Skarga kasacyjna na decyzję Mazowieckiego Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w Warszawie w przedmiocie kary pieniężnej za naruszenie nakazu organizowania zgromadzeń ludności
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Zbigniew Czarnik (spr.) Sędzia NSA Dorota Dąbek Sędzia del. WSA Krzysztof Dziedzic po rozpoznaniu w dniu 8 lutego 2022 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej Mazowieckiego Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w Warszawie od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 21 lipca 2021 r. sygn. akt VII SA/Wa 1951/20 w sprawie ze skargi S.R. na decyzję Mazowieckiego Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w Warszawie z dnia [...] sierpnia 2020 r. nr [...] w przedmiocie kary pieniężnej za naruszenie nakazu organizowania zgromadzeń ludności oddala skargę kasacyjną. Zdanie odrębne

Inne orzeczenia o symbolu:
6205 Nadzór sanitarny
Inne orzeczenia z hasłem:
Wymierzenie grzywny
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Inspektor Sanitarny
Uzasadnienie strona 1/12

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie (dalej: WSA, sąd pierwszej instancji), objętym skargą kasacyjną wyrokiem z 21 lipca 2021 r., sygn. akt

VII SA/Wa 1951/20, po rozpoznaniu skargi S. R. (dalej: skarżący) na decyzję Mazowieckiego Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego z (...) nr (...) w przedmiocie wymierzenia kary pieniężnej za naruszenie zakazu organizowania zgromadzeń ludności, po pierwsze stwierdził nieważność zaskarżonej decyzji oraz poprzedzającej ją decyzji organu pierwszej instancji, po drugie umorzył postępowanie administracyjne oraz po trzecie orzekł o kosztach postępowania sądowego na rzecz skarżącego.

Sąd pierwszej instancji orzekał w następującym stanie sprawy:

Zaskarżoną decyzją Mazowiecki Państwowy Wojewódzki Inspektor Sanitarny (dalej: Inspektor, organ odwoławczy), działając m.in. na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 4 w zw. z art. 10 ust. 1 pkt 2, art. 12 ust. 2 pkt 1 ustawy z 14 marca 1985 r. o Państwowej Inspekcji Sanitarnej (Dz. U. z 2019 r. poz. 59 ze zm.) oraz art. 46 ust. 4 pkt 4 w zw. z art. 46b pkt 1, art. 48a ust. 1 pkt 3, ust. 3 pkt 1 i ust. 4 ustawy z 5 grudnia 2008 r. o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi (Dz. U. z 2019 r., poz. 1239 ze zm., zwana dalej: u.z.z.) w zw. z § 14 ust. 1 pkt 1 i 2 rozporządzenia Rady Ministrów z 10 kwietnia 2020 r. w sprawie ustanowienia określonych ograniczeń nakazów i zakazów w związku z wystąpieniem stanu epidemii (Dz. U. z 2020 r., poz. 658 ze zm., dalej: rozporządzenie RM z 10 kwietnia 2020 r.) utrzymał w mocy decyzję Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego w M. z (...) wymierzającą skarżącemu karę pieniężną w wysokości 10 000 zł za nieprzestrzeganie w dniu 12 kwietnia 2020 r. zakazu organizowania zgromadzeń ludności. Podstawą nałożenia kary była notatka urzędowa funkcjonariusza Policji, z której wynikało, że 12 kwietnia 2020 r. skarżący - mimo obowiązującego na terenie Rzeczpospolitej Polskiej z powodu epidemii wywołanej zakażeniami wirusem SARS-CoV-2 zakazu organizowania zgromadzeń - był uczestnikiem spotkania w grupie 3 osób, tj. naruszył zakaz innych spotkań, czym popełnił wykroczenie z art. 54 ustawy z 20 maja 1971 r. Kodeks wykroczeń (Dz. U. z 2019 r., poz. 821; dalej: k.w.), za co został ukarany mandatem karnym w wysokości 50 zł, a także naruszył zakaz innych spotkań poprzez gromadzenie się trzech osób, co stanowiło wypełnienie dyspozycji § 14 ust. 1 rozporządzenia z 10 kwietnia 2020 r., wydanego w oparciu o delegację ustawową z art. 46 ust. 4 pkt 4 u.z.z. Zdaniem organu odwoławczego stan faktyczny został prawidłowo ustalony w oparciu o obowiązujące przepisy i oceniony jako wystarczający do nałożenia kary, a ustalając wysokość kary pieniężnej organ kierował się prewencją szczególną w stosunku do skarżącego oraz wielkością stwarzanego przez niego, świadomego zagrożenia dla życia i zdrowia ludzi.

Nie zgadzając się z tym rozstrzygnięciem skarżący, reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika, wniósł skargę, w której domagał się uchylenia decyzji organów obu instancji, a także zasądzenia kosztów postępowania według norm przepisanych.

Strona 1/12
Inne orzeczenia o symbolu:
6205 Nadzór sanitarny
Inne orzeczenia z hasłem:
Wymierzenie grzywny
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Inspektor Sanitarny