Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Małgorzata Rysz, Sędzia NSA Maria Jagielska, Sędzia del. WSA Piotr Kraczowski (spr.), Protokolant Mateusz Rogala, po rozpoznaniu w dniu 30 września 2020 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej Prezesa Narodowego Funduszu Zdrowia od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 30 marca 2017 r., sygn. akt VI SA/Wa 2524/16 w sprawie ze skargi (...) na decyzję Prezesa Narodowego Funduszu Zdrowia z dnia (...), nr (...) w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji w sprawie podlegania obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego 1. uchyla zaskarżony wyrok; 2. oddala skargę; 3. zasądza od (...) na rzecz Prezesa Narodowego Funduszu Zdrowia 460 (czterysta sześćdziesiąt) złotych tytułem kosztów postępowania sądowego.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie (dalej: WSA) wyrokiem z 30 marca 2017 r., sygn. akt VI SA/Wa 2524/16, w wyniku rozpoznania skargi (...) (dalej: skarżący), na decyzję Prezesa Narodowego Funduszu Zdrowia (dalej: Prezes NFZ) z (...) nr (...) w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji, uchylił zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję z (...) nr (...).
WSA orzekał w następującym stanie faktycznym i prawnym.
Na wniosek Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z (...), Dyrektor Kujawsko Pomorskiego NFZ decyzją z (...) ustalił, że skarżący od 1 stycznia 1999 r. do 10 maja 2011 r. podlegał obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego z tytułu prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej.
Prezes NFZ, po rozpatrzeniu odwołania skarżącego, decyzją z (...) utrzymał w mocy decyzję z (...).
Skarżący pismem z (...) (powołując się na art. 156 § 1 pkt 2 Kodeks postępowania administracyjnego - Dz. U. z 2013 r. poz. 267 ze zm.; dalej: kpa) wniósł o stwierdzenie nieważności decyzji Prezesa NFZ z (...) We wniosku wskazał że dla ustalenia okresów podlegania obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego decydujące są okresy faktycznego prowadzenia działalności gospodarczej, a nie daty dokonania wpisu bądź wykreślenia z ewidencji działalności gospodarczej. W związku z tym oświadczył, że nie prowadził działalności gospodarczej, a tylko był zarejestrowany w ewidencji działalności gospodarczej.
Prezes NFZ, decyzją z (...) odmówił stwierdzenia nieważności decyzji własnej z (...) a następnie decyzję z (...) - w wyniku rozpoznania wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy - utrzymał w mocy decyzję własną z (...).
W uzasadnieniu decyzji Prezes NFZ wyjaśnił, że stwierdzenie nieważności ostatecznej decyzji administracyjnej jest wyjątkiem od ogólnej zasady stabilności decyzji, o której mowa w art. 16 kpa i może mieć miejsce, gdy decyzja dotknięta jest w sposób niewątpliwy jedną z wad określonych w art. 156 § 1 kpa. Przy czym wskazał, że wady o których mowa w tym przepisie muszą tkwić w samej decyzji.
Prezes NFZ zauważył, że skarżący w złożonym wniosku o stwierdzenie nieważności nie przedstawił żadnych dowodów uprawdopodobniających, że nie prowadził pozarolniczej działalności gospodarczej w spornym okresie. Dopiero we wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy przedstawił zaświadczenie Naczelnika Urzędu Skarbowego w Grudziądzu, w którym wskazano, iż w latach 2003-2011 nie figurował w ewidencji podatników prowadzących działalność gospodarczą. W ocenie Prezesa NFZ nie można jednak uznać, że dokument ten powoduje, iż decyzja z (...) dotknięta jest jedną z wad określonych w art. 156 § 1 kpa. Podobnie jak przedstawiony przez skarżącego wyrok Sądu Okręgowego w Toruniu z (...) sygn. akt (....), nie stanowi przesłanki stwierdzenia nieważności decyzji z (...) która została wydana w oparciu o zgromadzony wówczas materiał dowodowy i nie zawiera wady powodującej jej nieważność.