczenie w okresie od dnia 1 lipca 2006 r. do dnia 31 grudnia 2009 r. w pasie drogowym ul. C., na odcinku ul. W. - ul. R. w W., urządzenia infrastruktury technicznej niezwiązanego z potrzebami zarządzania drogami lub potrzebami ruchu drogowego o łącznej powierzchni 323,58 m2 rzutu poziomego urządzeń.

Kontrole przeprowadzone w pasie drogowym, wykazywały, że w rzeczywistości skarżąca umieściła w nim większą ilość rurociągów kablowych, niż oficjalnie deklarowała. Ustalono - w oparciu o wyjaśnienia i dokumenty nadesłane przez skarżącą, że na trasie przebiegu kanalizacji teletechnicznej jest 8 rurociągów kablowych o szerokości 0,04 m każdy, wraz ze studniami co daje to powierzchnię 507,16 m2 rzutu poziomego urządzeń, a więc o 323,58 m2 większą niż objęta ww. zezwoleniami wydanymi na wnioski skarżącej. Mając to na uwadze ZDM stanął na stanowisku, że skarżąca miała i ma pełne rozeznanie, co do faktycznej ilości rur umieszczonych w ww. pasie drogowym.

Mając to na uwadze ZDM stanął na stanowisku, że skarżąca miała i ma pełne rozeznanie, co do faktycznej ilości rur umieszczonych w pasie drogowym.

Decyzją z dnia [...] września 2011 r. Prezydent m. st. W. nałożył na skarżącą spółkę karę w wysokości 858 394,19 zł. za zajęcie pasa drogowego.

T. Sp. z o.o. wniosła odwołanie.

Samorządowe Kolegium Odwoławcze w W. decyzją z [...] kwietnia 2013 r. utrzymało w mocy rozstrzygnięcie organu I instancji.

W uzasadnieniu organ odwoławczy wskazał, że rurociągi wybudowane przez Spółkę, składające się z 8 rur HDPE 40, nie zamykają się w jednym urządzeniu (nie mieszczą się w jednej rurze umieszczonej w pasie drogowym), co w ocenie organu wyklucza traktowanie ich jako jednego urządzenia w postaci kanalizacji kablowej wielootworowej. Gdyby traktować umieszczone przez Spółkę w pasie drogowym rurociągi kablowe (8 rur HDPE) jako jedno urządzenie stanowiące kanalizację kablową wielootworową, sprzedaż jednego rurociągu kablowego w ramach tego urządzenia musiałaby odpowiadać warunkom określonym w art. 27 - 44 w związku z art. 45 ustawy z dnia 7 maja 2010 r. o wspieraniu rozwoju usług i sieci telekomunikacyjnych (Dz. U. nr 106, poz. 675 ze zm.).

Ustalenia SKO dowodzą, że skarżąca nie dokonała wyodrębnienia własności poszczególnych rurociągów w obrębie wybudowanej przez siebie kanalizacji. Nadto nie zawierała w umowach przenoszących własność poszczególnych rurociągów koniecznych zapisów przewidzianych w art. 41 ust. 1 w zw. z art. 45 ustawy o wspieraniu. Zdaniem organu skarżąca nie mogła zatem skutecznie przenieść własności wyodrębnionej części pewnej całości, stanowiącej kanalizację, o której mowa w art. 45 ustawy o wspieraniu. Zbycie zaś rurociągów mogło nastąpić jedynie w warunkach traktowania poszczególnych rurociągów jako odrębnych urządzeń.

Strona 1/10
Inne orzeczenia o symbolu:
6033 Zajęcie pasa drogowego (zezwolenia, opłaty, kary z tym związane)
Inne orzeczenia z hasłem:
Transport
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Samorządowe Kolegium Odwoławcze