Skarga kasacyjna na decyzję Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad w przedmiocie kary pieniężnej
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Janusz Zajda Sędzia NSA Małgorzata Korycińska Sędzia NSA Henryk Wach (spr.) Protokolant Milena Budna po rozpoznaniu w dniu 19 marca 2014 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W. z dnia 12 października 2012 r.; sygn. akt V SA/Wa 1104/12 w sprawie ze skargi E. S. na decyzję Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad z dnia [...] marca 2012 r.; nr [...] w przedmiocie kary pieniężnej oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie strona 1/5

Zaskarżonym skargą kasacyjną wyrokiem z dnia 12 października 2012 r., sygn. akt V SA/Wa 1104/12, Wojewódzki Sąd Administracyjny w W., po rozpoznaniu skargi E. S. (dalej: skarżący), uchylił decyzję Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad (dalej: GDDKiA) z dnia [...] marca 2012 r. nr [...] w przedmiocie rozłożenia kary pieniężnej na raty.

Sąd orzekał w następującym stanie faktycznym i prawnym:

Wnioskiem z 8 listopada 2011 r. E. S. wystąpił do Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad o umożliwienie spłaty nałożonej na niego kary w dogodnych ratach lub o umorzenie kary z uwagi na zbyt dotkliwy charakter kary. We wniosku wskazano, że wobec trudnej sytuacji materialnej skarżący nie jest w stanie spłacić kary jednorazowo, przebywa na zwolnieniu lekarskim i ma orzeczony stopień umiarkowanej niepełnosprawności.

Decyzją z [...] stycznia 2012 r. Generalny Dyrektor Dróg Krajowych i Autostrad rozłożył na raty karę pieniężną nałożoną na skarżącego decyzją [...] Wojewódzkiego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] lipca 2011 r. W podstawie prawnej decyzji wskazano art. 60 pkt 7, art. 61 ust. 1 pkt 1, art. 64 ust. 1 w związku z art. 55, art. 57 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2009 r. Nr 157, poz. 1240 ze zm.; dalej ustawa o finansach publicznych) oraz art. 104 § 1 ustawy z 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (t.j.: Dz. U. z 2013 r. poz. 267, dalej: k.p.a.)

W dniu 13 lutego 2012 r. skarżący wniósł do Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad pismo zatytułowane wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy, w którym stwierdził, że jego sytuacja materialna uległa dalszemu pogorszeniu ze względu na stan zdrowia. Skarżący podniósł, że zmuszony będzie do skorzystania z pomocy społecznej oraz, że nie posiada oszczędności. Poprosił o uwzględnienie jego sytuacji oraz o uwzględnienie interesu obywatela. W konkluzji pisma wniósł o udzielenie mu pomocy i umorzenie nałożonej kary. Do wniosku załączył kopie: zaświadczenia o stanie zdrowia, skierowanie do poradni specjalistycznej oraz wyniki badań.

Generalny Dyrektor Dróg Krajowych i Autostrad decyzją z dnia [...] marca 2012 r. nr [...] utrzymał w mocy decyzję własną z [...] stycznia 2012 r., którą rozłożono na raty karę pieniężną nałożoną na skarżącego decyzją [...] Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] lipca 2011 r. W uzasadnieniu decyzji stwierdzono, że po dokonaniu ponownej analizy stanu faktycznego ustalonego na podstawie zebranego materiału dowodowego, organ wziął pod uwagę sytuację ekonomiczną i zdrowotną strony jednak nie znalazł podstaw do zastosowania ulgi. Zdaniem organu okoliczności podniesione przez wnioskodawcę nie mogą stanowić podstawy do umorzenia należności.

W skardze skarżący nie zgodził się z zasadnością nałożenia kary pieniężnej decyzją [...] Wojewódzkiego Inspektora Transportu Drogowego. Ponadto stwierdził, że decyzja o rozłożeniu spłaty nałożonej kary na raty go nie usatysfakcjonowała. Podał także, że w kwietniu przyznana mu została renta z tytułu niezdolności do pracy, natomiast żona jest osobą bezrobotną i otrzymuje zasiłek dla bezrobotnych. Na koniec skarżący zaznaczył, że ma problemy zdrowotne, które uniemożliwiają mu podjęcie pracy.

Strona 1/5