Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Marzenna Zielińska Sędziowie NSA Jan Bała (spr.) Joanna Kabat - Rembelska Protokolant Marcin Chojnacki po rozpoznaniu w dniu 9 maja 2008 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej Prokuratora Prokuratury Okręgowej w Z. G. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W. z dnia 19 lipca 2007 r. sygn. akt VI SA/Wa 813/07 w sprawie ze skargi S.T. na uchwałę Prezydium Krajowej Rady Radców Prawnych z dnia [...] lutego 2007 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wpisu na listę radców prawnych 1. uchyla zaskarżony wyrok 2. uchyla uchwałę Prezydium Krajowej Rady Radców Prawnych z dnia [...] lutego 2007 r., w [...] oraz poprzedzająca ją uchwałę Rady Okręgowej Izby Radców Prawnych w K. z dnia [...] listopada 2006 r.
Uchwałą z dnia [...] listopada 2006 r., nr [...]Rada Okręgowa Izby Radców Prawnych w K. nie uwzględniła wniosku S.T. o wpis na listę radców prawnych. W uzasadnieniu podano, że wnioskodawca nie spełnia warunków, o których mowa w art. 24 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych (t.j. Dz.U. z 2002 r. Nr 123, poz. 1059 ze zm.) dalej: ustawa o radcach prawnych. Wnioskodawca nie miał odpowiedniej praktyki zawodowej gwarantującej prawidłowe wykonywanie zawodu radcy prawnego. Wykonywał jedynie przez okres około 2 miesięcy obowiązki asesora, z którego to stanowiska na własną prośbę został odwołany. Skarżący nie wykonywał czynności mających związek ze stanowieniem, czy też interpretowaniem prawa. Ponadto od czasu ukończenia aplikacji i pracy na stanowisku asesora nie wykonywał żadnych prac związanych z obsługą prawną. Zdaniem organu, sporadyczny kontakt wnioskodawcy z zawodem radcy prawnego nie gwarantuje prawidłowego wykonywania przez niego zawodu radcy prawnego. Nie dysponuje on również dostateczną wiedzą i kwalifikacjami wymaganymi do wykonywania tego zawodu.
Na skutek odwołania wniesionego przez S. T., Prezydium Krajowej Rady Radców Prawnych, uchwałą z dnia [...] lutego 2007 r., nr [...] utrzymało w mocy powyższą uchwałę Rady Okręgowej Izby Radców Prawnych w K..
W ocenie organu, praktyka zawodowa wnioskodawcy, w szczególności półtoramiesięczna praca w charakterze asesora oraz wieloletnia praca w więziennictwie, nie świadczy o spełnieniu przez wnioskodawcę przesłanki wynikającej z art. 24 ust. 1 pkt 5 ustawy o radcach prawnych. Organ podkreślił również, że zakwalifikowanie wnioskodawcy na studia doktoranckie w październiku 2006 r. nie potwierdza posiadania przez niego praktycznych kwalifikacji zawodowych w rozumieniu przepisów ustawy o radcach prawnych. Tym samym przedstawione dowody nie potwierdzają, że spełnia on przesłankę rękojmi z art. 24 ust. 1 pkt 5 ustawy o radcach prawnych.
S.T. wniósł na powyższą uchwałę skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W. domagając się jej uchylenia. Wskazał na przepisy ustawy o radcach prawnych, zgodnie z którymi wymogu odbycia aplikacji radcowskiej i złożenia egzaminu radcowskiego nie stosuje się do osób, które zdały egzamin sędziowski. Podkreślił, iż zdał egzamin sędziowski, w związku z czym jest zwolniony z obowiązku odbycia aplikacji radcowskiej i złożenia egzaminu radcowskiego, a tym samym powoływany przez organ zarzut braku praktyki zawodowej, jest nieadekwatny w sprawie. Podniósł także, że wniosek o wpis na listę radców prawnych złożył w oparciu o przepisy znowelizowanej w czerwcu 2005 r. ustawy o radcach prawnych. Przywołał również wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 8 listopada 2006 r., sygn. akt K 30/06, którym orzeczono o niezgodności z Konstytucją RP niektórych przepisów znowelizowanej ustawy o radcach prawnych. Z orzeczenia tego wynika, że wszyscy, którzy złożyli wniosek o wpisanie na listę radców prawnych na podstawie zakwestionowanych przez Trybunał Konstytucyjny przepisów, powinni być na nią wpisani.