Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Cezary Pryca Sędzia NSA Wojciech Kręcisz (spr.) Sędzia del. WSA Cezary Kosterna Protokolant Dorota Onyśk po rozpoznaniu w dniu 24 sierpnia 2022 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej Krajowej Rady Polskiej Izby Inżynierów Budownictwa od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 8 listopada 2021 r. sygn. akt VI SAB/Wa 110/21 w sprawie ze skargi M. P. na bezczynność i przewlekłość Krajowej Rady Polskiej Izby Inżynierów Budownictwa w przedmiocie wniosku w sprawie uznania kwalifikacji zawodowych do wykonywania zawodu regulowanego oddala skargę kasacyjną.
Wyrokiem z dnia 8 listopada 2021 r., sygn. akt VI SAB/Wa 110/21, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie po rozpoznaniu sprawy ze skargi M. P. na bezczynność i przewlekłość Krajowej Rady Polskiej Izby Inżynierów Budownictwa w przedmiocie rozpoznania wniosku w sprawie uznania kwalifikacji zawodowych do wykonywania zawodu regulowanego w pkt. 1. stwierdził, że Krajowa Rada Polskiej Izby Inżynierów Budownictwa dopuściła się bezczynności; w pkt. 2. stwierdził, że bezczynność Krajowej Rady Polskiej Izby Inżynierów Budownictwa, o której mowa w punkcie 1, nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa; w pkt. 3. zobowiązał Krajową Radę Polskiej Izby Inżynierów Budownictwa do rozpoznania wniosku skarżącego M. P. w sprawie uznania kwalifikacji zawodowych do wykonywania zawodu regulowanego z dnia 27 grudnia 2020 r. uzupełnionego pismem z dnia 10 marca 2021 r., w terminie 30 dni od otrzymania odpisu prawomocnego wyroku wraz z aktami sprawy; w pkt. 4. w pozostałym zakresie oddalił skargę; w pkt. 5. zasądził od Krajowej Rady Polskiej Izby Inżynierów Budownictwa na rzecz skarżącego M.P. kwotę 100 (sto) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Skargę kasacyjną od powyższego wyroku złożył Organ zaskarżając ten wyrok w części w jakiej skarga została uwzględniona i w wyniku czego została stwierdzona bezczynność i wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku w zaskarżonej części i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania przez Sąd I instancji oraz zasądzenie od M. P. na rzecz Skarżącej kosztów postępowania kasacyjnego, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.
Zaskarżonemu orzeczeniu, na podstawie art. 174 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 ze zm. zwana dalej "p.p.s.a."), zarzucił naruszenie:
1. art. 33 a ust. 4 i 5 ustawy o samorządach zawodowych architektów oraz inżynierów budownictwa (Dz. U. z 2001 r., nr 5 poz. 42), przez jego błędne zastosowanie i uznanie, że brak załączenia do wniosku dokumentów, o którym mowa w tym przepisie, nie może zostać uznany za brak formalny wniosku z uwagi na ich materialnoprawny charakter,
2. art. 51 Dyrektywy 2005/36/WE poprzez uznanie, że wyklucza ona możliwość kierowania przez Organ wezwań w celu uzupełnienia wniosku o uznanie kwalifikacji zawodowych,
3. art. 149 § 1 pkt. 1 p.p.s.a. poprzez częściowe uwzględnienie skargi M.P. i stwierdzenie bezczynności organu, w sytuacji gdy do bezczynności nie doszło gdyż, organ prawidłowo zastosował art. 64 § 2 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2021 r. poz. 735, ze zm.; dalej: k.p.a.), i wezwał Wnioskodawcę do przedłożenia dokumentów wymaganych przepisami prawa tj. art. 33a ust. 4 i 5 ustawy o samorządach zawodowych architektów oraz inżynierów budownictwa, a następnie na skutek nieuzupełnienia braków pozostawił wniosek bez rozpoznania,
4. art. 149 § 1 p.p.s.a w zw. z art. 37 § 1 pkt. 1 k.p.a. w zw. z art. 35 k.p.a. poprzez uznanie, że organ dopuścił się bezczynności bowiem nie powinien wzywać Wnioskodawcy do uzupełnia braków formalnych w trybie art. 64 § 2 k.p.a. lecz wydać merytorycznie decyzję,