Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Joanna Zabłocka (spr.) Sędzia NSA Joanna Sieńczyło-Chlabicz Sędzia del. WSA Cezary Kosterna Protokolant Jerzy Stelmaszuk po rozpoznaniu w dniu 6 lutego 2019 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej W. C. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 10 sierpnia 2016 r. sygn. akt II SA/Bd 622/16 w sprawie ze skargi W. C. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Bydgoszczy z dnia 28 kwietnia 2016 r. nr [...] w przedmiocie cofnięcia uprawnień diagnosty do wykonywania badań technicznych pojazdów oddala skargę kasacyjną
Wyrokiem z dnia 10 sierpnia 2016 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy oddalił skargę W. C. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Bydgoszczy z dnia 28 kwietnia 2016 r. w przedmiocie cofnięcia uprawnień diagnosty do wykonywania badań technicznych.
Sąd I instancji orzekał w następującym stanie faktycznym i prawnym:
Decyzją z dnia 31 marca 2016 r., Starosta Inowrocławski, działając na podstawie art. 84 ust. 3 pkt 2 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2012, poz. 1137; ze zm., dalej: p.r.d.), cofnął diagnoście W. C.(dalej jako: "skarżący") uprawnienie o kodzie rozpoznawczym [...] do wykonywania badań technicznych pojazdów. W uzasadnieniu wskazał, że wyrokiem z dnia 2 X 2014 Sąd Rejonowy II Wydział Karny w Inowrocławiu uznał W. C. za winnego poświadczenia nieprawdy w dokumentach potwierdzających wykonanie badań technicznych i sprawność 2 pojazdów, które faktycznie nie miały miejsca, za co został skazany na karę jednego roku pozbawienia wolności oraz karę grzywny. Wyrok ten w zakresie dotyczącym W. C. został utrzymany w mocy przez Sąd Okręgowy w Bydgoszczy, wyrokiem z dnia 2 listopada 2015, [...].
Decyzją z dnia 28 kwietnia 2016 r., Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Bydgoszczy utrzymało w mocy zaskarżoną decyzję. W uzasadnieniu rozstrzygnięcia wskazało, że choć literalne brzmienie przepisu art. 84 ust. 3 pkt 2 ustawy Prawo o ruchu drogowym wiąże możliwość nałożenia wymienionej w nim sankcji z przeprowadzeniem przez starostę kontroli, to zgodnie z poglądami doktryny i orzecznictwem sądów administracyjnych sposób ujawnienia dopuszczenia się przez diagnostę naruszenia określonego w omawianym przepisie nie ma znaczenia dla możliwości zastosowania sankcji w postaci cofnięcia uprawnień (por. uchwała 7 sędziów NSA z 12.03.2012, sygn. II GPS 2/11). Organ odwoławczy podniósł w związku z tym, że wyrok Sądu Rejonowego w Inowrocławiu II Wydział Karny z dnia 2 października 2014, sygn. [...], uznający W. C. za winnego popełnienia zarzucanego mu, w akcie oskarżenia, czynu, jednoznacznie wskazuje, że skarżący swoim działaniem spełnił warunek, o którym mowa w art. 84 ust. 3 pkt 2 prawa o ruchu drogowym i w związku z tym nie było konieczne dalsze prowadzenie postępowania dowodowego.
Oddalając skargę Sąd I instancji powołał się na uchwałę Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 21 marca 2012 r. sygn. akt II GPS 2/11, w której stwierdził, że sposób ujawnienia dopuszczenia się przez diagnostę naruszenia określonego w art. 84 ust. 3 pkt 2 p.r.d., nie ma znaczenia dla oceny możliwości zastosowania sankcji przewidzianej w tym przepisie.
W uzasadnieniu wskazano ponadto, że brak jest racjonalnych przesłanek do wykluczenia możliwości wszczęcia postępowania administracyjnego w przedmiocie cofnięcia uprawnień w sytuacji, gdy informacje o wydaniu przez diagnostę zaświadczenia albo dokonaniu wpisu niezgodnie ze stanem faktycznym lub przepisami zostały uzyskane podczas analizy akt w innej sprawie, czy też pochodzą od innych organów. Przyjęcie poglądu przeciwnego spowodowałby, iż przepis art. 84 ust. 3 pkt 2 p.r.d. nie mógłby spełniać swojej funkcji. Nie może budzić wątpliwości, że celem tego przepisu jest odsunięcie od czynności diagnostycznych nierzetelnych diagnostów. Wydanie przez diagnostę zaświadczenia, czy też dokonanie wpisu do dowodu rejestracyjnego pojazdu niezgodnie ze stanem faktycznym lub przepisami, może mieć bezpośredni wpływ na bezpieczeństwo ruchu drogowego, godzić w życie i zdrowie ludzkie. Założenie, że nie można wszcząć postępowania o cofnięcie uprawnień diagnoście, który przy wykonywaniu czynności diagnostycznych godzi się na takie zagrożenia, tylko z tego powodu, iż nie ujawniono naruszającego prawo działania w toku kontroli przeprowadzonej u zatrudniającego go przedsiębiorcy, prowadzi do rażąco niesprawiedliwych i irracjonalnych konsekwencji.