Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Andrzej Skoczylas Sędzia NSA Krystyna Anna Stec (spr.) sędzia del. WSA Urszula Wilk Protokolant Monika Majak po rozpoznaniu w dniu 13 września 2018 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej M. M. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 10 lutego 2016 r. sygn. akt III SA/Wr 854/15 w sprawie ze skargi M. M. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Legnicy z dnia [...] lipca 2015 r. nr [...] w przedmiocie zakazu prowadzenia stacji kontroli pojazdów oraz skreślenia z rejestru działalności regulowanej - rejestru przedsiębiorców oddala skargę kasacyjną
Wyrokiem z dnia 10 lutego 2016 r., sygn. akt III SA/Wr 854/15, Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu oddalił skargę M. M. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Legnicy z dnia [...] lipca 2015 r. w przedmiocie zakazu prowadzenia podstawowej stacji kontroli pojazdów i skreślenia z rejestru działalności regulowanej.
Przedstawiając stan sprawy Sąd I instancji wskazał, że decyzją z dnia [...] maja 2015 r. Starosta Legnicki orzekł o zakazie prowadzenia przez skarżącego podstawowej stacji kontroli pojazdów i o skreśleniu przedsiębiorcy z rejestru działalności regulowanej prowadzonego przez starostę, w związku z prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Legnicy II Wydział Karny z dnia 19 listopada 2013 r., sygn. akt VIII K 817/12, na podstawie którego skarżący - będąc diagnostą upoważnionym do dokonywania badań technicznych pojazdów dopuszczających pojazdy do ruchu w stacji kontroli pojazdów pod nazwą A - został uznany za winnego popełnienia czynów z art. 271 § 3 Kodeksu karnego polegających na poświadczeniu w dniu [...] listopada 2011 r. nieprawdy w dowodach rejestracyjnych: [...] pojazdu marki [...] o numerze rejestracyjnym [...] oraz [...] pojazdu marki [...] o numerze rejestracyjnym [...] w celu osiągnięcia korzyści majątkowej i za które został skazany na 8 miesięcy pozbawienia wolności w zawieszeniu na dwa lata.
Uzasadniając powyższe rozstrzygnięcie organ I instancji przytoczył treść art. 83 ust. 3 pkt 3 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (tekst jedn. Dz. U. z 2012 r., poz. 1137 ze zm.; dalej również: p.r.d.) i stwierdził, że po uprawomocnieniu się opisanego wyżej wyroku Sądu Rejonowego skarżący przestał spełniać warunek określony w przytoczonym przepisie p.r.d., tj. braku skazania przedsiębiorcy prawomocnym wyrokiem za przestępstwo popełnione w celu osiągnięcia korzyści majątkowej lub przestępstwo przeciwko dokumentom.
Organ I instancji uznał, że stwierdzone wyrokiem Sądu przyjęcie korzyści majątkowej związane z poświadczeniem w dowodach rejestracyjnych nieprawdy i dopuszczenie do ruchu pojazdów bez faktycznego przeprowadzenia badań technicznych tych pojazdów, stanowi rażące naruszenie warunków wykonywania działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 83b ust. 2 pkt 3 lit. c p.r.d.
Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Legnicy, utrzymało w mocy decyzję organu I instancji.
Skargę na ostateczne w administracyjnym toku instancji rozstrzygnięcie wniósł M. M.
Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu uzasadniając oddalenie skargi na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.; dalej: p.p.s.a.), stwierdził, że zgodnie z uregulowaniem zawartym w art. 83 ust. 3 pkt 3 p.r.d., stację kontroli pojazdów może prowadzić przedsiębiorca, który nie był prawomocnie skazany za przestępstwo popełnione w celu osiągnięcia korzyści majątkowej lub przestępstwo przeciwko dokumentom. Do tego rodzaju przestępstw należy przestępstwo, o którym mowa w art. 271 § 3 k.k., za które w prawomocnym wyroku Sądu Rejonowego skarżący został skazany. Według WSA, powzięcie informacji przez starostę, jako organ nadzoru nad prowadzoną działalnością w zakresie stacji kontroli pojazdów, o prawomocnym skazaniu skarżącego za przestępstwo z art. 271 § 3 k.k., dawało staroście podstawę do wszczęcia postępowania i wydania decyzji orzekającej o zakazie prowadzenia działalności w zakresie stacji kontroli pojazdów. Skarżący przestał bowiem z datą prawomocności wyroku skazującego spełniać określony w art. 83 ust. 3 pkt 3 p.r.d. wymóg niekaralności za przestępstwo popełnione w celu osiągnięcia korzyści majątkowej lub przeciwko dokumentom.