Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Janusz Drachal Sędzia NSA Cezary Pryca Sędzia del. WSA Piotr Kraczowski (spr.) Protokolant Paweł Gorajewski po rozpoznaniu w dniu 29 sierpnia 2017 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej A. M. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 13 maja 2015 r. sygn. akt VI SA/Wa 3093/14 w sprawie ze skargi Izby Notarialnej w Rzeszowie na decyzję Ministra Sprawiedliwości z dnia [...] lipca 2014 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia utraty mocy powołania na stanowisko notariusza 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od A. M. na rzecz Izby Notarialnej w Rzeszowie 240 zł (dwieście czterdzieści złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego, 3) oddala wniosek Ministra Sprawiedliwości o zasądzenie zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z 13 maja 2015 r., sygn. akt VI SA/Wa 3093/14, po rozpoznaniu skargi Izby Notarialnej w Rzeszowie, na decyzję Ministra Sprawiedliwości z [...] lipca 2014 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia utraty mocy powołania na stanowisko notariusza, uchylił zaskarżoną decyzję.
Ze stanu faktycznego sprawy przyjętego przez Sąd I instancji wynika, że decyzją z [...] stycznia 2013 r., Minister Sprawiedliwości powołał A. M. na stanowisko notariusza i wyznaczył siedzibę kancelarii notarialnej w Rzeszowie.
Decyzją z [...] maja 2014 r., Minister Sprawiedliwości po wszczęciu z urzędu postępowania administracyjnego, którego jedyną stroną była A. M., nie stwierdził utraty mocy jej powołania na stanowisko notariusza.
Izba Notarialna wnioskiem z 20 czerwca 2014 r. zwróciła się do Ministra Sprawiedliwości o przywrócenie terminu i o ponowne rozpoznanie sprawy w przedmiocie stwierdzenia utraty mocy powołania A. M. na stanowisko notariusza. We wniosku Izba zarzuciła naruszenie: art. 28 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2013 r. poz. 267 ze zm.; dalej: k.p.a.) w zw. z art. 19, art. 21 § 3, art. 22, art. 35, art. 44 § 1, art. 51 § 1, art. 53, art. 55, art. 58 i art. 73 ustawy z dnia 14 lutego 1991 r. Prawo o notariacie (Dz. U. z 2014 r., poz. 164) przez ich niezastosowanie, podczas gdy przepisy te wskazują na konkretne prawa i obowiązki izby notarialnej, na które wpływa wydana decyzja, co uzasadnia przyznanie Izbie interesu prawnego w tym postępowaniu oraz art. 14 § 2 Prawa o notariacie przez błędną wykładnię skutkującą przyjęciem, że decyzja o powołaniu A. M. na stanowisko notariusza i wyznaczeniu siedziby kancelarii notarialnej w Rzeszowie nie utraciła mocy.
Decyzją z [...] lipca 2014 r. Minister Sprawiedliwości umorzył postępowanie odwoławcze, uznając, że Izbie nie przysługuje przymiot strony. Organ wskazał, że przywołane przez Izbę przepisy Prawa o notariacie nie stanowią wystarczającej podstawy do przyjęcia, iż samorząd notarialny ma interes prawny do działania w charakterze strony. Statusu samorządu notarialnego jako strony postępowania nie można również wywodzić z art. 17 ust. 1 Konstytucji RP. Organ uznając więc, że odwołanie zostało wniesione przez podmiot niebędący stroną, stwierdził jego niedopuszczalność.
W wyniku rozpoznania skargi Izby, Sąd I instancji - na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. a ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.; dalej: p.p.s.a.) - uchylił zaskarżoną decyzję.
W uzasadnieniu wyroku Sąd przypomniał, że spór dotyczy statusu izby notarialnej jako strony postępowania administracyjnego w przedmiocie stwierdzenia utraty mocy powołania na stanowisko notariusza prowadzonego przez Ministra Sprawiedliwości. Sąd wyjaśnił, że kwestia ta z uwagi na rozbieżne orzecznictwo sądów administracyjnych, była przedmiotem uchwały siedmiu sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego z 22 września 2014 r., sygn. akt II GPS 1/14, której ustalenia i wynikające z nich poglądy Sąd I instancji przyjął za własne.