Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Małgorzata Korycińska Sędzia NSA Andrzej Skoczylas Sędzia del. WSA Urszula Wilk (spr.) Protokolant Patrycja Kozłowska po rozpoznaniu w dniu 14 września 2017 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej R. R. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 9 lipca 2015 r. sygn. akt VI SA/Wa 333/15 w sprawie ze skargi R. R. na decyzję Urzędu Patentowego Rzeczypospolitej Polskiej z dnia [...] maja 2013 r. nr [...] w przedmiocie unieważnienia prawa ochronnego na znak towarowy 1. oddala skargę kasacyjną, 2. oddala wniosek uczestnika postępowania A sp. z o.o. z siedzibą w W. o zwrot kosztów postępowania kasacyjnego.
Wyrokiem z 9 lipca 2015 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę R. R. na decyzję Urzędu Patentowego Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 13 maja 2013 r. w przedmiocie unieważnienia prawa ochronnego na słowny znak towarowy GLASSTAR.
Z uzasadnienia wyroku wynika, że Sąd I instancji za podstawę rozstrzygnięcia przyjął następujące ustalenia:
Decyzją z dnia 2 sierpnia 2007 r. Urząd Patentowy Rzeczypospolitej Polskiej udzielił W. R. - GLASSTAR z siedzibą w Warszawie prawa ochronnego na znak towarowy słowny GLASSTAR nr R-194633.
A Sp. z o.o. z siedzibą w W. wniosła sprzeciw wobec tej decyzji. Jako podstawę prawną sprzeciwu powołała art. 131 ust. 1 pkt 1 i 2 oraz art. 131 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej (t. j.: Dz. U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1117 ze zm., dalej: p.w.p.), stwierdzając, że udzielenie prawa ochronnego na przedmiotowy znak towarowy doprowadziło do naruszenia praw majątkowych Spółki, jak również naruszenia porządku publicznego i dobrych obyczajów. Zdaniem Spółki, zgłoszenie spornego znaku towarowego do Urzędu Patentowego RP w celu uzyskania ochrony nastąpiło także w złej wierze. W sprzeciwie wyjaśniono, że od początku 2005 r. Spółka A P. Sp. z o.o. z siedzibą w W. (następnie A Sp. z o.o.) posługiwała się nazwą handlową GLASSTAR do oznaczania konkretnego produktu, który oferowała w ciągłej sprzedaży, tj. geosiatki - wykorzystywanej przy pracach budowlanych lub remontach nawierzchni drogowych. W. R. był zatrudniony od 2002 r. w A P. Sp. z o.o. jako pracownik marketingu, odpowiedzialny za sprzedaż towarów swego pracodawcy, w tym siatek drogowych z włókien szklanych, należących do grupy produktów zwanych geosiatkami. Pozostając w stosunku pracy, W. R. rozpoczął w dniu 1 czerwca 2002 r. samodzielną działalność gospodarczą pod nazwą GLASSTAR w zakresie zbliżonym do przedmiotu działalności Spółki, stając się tym samym podmiotem konkurencyjnym. O fakcie podjęcia powyższej działalności nie poinformował ówczesnego pracodawcy, nawet wtedy, gdy ten oferował w sprzedaży geosiatki pod nazwą handlową GLASSTAR. W dniu 5 stycznia 2007 r. zawarta została pomiędzy A P. Sp. z o.o. a A Sp. z o.o. umowa, przedmiotem której było przeniesienie praw do utworu słownego GLASSTAR. A P. Sp. z o.o., a następnie A Sp. z o.o. posługiwały się często nazwą handlową GLASSTAR dla oznaczenia geosiatek, w szczególności w dokumentach typu: zapytanie ofertowe, korespondencja handlowa z klientami lub dokumentach finansowych. Obie Spółki prowadziły konsekwentną i starannie realizowaną strategię marketingową, która w szczególności polegała na promocji oznaczenia GLASSTAR i budowaniu silnej marki. W procesie tym aktywnie uczestniczył W. R., który był w pełni świadomy, że prawa do oznaczenia GLASSTAR, przeznaczonego dla geosiatek, przysługują jego pracodawcy. Zdaniem Spółki, w tych okolicznościach zgłoszenie znaku towarowego GLASSTAR przez W. R., dokonane podczas wykonywania przez niego umowy o pracę zawartej z firmą A P. Sp. z o.o., należało uznać za działanie sprzeczne z uczciwymi praktykami kupieckimi oraz zasadami uczciwej konkurencji.