Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Zofia Borowicz (spr.) Sędzia NSA Gabriela Jyż Sędzia del. WSA Małgorzata Jużków Protokolant Marta Podoba po rozpoznaniu w dniu 28 kwietnia 2015 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej P. T. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w . z dnia 11 października 2013 r. sygn. akt VI SAB/Wa 104/13 w sprawie ze skargi P. T. na bezczynność Ministra Sprawiedliwości w przedmiocie powołania na stanowisko komornika sądowego 1. uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w W.; 2. zasądza od Ministra Sprawiedliwości na rzecz P. T. kwotę 320 (trzysta dwadzieścia) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Zaskarżonym wyrokiem z dnia 11 października 2013 r., sygn. akt VI SAB/Wa 104/13 Wojewódzki Sąd Administracyjny w W., na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jednolity Dz. U. z 2012 r. poz. 270, dalej: p.p.s.a.), oddalił skargę P. T. na bezczynność Ministra Sprawiedliwości w przedmiocie powołania na stanowisko komornika sądowego.
W uzasadnieniu powyższego wyroku Sąd I instancji przedstawił następujący stan faktyczny sprawy.
W dniu [...] lipca 2010 r. decyzją pierwszoinstancyjną organ rozstrzygnął o obsadzie stanowiska komornika sądowego przy Sądzie Rejonowym w B., powołując na to stanowisko M. W.-D. Decyzją z dnia [...] października 2010 r. organ utrzymał w mocy decyzję z dnia [...] lipca 2010 r.
W wyniku skarg złożonych m.in. przez skarżącego, wyrokiem z dnia 24 maja 2011 r. sygn. akt VI SA/Wa 2670/10 WSA w W. uchylił decyzję Ministra Sprawiedliwości z dnia [...] października 2010 r. oraz utrzymaną nią w mocy decyzję z dnia [...] lipca 2010 r.
Decyzją z dnia [...] września 2012 r. Minister Sprawiedliwości powołał Pana M. Wł.-D. na stanowisko komornika sądowego przy Sądzie Rejonowym w B., odmawiając jednocześnie powołania na ww. stanowisko m.in. skarżącego.
W dniu [...] stycznia 2013 r. Minister Sprawiedliwości wydał w wyniku ponownego rozpatrzenia sprawy decyzję (znak: [...]) utrzymującą w mocy decyzję z dnia [...] września 2012 r.
Skarżący z uwagi na przewlekłe prowadzenie postępowania oraz niezałatwienie sprawy w terminie, pismem z dnia [...] stycznia 2013 r. wezwał organ do zaprzestania naruszeń prawa w trybie art. 37 k.p.a. W dniu [...] lutego 2013 r. organ doręczył skarżącemu pismo z dnia [...] stycznia 2013 r. o bezprzedmiotowość tego wezwania z uwagi na wydanie w dniu [...] stycznia 2013 r. decyzji.
Skarżący wniósł skargę na bezczynność Ministra Sprawiedliwości w sprawie znak [...], z powodu rażącego naruszenia przepisów prawa, wnioskując o stwierdzenie, że doszło do bezczynności organu i przewlekłego postępowania oraz że bezczynność i przewlekłe prowadzenie postępowania miały miejsce z rażącym naruszeniem prawa.
Jego zdaniem bezczynność organu w sprawie w odniesieniu do wydania decyzji z dnia [...] stycznia 2013 r., jak również w odniesieniu do decyzji organu z dnia [...] września 2012 r., ma charakter "kwalifikowany", a to z tego powodu, że organ, pozostając w bezczynności w przedmiotowej sprawie, nie musiał zbierać dodatkowego materiału dowodowego, bowiem materiał ten został zebrany w czasie toczącego się od [...] kwietnia 2010 r. (dzień upływu składnia wniosków o powołanie na komornika) postępowania administracyjnego. Wskazał, że organ posiadał już wytyczne określone w wyroku WSA w W. z dnia 24 maja 2011 r., sygn. akt VI SA/Wa 2670/10 co do tego, w jaki sposób ma postępować w toku dalszego postępowania administracyjnego. Organ nie może się więc zasłaniać złożonym czy wątpliwym charakterem sprawy. Uznał, że postępowanie w przedmiocie powołania na komornika nie jest postępowaniem prowadzonym przez organ incydentalnie, ale postępowania tego rodzaju toczą się przed organem nieustannie, wobec czego przyjąć należy, że tego rodzaju postępowania nie powinny stanowić dla organu żadnego problemu w zakresie ich rozstrzygnięcia, tym bardziej że w sprawie powołania na komornika zapadło w ostatnim czasie wiele orzeczeń sądu administracyjnego, w których w jasny sposób sąd wytyczył zasady postępowania w tym względzie.