Skarga kasacyjna od wyroku WSA we Wrocławiu w sprawie ze skargi Rzecznika Praw Obywatelskich na czynność Komendanta Placówki Straży Granicznej w Zgorzelcu w przedmiocie stwierdzenia objęcia kwarantanną w związku z przekroczeniem granicy państwowej
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Andrzej Kuba Sędzia NSA Mirosław Trzecki Sędzia del. WSA Urszula Wilk (spr.) po rozpoznaniu w dniu 19 października 2021 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej Komendanta Placówki Straży Granicznej w Zgorzelcu od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 25 listopada 2020 r., sygn. akt IV SA/Wr 284/20 w sprawie ze skargi Rzecznika Praw Obywatelskich na czynność Komendanta Placówki Straży Granicznej w Zgorzelcu w przedmiocie stwierdzenia objęcia kwarantanną w związku z przekroczeniem granicy państwowej oddala skargę kasacyjną.

Inne orzeczenia o symbolu:
6205 Nadzór sanitarny
Inne orzeczenia z hasłem:
Inne
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Komendant Straży Granicznej
Uzasadnienie strona 1/13

Wyrokiem z 25 listopada 2020 r., sygn. IV SA/Wr 284/20 Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w sprawie ze skargi Rzecznika Praw Obywatelskich na czynność Komendanta Placówki Straży Granicznej w Z. w przedmiocie stwierdzenia objęcia kwarantanną w związku z przekroczeniem granicy państwowej, stwierdził bezskuteczność zaskarżonej czynności, oraz uznał uprawnienie uczestniczki do swobodnego poruszania się po terytorium RP i swobodnego opuszczania terytorium RP w okresie od [...] maja 2020 r. do [...] maja 2020 r.

Z uzasadnienia wyroku wynika, że Sąd pierwszej instancji za podstawę rozstrzygnięcia przyjął następujące ustalenia:

Rzecznik Praw Obywatelskich (dalej: Rzecznik, skarżący) wniósł skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu na czynność Komendanta Placówki Straży Granicznej w Z. w przedmiocie stwierdzenia objęcia W. M. (dalej: uczestniczka) kwarantanną w związku z przekroczeniem granicy państwowej w dniu [...] maja 2020 r.

W uzasadnieniu skargi wskazano, że uczestniczka powracająca z pracy w Republice Federalnej Niemiec przekroczyła [...] maja 2020 r. granicę państwową w Z. Przy przekraczaniu granicy, została zobligowana do wypełnienia karty lokalizacyjnej - karty pasażera. Dane wynikające z karty zostały umieszczone w Ewidencji Sanitarnej Straży Granicznej. W konsekwencji, uczestniczka została zakwalifikowana jako osoba objęta kwarantanną w okresie od [...] maja 2020 r. do [...] maja 2020 r., wskutek czego uniemożliwiony został jej powrót do pracy w Republice Federalnej Niemiec.

Zaskarżona czynność została dokonana w oparciu o przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 2 maja 2020 r. w sprawie ustanowienia określonych ograniczeń, nakazów i zakazów w związku z wystąpieniem stanu epidemii (Dz.U. z 2020 r., poz. 792). Obowiązek poddania się kwarantannie wnikał z § 2 ust. 2 pkt 2 tego rozporządzenia. Jego realizacja (konkretyzacja obowiązku wobec danej osoby przekraczającej granicę państwową) wymagała jednak podjęcia przez organ sprawujący kontrolę graniczną czynności materialno-technicznej polegającej na stwierdzeniu, że wobec danej osoby nie zachodzą przewidziane rozporządzeniem wyłączenia. Obowiązek kwarantanny nie został bowiem ustanowiony jako obowiązek bezwzględny (dotyczący każdej osoby przekraczającej granicę). Z jego realizacji zwolnione zostały m.in. osoby wykonujące określone zawody i przekraczające granicę w ramach wykonywania czynności zawodowych (§ 3 ust. 1 i 2 rozporządzenia z 2 maja 2020 r.).

Jak wskazał Rzecznik, w związku z przekroczeniem granicy państwowej przez uczestniczkę [...] maja 2020 r. doszło do dokonania przez organ Straży Granicznej "zakwalifikowania" uczestniczki do kwarantanny. Została bowiem od niej odebrana informacja (karta lokalizacyjna - karta pasażera), do czego nie powinno było dojść w przypadku uznania przez ten organ, że wobec uczestniczki nie zachodzą podstawy do objęcia obowiązkiem kwarantanny.

Uczestniczka w piśmie procesowym z dnia [...] lipca 2020 r. w całości poparła skargę wraz z uzasadniającą ją argumentacją. Odnosząc się do stanowiska organu wskazała, że od około 10 lat pracuje jako pomoc domowa w Niemczech, zatrudniona przez agencję pracy . Przy czym w normalnym toku pracuje w Niemczech przez 4 tygodnie, a potem ma okres przerwy trwający maksymalnie 2 tygodnie. Wywodziła, że w okresie od wybuchu pandemii do przekroczenia granicy nie była narażona na chorobę zakaźną ani nie miała styczności ze źródłem biologicznego czynnika chorobotwórczego, a praca za granicą odbywała się w warunkach zbliżonych do kwarantanny - pozostawała w gospodarstwie domowym z osobą, na rzecz której świadczyła usługi pomocy domowej, unikała dużych skupisk ludzkich, nie miała kontaktu z obcymi osobami, nie dochodziło też do wizyt innych ludzi w domu osoby, nad którą sprawowała opiekę. Podkreśliła, że osoby obce i nie zamieszkujące w tym domu praktycznie nie miały wstępu do domu.

Strona 1/13
Inne orzeczenia o symbolu:
6205 Nadzór sanitarny
Inne orzeczenia z hasłem:
Inne
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Komendant Straży Granicznej