Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Joanna Sieńczyło-Chlabicz Sędzia NSA Joanna Zabłocka (spr.) Sędzia del. WSA Cezary Kosterna Protokolant Szymon Janik po rozpoznaniu w dniu 3 kwietnia 2019 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej Prezesa Urzędu Komunikacji Elektronicznej od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 7 października 2016 r. sygn. akt VI SA/Wa 1077/15 w sprawie ze skargi "A. M." Sp. z o.o. z siedzibą w Z. na postanowienie Prezesa Urzędu Komunikacji Elektronicznej z dnia 3 lutego 2015 r. nr [...] w przedmiocie uzgodnienia zmiany koncesji na rozpowszechnianie programu radiowego 1. prostuje zaskarżony wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie w ten sposób, że w punkcie I sentencji wyroku wykreśla słowa "zaskarżoną decyzję" i w to miejsce wpisuje słowa "zaskarżone postanowienie"; 2. oddala skargę kasacyjną.
Wyrokiem z dnia 7 października 2016 r., sygn. akt VI SA/Wa 1077/15 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie po rozpoznaniu sprawy ze skargi A. M. Sp. z o.o. z siedzibą w Z. na postanowienie Prezesa Urzędu Komunikacji Elektronicznej z dnia 3 lutego 2015 r. nr [....]) w przedmiocie uzgodnienia zmiany koncesji na rozpowszechnianie programu radiowego w pkt 1. uchylił zaskarżoną decyzję; w pkt 2. zasądził od Prezesa Urzędu Komunikacji Elektronicznej na rzecz A. M. Sp. z o.o. z siedzibą w Z. kwotę 357 zł (słownie: trzysta pięćdziesiąt siedem złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania.
Sąd orzekał w następującym stanie faktycznym i prawnym:
Pismem z dnia 29 sierpnia 2014 r. Przewodniczący Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji (dalej: Przewodniczący KRRiT), w związku z uchwałą Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji (dalej: KRRiT) z dnia 26 sierpnia 2014 r., Nr 376/2014 (dalej : Uchwała), wystąpił do Prezesa Urzędu Komunikacji Elektronicznej (dalej: Prezes UKE) z wnioskiem o uzgodnienie w trybie art. 106 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jedn. Dz. U. z 2016 r. poz. 718 z późn. zm., dalej: k.p.a.) i art. 37 ust. 3 ustawy z dnia 29 grudnia 1992 r. o radiofonii i telewizji (tekst jedn. Dz. U. z 2016 r., poz. 639 ze. zm., dalej: ustawa o radiofonii i telewizji, u.o.r.i.t.) zmiany koncesji z dnia 27 sierpnia 2008 r., Nr 012/K/2008-R (dalej: Koncesja), udzielonej spółce na rozpowszechnianie programu radiowego pod nazwą "A.", poprzez zmianę warunków technicznych rozpowszechniania programu, dotyczących stacji nadawczej Z. G. K. W. (105,2 MHz). Do przedmiotowego pisma załączono kopię Uchwały, w której wskazane zostały parametry techniczne podlegające uzgodnieniu.
W dniu 9 września 2014 r. Prezes UKE wydał postanowienie Nr DZC-WRT-5153-171/14 (2), w którym uzgodnił parametry techniczne rozpowszechniania w sposób rozsiewczy naziemny programu radiowego pod nazwą "A." z ww. stacji nadawczej: nazwę stacji, lokalizację stacji, częstotliwość, współrzędne geograficzne stacji, wysokość terenu n.p.m. u podstawy masztu, wysokość zawieszenia anteny n.p.t., maksymalną skuteczną moc promieniowaną, charakterystykę promieniowania anteny, polaryzację anteny, maksymalną dewiację częstotliwości oraz system FM. W postanowieniu Prezes UKE, odmiennie niż to zostało wskazane w Uchwale, określił charakterystykę promieniowania anteny tj. poprzez następujące określenie: "kierunkowa - wg załącznika", zamiast: "D - ERP w sektorze 90°-270°/0,2 kW". W uzasadnieniu powyższego Prezes UKE wskazał, że przeprowadzone analizy kompatybilnościowe wykazały, że należy ograniczyć skuteczną moc promieniowaną Stacji nadawczej na azymucie 10° i 50° o 2dB do wartości 1,26 kW oraz w sektorze 20°- 40° do wartości 1,12 kW ze względu na ochronę zasięgu stacji nadawczej L. 105,1 MHz.
Prezes UKE, po rozpoznaniu wniosku spółki o ponowne rozpatrzenie sprawy uchylił postanowienie I instancji i orzekając co do istoty sprawy odmówił uzgodnienia zmiany Koncesji. Podkreślił, że w tym przypadku stało się konieczne wyeliminowanie sytuacji, w której wykorzystywanie przez Stację nadawczą częstotliwości 105,2 MHz mogłoby spowodować wystąpienie szkodliwych zakłóceń na terenie Rzeczpospolitej Polskiej oraz poza jej granicami. W ocenie organu, akceptacja charakterystyki promieniowania anteny na warunkach określonych w Uchwale, tj. kierunkowa z ograniczeniem ERP w sektorze 90°-270° do wartości 0,2 kW, byłaby sprzeczna z wymaganiami określonymi w art. 114 ust. 3 pkt 4 ustawy z dnia 16 lipca 2004 r. - Prawo telekomunikacyjne (Dz. U. z 2014 r., poz. 243 ze zm., dalej: Pt).