Komisje przeprowadzające egzamin adwokacki zostały ustawowo zobowiązane do skontrolowania wiedzy i umiejętności zdającego (przygotowania prawniczego) do samodzielnego i należytego wykonywania zawodu adwokata, a więc świadczenia pomocy prawnej jak najwyższej jakości. Z tego też punktu widzenia oceniać należy poziom pracy sporządzonej przez zdającego, co w okolicznościach niniejszej sprawy pozwala na stwierdzenie, że oczekiwany przez zdającego skutek apelacji nie ma istotnego znaczenia dla oceny jego pracy, bowiem znaczenie tu mają jedynie kryteria określone w art.
78e ust. 2 ustawy z dnia 26 maja 1982 r. - Prawo o adwokaturze (Dz. U. z 2009 r., Nr 146, poz. 1188 ze zm.).
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Małgorzata Korycińska Sędzia NSA Zofia Borowicz Sędzia del. WSA Jacek Czaja (spr.) Protokolant Ewa Czajkowska po rozpoznaniu w dniu 14 grudnia 2011 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej J. Z. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W. z dnia 8 września 2010 r. sygn. akt VI SA/Wa 1267/10 w sprawie ze skargi J. Z. na uchwałę Komisji Egzaminacyjnej II stopnia przy Ministrze Sprawiedliwości do spraw odwołań od wyników egzaminu adwokackiego z dnia [...] kwietnia 2010 r. nr [...] w przedmiocie ustalenia wyniku egzaminu adwokackiego 1.oddala skargę kasacyjną; 2. zasądza od J. Z. na rzecz Komisji Egzaminacyjnej II stopnia przy Ministrze Sprawiedliwości do spraw odwołań od wyników egzaminu adwokackiego kwotę 120 (sto dwadzieścia) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w W. wyrokiem z dnia 8 września 2010 r., sygn. akt VI SA/Wa 1267/10, oddalił skargę J. Z. na uchwałę Komisji Egzaminacyjnej II stopnia przy Ministrze Sprawiedliwości z dnia [..] kwietnia 2010 r. nr [..] w przedmiocie ustalenia wyniku egzaminu adwokackiego.
Sąd pierwszej instancji przyjął za podstawę rozstrzygnięcia następujące ustalenia.
Uchwałą z dnia [...] kwietnia 2010 r. Komisja Egzaminacyjna II Stopnia, działając na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 kpa, art. 78 h ust. 1, 9 i 12 ustawy z dnia 26 maja 1982 r. - Prawo o adwokaturze (Dz. U. z 2009 r., Nr 146, poz. 1188 ze zm.), po rozpatrzeniu odwołania J. Za., utrzymała w mocy uchwałę Komisji Egzaminacyjnej nr [...] z dnia [...] grudnia 2009 r. w sprawie ustalenia wyniku egzaminu adwokackiego.
W uzasadnieniu tego rozstrzygnięcia Komisja wyjaśniła, iż wskazaną wyżej uchwałą został ustalony negatywny wynik z egzaminu adwokackiego - J. Z. z części pierwszej i piątej egzaminu otrzymał ocenę dobrą, z trzeciej - dostateczną natomiast z drugiej i czwartej - niedostateczną. W tej sytuacji, w myśl art. 78 f ust. 1 ustawy o adwokaturze, wynik końcowy jest negatywny.
Odnosząc się do zarzutu nieudostępnienia opisu istotnych zagadnień Komisja podniosła, iż ich opis, stosownie do § 4 ust. 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 29 kwietnia 2009 r. w sprawie zespołu do przygotowania zestawu pytań testowych oraz zadań na egzamin radcowski oraz wykazu tytułów aktów prawnych (Dz. U. Nr 70, poz. 605), zawiera te elementy, które zdający winien dostrzec w swojej pracy, albowiem z treści tego przepisu wynika, że ocena tych zagadnień powinna być uwzględniona w rozwiązaniu zadania. Zatem opis istotnych zagadnień to dokument adresowany do członków komisji, a nie zdających. Natomiast przedmiotem odwołania jest ocena członków komisji i ich prawidłowość.
Komisja uznała zarzuty sformułowane w odniesieniu do oceny wystawionej przez egzaminatorów z zakresu pracy pisemnej z części drugiej (prawo karne) za niezasadne. Podniosła, iż w apelacji winny zostać podniesione wszystkie dostrzeżone uchybienia, które mogłyby przybrać formę zarzutów z art. 438 k.p.k. Tymczasem odwołujący nie podniósł w apelacji jako zarzutów istotnych i ważkich - opisanych hasłowo przez egzaminatorów uchybień Sądu I instancji podczas gdy winien postawić te zarzuty, które w realiach sprawy prowadziłyby do poprawienia sytuacji oskarżonego, w sposób jak najbardziej efektywny i to w różnych płaszczyznach (procesowej, materialnej). Charakter, treść oraz ilość postawionych zarzutów służyła do oceny pracy, co wynika w sposób jednoznaczny z ocen wystawionych przez egzaminatorów.
Komisja zauważyła, że odwołujący nie kwestionuje, iż nie postawił zarzutu obrazy art. 410 k.p.k. w zw. z art. 391 § 1 k.p.k., który miał bardzo istotne znaczenie, jako że mógłby prowadzić do wyeliminowania możliwości skazania z art. 157 § 2 k.k., a co się z tym wiąże, miał też znaczenie dla wymiaru kary. Chybiony jest pogląd, że kwestia ta mieści się w zarzucie błędu w ustaleniach faktycznych, albowiem to właśnie uchybienie procesowe winno prowadzić do zakwestionowania poczynionych ustaleń faktycznych, a nie odwrotnie. Traktowanie tych uchybień, jako tożsamych, świadczy o niezrozumieniu charakteru określonych w art. 438 k.p.k., uchybień. Nadto określenie przez odwołującego tymczasowego aresztowania jako środka zabezpieczającego jest wadliwe i w ocenie Komisji nie może zostać uznane za omyłkę pisarską. Jednocześnie Komisja uznała za uzasadnione odwołanie od wystawionej oceny za część czwartą egzaminu adwokackiego.