Skarga kasacyjna na decyzję Dyrektora Izby Celnej w Olsztynie w przedmiocie kary pieniężnej z tytułu urządzania loterii promocyjnych bez wymaganego zezwolenia
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Maria Jagielska Sędzia NSA Wojciech Kręcisz (spr.) Sędzia del. WSA Barbara Mleczko-Jabłońska Protokolant starszy asystent sędziego Michał Stępkowski po rozpoznaniu w dniu 15 marca 2017 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej W. Banku w J. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia 25 października 2016 r. sygn. akt II SA/Ol 1189/16 w sprawie ze skargi W. Banku w J. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w Olsztynie z dnia [...] grudnia 2013 r. nr [...] w przedmiocie kary pieniężnej z tytułu urządzania loterii promocyjnych bez wymaganego zezwolenia 1. oddala skargę kasacyjną; 2. zasądza od W. Banku w J. na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Olsztynie 5000 (pięć tysięcy) złotych tytułem częściowego zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Inne orzeczenia o symbolu:
6042 Gry losowe i zakłady wzajemne
Inne orzeczenia z hasłem:
Gry losowe
Bankowe prawo
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Dyrektor Izby Celnej
Uzasadnienie strona 1/13

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie wyrokiem z dnia 25 października 2016 r., sygn. akt II SA/Ol 1189/16, oddalił skargę W. Banku z siedzibą w J. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w Olsztynie z dnia [...] grudnia 2013 r. w przedmiocie kary za urządzanie loterii promocyjnych bez wymaganego zezwolenia.

W uzasadnieniu wyroku Sąd I instancji przedstawił na wstępie stan faktyczny sprawy, z którego wynikało, że w wyniku kontroli przeprowadzonej od 11 stycznia do 2 marca 2012 r. stwierdzono, że skarżąca w 2010 i 2011 przeprowadziła promocje rachunków terminowych, które charakteryzowały się szeregiem zaplanowanych działań o określonych cechach i horyzoncie czasowym, zmierzających do realizacji wyznaczonego celu. W świetle regulaminów tych przedsięwzięć przewidziane były nagrody rzeczowe przyznawane w drodze losowania, a więc zależne od przypadku. Organizowane przez skarżącą przedsięwzięcia miały charakter loterii promocyjnych w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 10 ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych (Dz. U. 201, poz. 1540 ze zm.). Brak zezwolenia na urządzanie loterii pieniężnych skutkował nałożeniem kar pieniężnych na podstawie art. 89 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 89 ust. 2 pkt 1 ustawy o grach hazardowych, decyzjami:

- z dnia [...] sierpnia 2013 r. nr [...] w związku z urządzaniem loterii promocyjnej pod nazwą "S." w okresie od 01.03.2010 r. do 31.05.2010 r. - kara pieniężna w kwocie 10.382,38 zł,

- z dnia [...] sierpnia 2013 r. nr [...] w związku z urządzaniem loterii promocyjnej pod nazwą "O." w okresie od 01.03.2010 r. do 31.05.2010 r. - kara pieniężna w kwocie 2.531,99 zł,

- z dnia [...] sierpnia 2013 r. nr [...] w związku z urządzaniem loterii promocyjnej pod nazwą "L." w okresie od 15.02.2010 r. do 30.07.2010 r. - kara pieniężna w kwocie 1.378.020,00 zł

- z dnia [...] sierpnia 2013. nr [...], w związku z urządzaniem loterii promocyjnej pod nazwą "L.B." w okresie od 15.02.2011 r. do 30.09.2011 r. - kara pieniężna w kwocie 1.639.418,13 zł.

Wysokość kar pieniężnych stanowiła odpowiednik przychodu osiągniętego przez Bank, a ujawnionego w jego oświadczeniach z dnia 25 października 2012 r.

i 8 listopada 2012 r. Wprawdzie Bank w piśmie z dnia 3 grudnia 2012 r. wycofał swoje oświadczenie co do wielkości osiąganych przychodów, jednakże w ślad za tym nie wskazał żadnych innych dowodów, odmawiając współpracy z organem w kwestii wysokości przychodów uzyskanych z tych loterii. Tym samym Naczelnik Urzędu Celnego uznał kwoty przychodów wykazane w pismach z dnia 10 października

2012 r. i 8 listopada 2012 r. jako przychody uzyskane w związku z wymienionymi loteriami promocyjnymi na potrzeby wymiaru kary za urządzanie poszczególnych loterii promocyjnych bez wymaganego zezwolenia.

W wyniku wniesionego przez skarżącą odwołania zaskarżoną decyzją z dnia [...] grudnia 2013 r. Dyrektor Izby Celnej w Olsztynie utrzymał w mocy decyzje organu I instancji. W uzasadnieniu podzielił stanowisko organu I instancji, zgodnie z którym przedsięwzięcia organizowane przez Bank są loteriami promocyjnymi w rozumieniu ustawy o grach hazardowych, który na ich organizację nie uzyskał wymaganych zezwoleń. Wobec powyższego, zgodnie z art. 89 ust. 2 pkt 1 u.g.h, skarżącej wymierzono karę pieniężną w wysokości 100% przychodu uzyskanego z urządzanej gry w rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2014 r., poz. 851), wskazującego, że są nimi, w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne. W okolicznościach tych spraw były to odpowiednio kwoty: 10.382,38 zł (lokata S.), 2.531,99 zł (lokata O.), 1.378.020,00 zł (l.) i 1.639.418,13 zł (L.B.). Powyższe kwoty zostały wskazane w pismach Banku z dnia 10 października 2012 r., 25 października 2012 r. i 8 listopada 2012 r. i zostały one uzyskane z lokowania środków depozytariuszy na rynku międzybankowym i z akcji kredytowej. Wysokość osiągniętego przychodu i jego źródła wynikają także z zeznań Prezesa Zarządu Banku, który potwierdził, że w Banku jest prowadzona szczegółowa księgowość, co umożliwia precyzyjne obliczenie jego wysokości.

Strona 1/13
Inne orzeczenia o symbolu:
6042 Gry losowe i zakłady wzajemne
Inne orzeczenia z hasłem:
Gry losowe
Bankowe prawo
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Dyrektor Izby Celnej