Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Andrzej Kisielewicz Sędzia NSA Gabriela Jyż Sędzia del. WSA Szymon Widłak (spr.) Protokolant Mateusz Rogala po rozpoznaniu w dniu 29 maja 2018 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej Gminy A. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 30 listopada 2015 r. sygn. akt VI SA/Wa 1130/15 w sprawie ze skargi Gminy A. na decyzję Prezesa Narodowego Funduszu Zdrowia z dnia [...] lutego 2015 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia podlegania obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego 1. oddala skargę kasacyjną; 2. zasądza od Gminy A. na rzecz Prezesa Narodowego Funduszu Zdrowia kwotę 360 (trzysta sześćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Zaskarżonym wyrokiem z dnia 30 listopada 2015 r. sygn. akt VI SA/Wa 1130/15 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę Gminy A. na decyzję Prezesa Narodowego Funduszu Zdrowia z dnia [...] lutego 2015 r. nr [...] w przedmiocie podlegania obowiązkowemu ubezpieczeniu zdrowotnemu.
Ze stanu faktycznego sprawy przyjętego przez Sąd I instancji wynika, że Dyrektor [...] Oddziału Wojewódzkiego Narodowego Funduszu Zdrowia decyzją z dnia [...] października 2013 r. nr [...] stwierdził istnienie obowiązku ubezpieczenia zdrowotnego G. S. z tytułu wykonania umowy zlecenia w okresie od [...] maja 2012 r. do [...] grudnia 2012 r. na rzecz Gminy A. Przedmiotem umowy było pełnienie nadzoru inwestorskiego w zakresie ogólnobudowlanym na budowie hali sportowej przy Zespole Szkół nr 1 w A.
Od tej decyzji Gmina A. złożyła odwołanie, podnosząc, że umowa zawarta z ubezpieczoną ma charakter umowy o dzieło, a przedmiotem zobowiązań ubezpieczonej jest osiągnięcie rezultatu w postaci wykonania obiektów budowlanych zgodnego ze sztuką budowlaną i interesem gminy. Zadaniem ubezpieczonej było wykrywanie ewentualnych błędów konstrukcyjnych i architektonicznych w realizowanych obiektach oraz uczestniczenie w negocjacjach z projektantami i wykonawcami na temat sposobu zmiany konstrukcji lub architektury obiektu. Płatnik wyjaśnił, że działalność ubezpieczonej jako inspektora nadzoru sprowadzała się do wydania końcowej opinii o wykonaniu obiektu budowlanego w sposób zgodny ze sztuką budowlaną.
Decyzją z dnia [...] lutego 2015 r. Prezes Narodowego Funduszu Zdrowia działając na podstawie art. 102 ust. 5 pkt 24 w zw. z art. 109 ust. 5 oraz art. 66 ust. 1 pkt 1 lit. e) ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz. U. z 2008 r., Nr 164, poz. 1027 ze zm.), oraz art. 138 § 1 pkt 1 k.p.a., utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję. W uzasadnieniu organ podał, że jego zdaniem G. S. zobowiązany był do starannego działania, bowiem do jego zadań należał m.in. nadzór i kontrola nad robotami budowlanymi zgodnie z obowiązującymi przepisami. Są to czynności polegające na starannym działaniu. Praca ubezpieczonego polegała na podjęciu działań i dokonywaniu szeregu określonych czynności faktycznych zgodnie z zasadami wiedzy technicznej oraz obowiązującymi normami i przepisami. W ocenie organu, również sporządzenie "końcowej opinii o wykonaniu obiektu budowlanego w sposób zgodny ze sztuką budowlaną", trudno uznać za samoistny rezultat umowy (dzieło), gdyż był to jeden z wielu elementów wykonania umowy, w ramach której strona zobowiązana była m.in. do sprawdzania dokumentów związanych z odbiorem końcowym, przybycie na każde uzasadnione wezwanie inwestora, udzielanie inwestorowi informacji o stanie robót.
Gmina A. wniosła na powyższą decyzję skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, podnosząc, że stosunek prawny łączący inspektora nadzoru inwestorskiego z inwestorem jest typowym stosunkiem prawnym określonym w ustawie - Prawo budowlane i jego istotne elementy wynikają z tej ustawy. Dwustronna umowa ma jedynie znaczenie pomocnicze, gdyż odpowiedzialność inspektora nadzoru jako osoby pełniącej samodzielne funkcje techniczne w budownictwie wynika z tej ustawy. Zdaniem gminy to normy prawne zawarte w przepisach ustawy - Prawo budowlane powinny być podstawą oceny charakteru prawnego umowy łączącej inspektora nadzoru ze skarżącym.