Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Andrzej Kuba Sędzia NSA Marzenna Zielińska (spr.) Sędzia del. WSA Maria Jagielska Protokolant Magdalena Rosik po rozpoznaniu w dniu 28 stycznia 2009 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej Prezesa Urzędu Komunikacji Elektronicznej od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W. z dnia 29 stycznia 2008 r. sygn. akt VI SA/Wa 1826/07 w sprawie ze skargi P. Spółki z o.o. w W. na decyzję Prezesa Urzędu Komunikacji Elektronicznej z dnia [...] lipca 2007 r. nr [...] w przedmiocie odmowy umorzenia odsetek za nieterminowe wniesienie opłat za prawo do wykorzystywania częstotliwości 1. oddala skargę kasacyjną; 2. zasądza od Prezesa Urzędu Komunikacji Elektronicznej na rzecz P. Spółki z o.o. w W. kwotę 1800 (tysiąc osiemset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Wyrokiem z dnia 29 stycznia 2005 r., sygn. akt VI SA/Wa 1826/07, Wojewódzki Sąd Administracyjny w W., po rozpoznaniu sprawy ze skargi P. Sp. z o.o. z siedzibą w W. (dalej P.) uchylił decyzję Prezesa Urzędu Komunikacji Elektronicznej (dalej Prezes UKE) z dnia [...] lipca 2007 r., nr [...], oraz poprzedzającą ją decyzję Prezesa UKE z dnia [...] stycznia 2007 r., w przedmiocie odmowy umorzenia odsetek za nieterminowe wniesienie opłat za prawo do wykorzystania częstotliwości.
Sąd orzekał na podstawie następującego stanu faktycznego:
Wnioskiem z dnia 21 kwietnia 2005 r. P. w W. wystąpiła do Prezesa UKE o umorzenie odsetek wyliczonych w nocie księgowej nr [...] z dnia [...] grudnia 2001 r. We wniosku skarżąca podniosła, że w decyzjach (zezwoleniach) Państwowej Agencji Radiokomunikacyjnej (PAR) wydanych w latach 1998-2000 w sprawach zakładania i używania radiokomunikacyjnych urządzeń nadawczych lub nadawczo-odbiorczych wraz z przydziałem częstotliwości, zawarta była informacja o wysokości opłat. Agencja ta wystawiała faktury VAT z terminem płatności wynoszącym 14 dni. Skarżąca wskazała, że takich samych czynności dokonywał Prezes Urzędu Regulacji Telekomunikacji i Poczty, wysyłając do skarżącej wezwania gdzie wskazywano 7-dniowy termin do zapłaty. Podniosła, że działała w zaufaniu do organów państwa, wobec czego wykluczona jest w tej sytuacji możliwość żądania odsetek przez Prezesa UKE.
Prezes UKE decyzją z dnia [...] stycznia 2007 r. na podstawie art. 42 ust 1 pkt 1 ustawy z dnia 30 czerwca 2005 r. o finansach publicznych w zw. z § 3 i § 6 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 czerwca 2006 r. w sprawie sposobu i trybu umarzania, odraczania lub rozkładania na raty spłat należności pieniężnych, do których nie stosuje się przepisów Ordynacji podatkowej (Dz.U. Nr 117, poz. 791) w zw. z art. 206 ust. 1 ustawy z dnia 16 lipca 2004 r. - Prawo telekomunikacyjne (Dz.U. Nr 171, poz. 1800 z późn. zm.), dalej zwana Pt, odmówił umorzenia odsetek ustawowych naliczonych za nieterminowe wniesienie opłat za prawo do wykorzystywania częstotliwości.
Organ wskazał, że opłaty pobierane były w 2001 r. przez URTiP na podstawie pozwoleń radiowych wydanych P. przez PAR i URTiP. Opłaty te należało uiszczać zgodnie z przepisami obowiązującego w tamtym czasie rozporządzenia Ministra Łączności z dnia 27 marca 1998 r. w sprawie wysokości, terminów i sposobu uiszczania opłat za używanie częstotliwości (Dz. U. Nr 42, poz. 245 ze zm.) Opłata była naliczana od dnia doręczenia decyzji o przydziale częstotliwości, a gdy był określony inny dzień w decyzji, od tego dnia. Można było ją uiszczać jednorazowo za cały rok lub w ratach półrocznych. Podmiot zobowiązany był do samodzielnego naliczenia opłaty i wpłaty bez dodatkowego wezwania, w terminie wskazanym w przepisach.
P. skierowała do Prezesa UKE wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy, podnosząc, że w sprawie miał zastosowanie przepis art. 67 w zw. zw. art. 2 § 2 Ordynacji podatkowej. Zdaniem skarżącej obowiązku stosowania art. 67 Ordynacji podatkowej nie wyłącza ani nie ogranicza treść art. 111 § 1 Prawa telekomunikacyjnego z dnia 21 lipca 2000 r., ani też art. 206 ust. 1 Prawa tel. z 2004 r. Błędne było w ocenie skarżącego powołanie się na rozporządzenie z dnia 29 czerwca 2006 r., bowiem utraciło ono moc w dniu 29 grudnia 2006 r. Wobec powyższego wniosek skarżącej został rozstrzygnięty na podstawie przepisów już nieobowiązujących.