Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Mirosław Trzecki Sędzia NSA Krystyna Anna Stec (spr.) Sędzia del. WSA Elżbieta Kowalik-Grzanka Protokolant Anna Fyda-Kawula po rozpoznaniu w dniu 11 stycznia 2019 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej M. Ś. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 13 czerwca 2016 r. sygn. akt VI SA/Wa 357/16 w sprawie ze skargi M. Ś. na uchwałę Komisji Egzaminacyjnej II stopnia Nr [...] przy Ministrze Sprawiedliwości do rozpoznania odwołań od uchwał o wynikach egzaminu adwokackiego, który został przeprowadzony w dniach 11-13 marca 2015 r. z dnia [...] grudnia 2015 r. nr [...] w przedmiocie ustalenia wyniku egzaminu adwokackiego 1) oddala skargę kasacyjną; 2) zasądza od M. Ś. na rzecz Komisji Egzaminacyjnej II stopnia Nr [...] przy Ministrze Sprawiedliwości do rozpoznania odwołań od uchwał o wynikach egzaminu adwokackiego, który został przeprowadzony w dniach 11-13 marca 2015 r. 360 (słownie: trzysta sześćdziesiąt) złotych tytułem kosztów postępowania kasacyjnego.
Wyrokiem z dnia 13 czerwca 2016 r., sygn. akt VI SA/Wa 357/16, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę M. S. na uchwałę Komisji Egzaminacyjnej II Stopnia Nr 2 przy Ministrze Sprawiedliwości do rozpoznania odwołań od uchwał o wynikach egzaminu adwokackiego, który został przeprowadzony w dniach 11-13 marca 2015 r. z dnia [...] grudnia 2015 r. w przedmiocie egzaminu adwokackiego.
Przedstawiając stan sprawy Sąd I instancji wskazał, że uchwałą z dnia 10 kwietnia 2015 r. Komisja Egzaminacyjna Nr 5 (dalej: Komisja I stopnia) z siedzibą w W., powołując się na przepis art. 78 f ust. 1 ustawy z dnia 26 maja 1982 r. - Prawo o adwokaturze (tekst jedn. Dz. U. z 2015 ze zm. poz. 615), stwierdziła, że M. S. uzyskała wynik negatywny z egzaminu adwokackiego, który został przeprowadzony w dniach 11-13 marca 2015 r. Wskazano, że zdająca uzyskała z zadania z zakresu prawa karnego - ocenę niedostateczną, a z zadań innych oceny pozytywne.
Komisja Egzaminacyjna II Stopnia Nr 2 przy Ministrze Sprawiedliwości do rozpoznania odwołań od uchwał o wynikach egzaminu adwokackiego, który został przeprowadzony w dniach 11-13 marca 2015 r. (dalej: Komisja Egzaminacyjna II Stopnia) uchwałą z dnia [...] grudnia 2015 r. po ponownym rozpatrzeniu sprawy utrzymała w mocy uchwałę Komisji I stopnia z dnia [...] kwietnia 2015 r.
Skargę na powyższą uchwałę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie wniosła M. S.
Sąd I instancji uzasadniając oddalenie skargi na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.; dalej p.p.s.a.), stwierdził, że nie dopatrzył się w działaniu organów nieprawidłowości, zarówno, gdy idzie o ustalenie stanu faktycznego sprawy, jak i o zastosowanie do jego oceny przepisów prawa. Zdaniem Sądu wyjaśnione zostały motywy podjętego rozstrzygnięcia, a przytoczona na ten temat argumentacja była wyczerpująca.
WSA podzielił stanowisko Komisji Egzaminacyjnej II Stopnia, że zarzuty apelacji sporządzonej w ramach pracy z prawa karnego wskazane przez skarżącą nie mogły być zaakceptowane. Skarżąca nie podniosła zarzutów, które sposób właściwy wykazywałby, że najistotniejszą wadliwością wyroku Sądu Rejonowego było skazanie oskarżonego za przestępstwo z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 280 § 1 k.k. (czyn z pkt I), w sytuacji, gdy z poczynionych w sprawie ustaleń faktycznych bezspornie wynika, że Z. L. dobrowolnie odstąpił od dokonania rozboju na osobie pokrzywdzonej. Tak zrekonstruowane fakty obligowały do zastosowania normy art. 15 § 1 k.k., która stanowi, że nie podlega karze za usiłowanie, kto dobrowolnie odstąpił od dokonania lub zapobiegł skutkowi stanowiącemu znamię czynu zabronionego. W tych warunkach postępowanie karne o ten czyn winno zostać umorzone w oparciu o przepis art. 17 § 1 pkt 4 k.p.k. w zw. z art. 15 § 1 k.k. Z uwagi na to, że sąd karny przepisu art. 15 § 1 k.k. nie zastosował, w apelacji należało to uchybienie uczynić podstawą zarzutu. WSA podzielił stanowisko Komisji, że nie było jakichkolwiek podstaw do odwoływania się do obrazy przepisów postępowania, czy błędu w ustaleniach faktycznych, gdyż te były trafne. Trafnie uznano, że prawidłowo ujęte uchybienie winno mieć postać zarzutu obrazy prawa materialnego, to jest art. 15 § 1 k.k., zaś odpowiadający mu wniosek to postulat o uchylenie wyroku w tej części i umorzenia postępowania w oparciu o przepis art. 17 § 1 pkt 4 k.p.k. w zw. z art. 15 § 1 k.k. i w zw. z art. 414 § 1 k.p.k.