Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Zofia Borowicz (spr.) Sędzia NSA Cezary Pryca Sędzia del. WSA Barbara Stukan-Pytlowany Protokolant Michał Sikora po rozpoznaniu w dniu 15 marca 2012 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej T. N. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W. z dnia 28 października 2010 r. sygn. akt V SA/Wa 1229/10 w sprawie ze skargi T. N. na postanowienie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia [...] kwietnia 2010 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wydania zaświadczenia o pomocy de minimis 1. uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w W., 2. zasądza od Ministra Pracy i Polityki Społecznej na rzecz T. N. kwotę 440 (czterysta czterdzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Wyrokiem objętym skargą kasacyjną Wojewódzki Sąd Administracyjny w W. oddalił skargę T. N. na postanowienie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia [...] kwietnia 2010 r. w przedmiocie odmowy wydania zaświadczeń o pomocy de minimis.
Relacjonując stan sprawy Sąd I instancji podał, że T. N. prowadzący Zakład Pracy Chronionej P. W."N." z siedzibą w S. w dniu 4 listopada 2009 r. zwrócił się do Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych (dalej jako: PFRON, Fundusz) z wnioskiem o wydanie zaświadczenia o pomocy de minimis. Postanowieniem z dnia [...] stycznia 2010 r. Prezes Zarządu PFRON odmówił wydania wnioskowanego zaświadczenia na dzień 13 października 2009 r., w kwocie 69.300,00 zł (16.415,97 euro) ze względu na brak związku poniesionych wydatków ze zmniejszeniem lub wyeliminowaniem ograniczeń zawodowych wynikających z niepełnosprawności, co, jak podał, jest niezgodne z przepisami rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 19 grudnia 2007 r. w sprawie zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych (Dz. U. Nr 245, poz. 1810 ze zm.), dalej jako: rozporządzenie z dnia 19 grudnia 2007 r.
Postanowieniem z dnia [...] kwietnia 2010 r. Minister Pracy i Polityki Społecznej utrzymał w mocy postanowienie z dnia [...] stycznia 2010 r. Uzasadniając podał, że w rozpatrywanym przypadku zakup urządzenia zwanego inspekcją kanalizacji nie wpływał w żaden sposób na zmniejszenie ograniczeń zawodowych wynikających z rodzaju i stopnia niepełnosprawności, a jedynie poprawiał jakość i komfort wykonywania pracy na określonym stanowisku niezależnie od tego, czy pracę wykonywał pracownik sprawny, czy też niepełnosprawny. Organ nie dostrzegł zatem związku pomiędzy dokonanym zakupem a celem jakiemu służy realizacja przygotowanych dla pracowników niepełnosprawnych indywidualnych programów rehabilitacji (IPR). Dalej organ podkreślił, że ze znajdującego się w materiale dowodowym IPR opracowanego dla R. S. wynikało, że spodziewanym rezultatem miały być: stała praca dla zainteresowanego, a także poprawa jakości prac w terenie, która obniży reklamacje i poprawi rentowność firmy. Zdaniem organu tego typu efekty, jakkolwiek niezmiernie ważne dla pracodawcy, nie mogły być utożsamiane z mającymi na celu zmniejszenie ograniczeń wynikających z niepełnosprawności pracownika. Organ podkreślił, iż wyłącznym celem opracowywanych indywidualnych programów rehabilitacji jest zmniejszenie lub wyeliminowanie ograniczeń zawodowych wynikających z niepełnosprawności pracownika. W konsekwencji organ uznał, iż zakup ww. urządzenia stanowił inwestycję pracodawcy dokonaną z pogwałceniem celu na jaki powinny zostać przeznaczone środki zgromadzone na realizację IPR pracowników niepełnosprawnych zatrudnionych w Firmie "N.", a także, iż brak było podstaw do wydania zaświadczenia o pomocy de minimis.
W skardze na powyższe postanowienie T. N. wniósł o uchylenie zaskarżonego postanowienia.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w W. uzasadniając oddalenie skargi podał, że zgodnie z § 2 ust. 1 pkt 12 lit. e/ rozporządzenia z dnia 19 grudnia 2007 r. środki funduszu przeznacza się na indywidualne programy rehabilitacji, mające na celu zmniejszenie ograniczeń zawodowych, w ramach których finansowane są koszty dostosowania miejsca pracy i stanowiska pracy do potrzeb wynikających z rodzaju i stopnia niepełnosprawności uczestnika takiego programu. Celem IPR jest zmniejszenie ograniczeń zawodowych niepełnosprawnego pracownika. Z akt sprawy WSA wywiódł, że IPR został opracowany dla R. S., pracownika, dla którego, ze względu na choroby układu moczowego, wskazana była zmiana pracy na taką, która nie będzie wymagała korzystania z publicznych środków transportu. W ramach IPR pracodawca kupił zestaw do inspekcji kanalizacji. Zgodnie z opinią doradcy zawodowego zawartą w IPR praca na urządzeniu do inspekcji kanalizacji zapewnia pracownikowi pełen komfort przy spełnianiu potrzeb fizjologicznych, a także umożliwi mu poczucie większej wartości osobistej oraz faktycznie zwiększy jego przydatność zawodową. W punkcie III IPR zapisano, że zakup urządzenia do inspekcji kanalizacji zlikwiduje dla R. S. barierę zawodową - wyjazdy w teren obcym transportem. Powyższe ustalenia zdaniem Sądu I instancji wskazywałyby na zasadność sfinansowania zakupu urządzenia w ramach IPR.