Skarga kasacyjna na decyzję Ministra Sprawiedliwości w przedmiocie ustalenia wyniku egzaminu wstępnego na aplikację adwokacką
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Joanna Kabat-Rembelska Sędziowie Stanisław Gronowski NSA Henryk Wach (spr.) Protokolant Magdalena Sagan po rozpoznaniu w dniu 19 czerwca 2013 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej M. J. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W. z dnia 26 września 2011 r. sygn. akt VI SA/Wa 415/11 w sprawie ze skargi M. J. na decyzję Ministra Sprawiedliwości z dnia [...] grudnia 2010 r. nr [...] w przedmiocie ustalenia wyniku egzaminu wstępnego na aplikację adwokacką 1) oddala skargę kasacyjną; 2) zasądza od M. J. na rzecz Ministra Sprawiedliwości 180 (sto osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Inne orzeczenia o symbolu:
6170 Adwokaci i aplikanci adwokaccy
Inne orzeczenia z hasłem:
Aplikacje prawnicze
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Minister Sprawiedliwości
Uzasadnienie strona 1/9

Wojewódzki Sąd Administracyjny w W. wyrokiem z dnia 26 września 2011 r., sygn. akt VI SA/Wa 415/11, oddalił skargę M. J. na decyzję Ministra Sprawiedliwości z dnia [...] grudnia 2010 r. nr [...] w przedmiocie ustalenia wyniku egzaminu wstępnego na aplikację adwokacką, z następującym uzasadnieniem.

Uchwałą z [...] września 2010 r. Komisja Egzaminacyjna do spraw aplikacji adwokackiej przy Ministrze Sprawiedliwości z siedzibą w K. stwierdziła, że M. J. (dalej: zdający, skarżący), otrzymując z testu 98 punktów, uzyskał negatywny wynik z egzaminu wstępnego na aplikację adwokacką.

Decyzją z [...] grudnia 2010 r. Minister Sprawiedliwości utrzymał w mocy zaskarżoną przez zdającego uchwałę. Organ wskazał, że egzamin, którego skarżący był uczestnikiem, przeprowadzono zgodnie z wymogami ustawy z dnia 26 maja 1982 r. - Prawo o adwokaturze (t.j.: Dz. U. z 2009 r. Nr 146, poz. 1188, ze zm., dalej: Prawo o adwokaturze).

Wojewódzki Sąd Administracyjny w W. oddalając skargę M. J. na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (j.t.: Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.; dalej: p.p.s.a.) wskazał, że wbrew twierdzeniom skarżącego pytania z testu na aplikację zawierały tylko jedną prawidłową odpowiedz, były sformułowane w sposób jednoznaczny i niebudzący wątpliwości.

W ocenie Sądu, Minister Sprawiedliwości jako organ odwoławczy ponownie rozpatrując sprawę ustalenia wyniku egzaminu konkursowego odniósł się do każdego zarzutu podniesionego w odwołaniu i szczegółowo uzasadnił brak podstaw do uznania za poprawne udzielone odpowiedzi na kwestionowane pytania.

Sąd wskazał, że pytania testowe na aplikację adwokacką winny być testem wyłącznie na wiedzę wynikającą z określonych dziedzin prawa i instytucji prawnych ukształtowanych przez prawo pozytywne. Niedopuszczalne jest, aby w pytaniach pojawiały się zagadnienia prawne, co do których zarówno doktryna, jak i orzecznictwo nie doszły do wspólnych konkluzji, albowiem nie jest właściwe wymaganie od ewentualnych adeptów zawodów prawniczych jednoznacznego rozstrzygania zagadnień prawnych, co do których nie są zgodne również autorytety prawnicze.

Odnosząc się do pytania nr 2 Sąd stwierdził, że prawidłową odpowiedzią, opartą o art. 57a § 1 ustawy z 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny (Dz. U. Nr 88, poz. 553 ze zm.; dalej: k.k.) jest odpowiedź "A". Sąd podkreślił, że przepis ten został wprowadzony do Kodeksu karnego na mocy art. 1 pkt 12 ustawy z 16 listopada 2006 r. o zmianie ustawy - Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 226, poz. 1648) i zaczął obowiązywać od 12 marca 2007 r. Ponadto w Kodeksie karnym nie ma definicji "nadzwyczajnego obostrzenia kary", w przeciwieństwie do "nadzwyczajnego złagodzenia kary". Zatem rozważania dotyczące uregulowań nadzwyczajnego obostrzenia kary przed nowelą z 2007 r. i występku o charakterze chuligańskim w oparciu o przepisy Kodeksu karnego z 1969 r. mają głównie walor historyczny. Ponadto, odpowiedzi "B" i "C" są nieprawidłowe. Odpowiedź "B" dotyczy tzw. recydywy szczególnej podstawowej, gdzie sąd może, ale nie musi obostrzać kary, opisanej w art. 64 § 1 k.k. Z kolei odpowiedź "C" dotyczy tzw. czynu ciągłego, opisanego w art. 12 k.k., w którym w ogóle nie przewiduje się nadzwyczajnego obostrzenia kary - ani fakultatywnego, ani obligatoryjnego.

Strona 1/9
Inne orzeczenia o symbolu:
6170 Adwokaci i aplikanci adwokaccy
Inne orzeczenia z hasłem:
Aplikacje prawnicze
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Minister Sprawiedliwości