Skarga kasacyjna na decyzję Ministra Środowiska w przedmiocie koncesji na wydobywanie kopalin
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący sędzia NSA Andrzej Kisielewicz Sędziowie NSA Jan Kacprzak Edward Kierejczyk (spr.) Protokolant Małgorzata Suchocka po rozpoznaniu w dniu 6 czerwca 2006 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej S. K. Spółki z o.o. w K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 24 października 2005 r. sygn. akt VI SA/Wa 1417/05 w sprawie ze skargi S. K. Spółki z o.o. w K. na decyzję Ministra Środowiska z dnia 11 maja 2005 r. Nr [...] w przedmiocie koncesji na wydobywanie kopalin 1. uchyla zaskarżony wyrok, 2. uchyla decyzje Ministra Środowiska z dnia 11 maja 2005 r. Nr [...] oraz z dnia 21 marca 2005 r. Nr [...], 3. zasądza od Ministra Środowiska na rzecz S. K. Spółki z o.o. w K. 280 (dwieście osiemdziesiąt) zł tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Inne orzeczenia o symbolu:
6060 Poszukiwanie, rozpoznawanie i wydobywanie kopalin
Inne orzeczenia z hasłem:
Geologiczne prawo
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Minister Środowiska
Uzasadnienie strona 1/4

Zaskarżonym wyrokiem Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę firmy S. K. Sp. z o.o. w K. na decyzję Ministra Środowiska w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji zmieniających koncesję dla Kopalni Węgla Brunatnego "B." P.P. w R.

W uzasadnieniu wyroku Sąd uznał, że skarga nie zasługuje na uwzględnienie, ponieważ zaskarżona decyzja Ministra Środowiska z dnia 11 maja 2005 r. oraz poprzedzająca ją decyzja z dnia 21 marca 2005 r. nie zostały wydane z naruszeniem prawa. Sąd oparł się na następujących ustaleniach faktycznych. Minister Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa decyzją z dnia 8 sierpnia 1994 r. udzielił Kopalni Węgla Brunatnego "B." P.P. w R. koncesji na wydobywanie węgla brunatnego i kopalin towarzyszących ze złoża węgla brunatnego B., w części obszaru górniczego "B. - S." położonego na terenie gmin: K., B., K. i S. Następnie, na wniosek Kopalni, decyzjami z dnia 26 kwietnia 1995 r. i 1 października 1997 r., dokonał zmiany decyzji koncesyjnej w zakresie zmiany granic obszaru górniczego i ustanowienia granic terenu górniczego. Firma S. K. Sp. z .o.o. w K., pismem z dnia 13 stycznia 2005 r. wystąpiła do Ministra Środowiska z wnioskiem o stwierdzenie nieważności decyzji zmieniających koncesję, wskazując na swój interes prawny w postaci wybudowania obiektu, na podstawie prawomocnej decyzji Burmistrza Miasta K. z dnia 21 listopada 2000 r. o pozwoleniu na budowę ekologicznego składowiska odpadów komunalno-bytowych, położonego najprawdopodobniej na terenie górniczym, określonym w powyższych decyzjach. Podstawą do wydania pozwolenia na budowę była uchwała Rady Miejskiej w K. z dnia 6 października 1999 r. w przedmiocie zmian w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego Gminy K. Uchwała ta została zaskarżona przez Prokuratora Okręgowego w P. do Naczelnego Sądu Administracyjnego Ośrodek Zamiejscowy w Łodzi. Prokurator zarzucił tejże uchwale naruszenie przepisów ustawy o planowaniu przestrzennym oraz ustawy Prawo geologiczne i górnicze przez nieuwzględnienie faktu, że objęty uchwałą obszar obejmuje teren górniczy "P." oraz że nie dokonano uzgodnień zamierzonych zmian z Dyrektorem Okręgowego Urzędu Górniczego w K. Postępowanie toczy się obecnie przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym w Łodzi, a spółka z K. uczestniczy w nim na prawach strony. Firma podkreśliła, że decyzje Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa, których dotyczy wniosek o stwierdzenie nieważności, mają bezpośredni wpływ na sferę prawną spółki, ponieważ ich nieważność spowoduje, że skarga wniesiona przez Prokuratora Okręgowego w P. stanie się bezzasadna. Natomiast orzeczenie o niezgodności z prawem zaskarżonej uchwały Rady Miejskiej w K. może doprowadzić do utraty przez firmę uprawnień przyznanych jej na mocy decyzji o pozwoleniu na budowę.

Oceniając zasadność skargi, Wojewódzki Sąd Administracyjny zwrócił uwagę na orzecznictwo Naczelnego Sądu Administracyjnego, który wielokrotnie podkreślał, że interes prawny w rozumieniu art. 28 k.p.a. to interes oparty na konkretnym przepisie prawa materialnego, który przewiduje, iż w określonej sprawie indywidualnej organ administracji publicznej posiada zdolność do władczego określenia uprawnień lub obowiązków konkretnego podmiotu w drodze decyzji administracyjnej (wyrok NSA z dnia 27 września 2001 r., sygn. akt I SA 2326/00). Nie przysługuje natomiast danemu podmiotowi przymiot strony w postępowaniu administracyjnym w przypadku istnienia interesu faktycznego, tj. w sytuacji, w której osoba jest zainteresowana rozstrzygnięciem sprawy administracyjnej, nie może jednak tego zainteresowania poprzeć przepisami prawa powszechnie obowiązującego, stanowiącego podstawę skutecznego żądania stosownych czynności organu administracji. Sąd przyznał, że spółka ma niewątpliwie interes faktyczny w uzyskaniu stwierdzenia nieważności zmieniających koncesję decyzji Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa. Jednakże z faktu dopuszczenia jej jako strony do udziału w postępowaniu przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym w Łodzi nie można wywodzić jej interesu prawnego do wystąpienia z wnioskiem o stwierdzenie nieważności decyzji koncesyjnych. Powołując się na wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 14 listopada 2001 r., sygn. akt II SA 1230/01 wskazał, że żaden inny podmiot, poza koncesjonariuszem, nie posiada legitymacji strony w postępowaniu administracyjnym dotyczącym cofnięcia koncesji. Z uzasadnienia tego orzeczenia można również wywnioskować, że zasada ta ma również zastosowanie do postępowania o stwierdzenie nieważności decyzji zmieniających koncesję. Sąd uznał też, że interesu prawnego spółki nie można wyprowadzić z powołanych przez nią takich przepisów prawa materialnego, jak art. 18 ust. 2 pkt 4 lit. a. ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym (Dz.U. z 1999 r. Nr 15, poz. 139 z późn. zm.) oraz art. 53 ust. 1 i 5 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. Prawo geologiczne i górnicze (Dz.U. z 1994 r. Nr 27, poz. 96 z późn. zm.), ponieważ przepisy te regulują kwestie dotyczące sporządzania miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego dla terenów górniczych.

Strona 1/4
Inne orzeczenia o symbolu:
6060 Poszukiwanie, rozpoznawanie i wydobywanie kopalin
Inne orzeczenia z hasłem:
Geologiczne prawo
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Minister Środowiska