W ocenie NSA tak postawiony zarzut ma uzasadnienie prawne i jest usprawiedliwiony, zatem musiał prowadzić do uwzględnienia skargi kasacyjnej. Wprawdzie i w zakresie tego zarzutu skarga kasacyjna nie podnosi przepisów p.p.s.a. naruszonych przez Sąd I instancji, czyli art. 145 § 1 pkt 1 lit. a/ p.p.s.a. w związku z odpowiednimi przepisami u.ś.o.z., to jednak ten rodzaj wady daje podstawę do oceny zarzutu, gdyż z uzasadnienia skargi kasacyjnej wynika, że Spółka kwestionuje poprawność oddalenia skargi, w sytuacji gdy były podstawy do jej uwzględnienia, bowiem organy NFZ naruszyły przepisy ustawy.
Z tym stanowiskiem należy się zgodzić. Z treści art. 134 ust. 1 u.ś.o.z. wynika dla NFZ obowiązek równego traktowania wszystkich świadczeniodawców ubiegających się o zawarcie umowy o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej. Jednocześnie postępowanie w tych sprawach ma być prowadzone w sposób gwarantujący zachowanie uczciwej konkurencji. Skutkiem tak określonego nakazu musi być takie skonstruowanie kryteriów oceny ofert, by wartości wyrażone w art. 134 ust. 1 u.ś.o.z. były realnie realizowane. Zasady i podstawy porównania ofert reguluje art. 148 pkt 1 i 2 u.ś.o.z. Jednym z tam określonych kryteriów jest jakość udzielanych świadczeń. Z kolei na podstawie art. 146 ust 1 pkt 2 tej ustawy Prezes NFZ może określić kryteria oceny ofert, w tym doprecyzować treść art. 148 pkt 1 i 2 ustawy, a więc także jakość udzielanych świadczeń. Organ musi jednak mieć na uwadze, że takie sprecyzowanie nie może łamać zasady równego traktowania i nie może ograniczać uczciwej konkurencji. Wprowadzenie do kryteriów oceny ofert liczby wykonanych badań jako kryterium ich jakości nie realizuje wskazanych przez ustawę nakazów, bowiem ilość nigdy nie może być utożsamiana z jakością. Nawet doświadczenie życiowe wskazuje, że ten związek ma zupełnie odwrotne skutki, a produkty wysokiej jakości nie są masowymi.
W kontekście tych stwierdzeń przyjąć należy, że wprowadzenie przez organy NFZ elementu ilościowego do oceny jakości udzielanych świadczeń i z tej perspektywy dokonanie porównania ofert w postępowaniu, w którym wzięła udział Spółka, jest naruszeniem prawa materialnego, art. 134 ust. 1 w związku z art. 148 pkt 1 i 2 oraz art. 146 ust. 1 pkt 2 u.ś.o.z. Z tego też powodu wyrok Sądu I instancji, który przyjął brak takiego naruszenia, narusza treść art. 151 p.p.s.a., a wobec tego nie mógł być pozostawiony w obrocie prawnym. Materią poboczną dla rozstrzygania w sprawie są decyzje Prezesa UOKiK, jednak i one sugerują, że działania organów NFZ uzależniające udzielanie świadczeń od liczby wcześniejszych ich wykonań naruszają zasady konkurencji.
Mając na uwadze powyższe oraz treść art. 185 § 1 p.p.s.a. orzeczono jak w sentencji. O kosztach postępowania orzeczono na podstawie art. 203 pkt 1 p.p.s.a.