Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Wojciech Kręcisz (spr.) Sędzia NSA Andrzej Kuba Sędzia NSA Mirosław Trzecki po rozpoznaniu w dniu 20 sierpnia 2021 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej [A] sp. z o.o. w T. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 19 października 2020 r. sygn. akt VI SA/Wa 463/20 w sprawie ze skargi [A] sp. z o.o. w T. na decyzję Głównego Inspektora Jakości Handlowej Artykułów Rolno-Spożywczych z dnia [...] kwietnia 2018 r. nr [...] w przedmiocie kary pieniężnej za utrudnianie przeprowadzenia kontroli 1) oddala skargę kasacyjną; 2) zasądza od [A] sp. z o.o. w T. na rzecz Głównego Inspektora Jakości Handlowej Artykułów Rolno-Spożywczych 1800 (słownie: tysiąc osiemset) złotych tytułem kosztów postępowania kasacyjnego.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z 19 października 2020 r. sygn. akt VI SA/Wa 463/20 oddalił skargę [A] sp. z o.o. w T. na decyzję Głównego Inspektora Jakości Handlowej Artykułów Rolno-Spożywczych z [...] kwietnia 2018 r. nr [...] w przedmiocie kary pieniężnej za utrudnianie przeprowadzenia kontroli.
W uzasadnieniu wyroku Sąd I instancji przedstawił na wstępie stan faktyczny sprawy, z którego wynikało, że zaskarżoną decyzją - wydaną w wyniku odwołania skarżącej, na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jedn. Dz.U. z 2017 r. poz. 1257 ze zm., zwanej dalej: k.p.a.), art. 21, art. 40a ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 21 grudnia 2000 r. o jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych (tekst jedn. Dz. U. z 2017 r. poz. 2212 ze zm.) w zw. z art. 79a ust. 1 i ust. 9, art. 80 ust. 3 i ust. 5 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 220 poz. 1447 ze zm.), art. 3 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 882/2004, art. 8 ust. 1 lit. c) i art. 16 rozporządzenia (WE) Nr 178/2002 - Główny Inspektor Jakości Handlowej Artykułów Rolno-Spożywczych utrzymał w mocy decyzję Podkarpackiego Wojewódzkiego Inspektora Jakości Handlowej Artykułów Rolno-Spożywczych z [...] listopada 2017 r., wymierzającą skarżącej karę pieniężną w wysokości 20.000 zł za utrudnianie przeprowadzenia kontroli.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z 17 października 2018 r. sygn. akt VI SA/Wa 1085/18 oddalił skargę skarżącej na powyższą decyzję uznając ustalenia faktyczne poczynione przez organy za prawidłowe.
W wyniku skargi kasacyjnej skarżącej Naczelny Sad Administracyjny wyrokiem z 28 listopada 2019 r. sygn. akt II GSK 940/19 uchylił powyższy wyrok i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji uznając za zasadny zarzut naruszenia przez Sąd I instancji art. 141 § 4 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm., zwanej dalej: p.p.s.a.). W uzasadnieniu NSA stwierdził, że Sąd I instancji odniósł się do zarzutów dotyczących właściwości organów przeprowadzających kontrolę oraz orzekających w sprawie, umocowania X.Y. do działania w imieniu spółki, własności kontrolowanych konserw mięsnych oraz mocy dowodowej zebranych w sprawie dokumentów ograniczając ocenę legalności zaskarżonej decyzji w omawianych kwestiach do prostej akceptacji stanowiska organu. Miał natomiast obowiązek wyjaśnić w uzasadnieniu, z jakich przyczyn uznał za przekonujące stanowisko jednej strony, a także dlaczego argumenty drugiej nie zostały uwzględnione. NSA zarzucił także, że WSA w Warszawie nie podjął własnych rozważań dotyczących zaistnienia przesłanek wymierzenia kary pieniężnej za utrudnianie kontroli w aspekcie konkretnych działań skarżącej, które stanowiły "utrudnianie" przeprowadzenia kontroli, bez wskazania przykładów konkretnych zachowań. Kolejna kwestia, która została pominięta przez WSA, dotyczy wysokości wymierzonej kary pieniężnej, podczas gdy ocena legalności decyzji o nałożeniu kary w aspekcie jej wysokości stanowi konieczny element kontroli sądowej tej decyzji. NSA nakazał, aby Sąd I instancji ponownie rozpoznający sprawę, przeprowadził pełną kontrolę zaskarżonej decyzji oraz sporządził uzasadnienie spełniające wymagania z art. 141 § 4 p.p.s.a.