Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Wojciech Kręcisz Sędzia NSA Małgorzata Rysz (spr.) Sędzia del. WSA Jacek Czaja Protokolant Jerzy Stelmaszuk po rozpoznaniu w dniu 11 sierpnia 2022 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej G. Sp. z o.o. w B. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 7 stycznia 2019 r., sygn. akt VI SA/Wa 1822/18 w sprawie ze skargi G. Sp. z o.o. w B. na decyzję Ministra Energii z dnia 19 lipca 2018 r. nr 18/07/2018 w przedmiocie pisemnej interpretacji przepisów dotyczących opłaty zapasowej 1. oddala skargę kasacyjną; 2. zasądza od G. Sp. z o.o. w B. na rzecz Ministra Klimatu i Środowiska 360 (trzysta sześćdziesiąt) złotych tytułem kosztów postępowania kasacyjnego.
białUZASADNIENIE
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie (alej zwany "WSA" lub "Sądem I instancji), objętym skargą kasacyjną wyrokiem z 7 stycznia 2019 r. o sygn. akt VI SA/Wa 1822/18 oddalił skargę G. Sp. z o.o. w B. (dalej zwanej "Spółką" lub "Skarżącą") na decyzję Ministra Energii z 19 lipca 2018 r. nr 18/07/2018 w przedmiocie interpretacji przepisów dotyczących opłaty zapasowej.
WSA orzekał w następującym stanie sprawy:
Wnioskiem z 11 kwietnia 2018 r. Spółka wystąpiła do Prezesa Agencji Rezerw Materiałowych (dalej zwany "Prezesem ARM") o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów ustawy z 16 lutego 2007 r. o zapasach ropy naftowej, produktów naftowych i gazu ziemnego oraz zasadach postępowania w sytuacjach zagrożenia bezpieczeństwa paliwowego państwa i zakłóceń na rynku naftowym (Dz. U. z 2017 r. poz. 1210 ze zm.; dalej zwana "ustawą o zapasach") oraz rozporządzenia Ministra Gospodarki z 8 grudnia 2014 r. w sprawie szczegółowego wykazu surowców oraz produktów naftowych objętych systemem zapasów interwencyjnych oraz wykazu paliw stanowiących podstawę do wyliczenia opłaty zapasowej (Dz. U. z 2014 r., poz. 1806; dalej zwanego "Rozporządzeniem Ministra"), z których wynika obowiązek świadczenia przez przedsiębiorcę daniny publicznej w jego indywidualnej sprawie.
We wniosku Spółka wskazała, że jest podmiotem gospodarczym specjalizującym się w produkcji i dystrybucji środków smarnych - przede wszystkim olejów smarowych klasyfikowanych na gruncie Nomenklatury Scalonej do kodów CN 2710 1971 - CN 2710 1999. Produkty wyżej wymienione nie są paliwami w rozumieniu ustawy o zapasach. W ramach prowadzonej działalności Spółka nabywa poza granicami Polski, a następnie dokonuje przywozu do swojego zakładu na terenie Polski produkty naftowe o klasyfikacji CN 2710 19 43. Przywożone produkty naftowe nie są przeznaczone do celów opałowych ani napędowych. W istotnej części powstający w Spółce środek smarny, zawierający komponent 2710 19 43, jest następnie przedmiotem wywozu poza granice Polski i dalszej odsprzedaży do odbiorców Spółki.
Ponadto z racji profilu prowadzonej działalności Spółka jest wpisany do rejestru podmiotów przywożących prowadzonego przez Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki pod numerem [...]. W rejestrze tym wskazano, że przeznaczeniem przywożonego przez Spółkę produktu o kodzie CN 2710 19 43 są "potrzeby własne".
Spółka wpisana jest także do rejestru systemu zapasów interwencyjnych prowadzonego przez Prezesa ARM pod numerem [...] i w związku z tym tworzy i utrzymuje zapasy obowiązkowe ropy naftowej lub paliw oraz uiszcza opłatę zapasową w przepisanym terminie i w należnej wysokości.
Intencją Skarżącej było uzyskanie jednoznacznej odpowiedzi, czy jest ona adresatem normy art. 21b ust. 1 ustawy o zapasach nakładającej obowiązek uiszczania opłaty zapasowej (zdaniem Spółki, taka opłata nie powinna jej obowiązywać), a jeśli tak, to czy Spółka powinna być uprawniona do pomniejszenia wielkości przywozu stanowiącej podstawę obliczenia opłaty zapasowej o ilości tego produktu zawarte w wywiezionych z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej gotowych środkach smarnych (zdaniem Spółki takie uprawnienie powinno jej przysługiwać).