Skarga kasacyjna na decyzję Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji w przedmiocie umorzenia zaległości w płatności opłaty abonamentowej
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Krystyna Anna Stec Sędzia NSA Andrzej Skoczylas Sędzia del. WSA Małgorzata Grzelak(spr.) Protokolant Beata Kołosowska po rozpoznaniu w dniu 14 grudnia 2017 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 28 października 2015 r. sygn. akt V SA/Wa 2345/15 w sprawie ze skargi D. B. na decyzję Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji z dnia [...] lutego 2015 r. nr [...] w przedmiocie umorzenia zaległości w płatności opłaty abonamentowej oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie strona 1/5

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, wyrokiem z 28 października 2015 r., sygn. akt VSA/ Wa 2345/15 po rozpoznaniu skargi D. B. na decyzję Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji z dnia [...] lutego 2015 r. w przedmiocie umorzenia zaległości z tytułu opłat abonamentowych, uchylił zaskarżoną decyzję.

Sąd I instancji orzekał w następującym stanie sprawy:

wnioskiem z 12 sierpnia 2013 r. skarżąca zwróciła się do KRRiTV o umorzenie zaległości w płatności opłat abonamentowych w kwocie 1633 zł z uwagi na swoją trudną sytuację zdrowotną i majątkową. Do wniosku dołączyła dokumenty potwierdzające stan jej zdrowia oraz wysokość emerytury.

Decyzją z dnia [...] września 2014 r. KRRiTV umorzyła zaległości powstałe za okres od 1 lipca 2013 r. do 30 września 2013 r. w wysokości 55,95 zł wraz z odsetkami w wysokości 3,91 zł. Jako podstawę prawną rozstrzygnięcia wskazała art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 21 kwietnia 2005 r. o opłatach abonamentowych (Dz. U. Nr 85, poz. 728 z późn. zm. dalej: ustawa o opłatach abonamentowych) w zw. z art. 104 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r. poz. 267; dalej: k.p.a.).

Decyzja ta, na skutek wniosku o ponowne rozpoznanie sprawy złożonego przez D. B., została utrzymana w mocy zaskarżoną decyzją z [...] lutego 2015 r. W jej uzasadnieniu organ wyjaśnił, że w dniu 11 lutego 2015 r. uzyskano od Poczty Polskiej S.A. informację, że na podstawie tytułu wykonawczego Nr [...] z dnia [...] lipca 2013 r. Urząd Skarbowy pobrał należności za okres od 1 stycznia 2008 r. do 30 czerwca 2013 r. Wskazano jednocześnie, iż Krajowa Rada Radiofonii i Telewizji nie posiada ustawowych uprawnień do naliczania wierzytelności w opłatach abonamentowych. Zgodnie z przepisami ustawy o opłatach abonamentowych obowiązki polegające na pobieraniu opłat abonamentowych oraz kontroli wykonywania rejestracji odbiorników rtv, spoczywają na operatorze wyznaczonym, tj. Poczcie Polskiej S.A. Uwzględniając natomiast stan zadłużenia skarżącej na moment wydawania decyzji, tj. zaległość w płatności opłat abonamentowych od 1 lipca 2013 r. do 30 września 2013 r. organ stwierdził, że przychyla się do wniosku o umorzenie i w tym zakresie umarza przedmiotowe zaległości, gdyż - w ocenie organu - zachodzą przesłanki wymienione w art. 10 ust. 1 ustawy o opłatach abonamentowych, zgodnie z którym: w wyjątkowych sytuacjach, jeżeli przemawiają za tym szczególne względy społeczne lub przypadki losowe, Krajowa Rada Radiofonii i Telewizji może umorzyć lub rozłożyć na raty zaległości w płatności opłat abonamentowych, odsetki za zwłokę w ich uiszczaniu, opłatę, o której mowa w art. 5 ust. 3, oraz odsetki za zwłokę w jej uiszczeniu.

Z kolei w odpowiedzi na skargę złożoną przez D. B. do WSA w Warszawie na powyższą decyzję, KRRiTV stwierdziła, że skarga nie jest zasadna, gdyż ocenę przesłanek umorzenia zaległości w płatności opłat abonamentowych należy poprzedzić ustaleniem czy istnieje zaległość, której dotyczy wniosek. Z uwagi bowiem na art. 10 ust. 1 ustawy o opłatach abonamentowych rozstrzygnięcie organu mogło odnosić się wyłącznie do kwoty istniejących zaległości to jest, w niniejszej sprawie kwoty 55,95 złotych wraz z odsetkami w kwocie 3,91 zł. W ocenie KRRiT zgodnie z utrwaloną linią orzeczniczą należało wziąć pod uwagę stan zadłużenia skarżącej na moment wydawania decyzji a zatem wydać orzeczenie merytoryczne wyłącznie w tym zakresie. Dalej organ wskazał, że w pozostałym zakresie postępowanie zostało uznane za bezprzedmiotowe, co nie znalazło wprawdzie wyrazu w sentencji decyzji, ale uchybienie to nie miało wpływu na wynik sprawy.

Strona 1/5