Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Mirosław Trzecki (spr.) Sędzia NSA Gabriela Jyż Sędzia del. WSA Robert Hałabis Protokolant Beata Kołosowska po rozpoznaniu w dniu 6 czerwca 2017 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej G. S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 3 czerwca 2015 r., sygn. akt III SA/Łd 246/15 w sprawie ze skargi G. S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Łodzi z dnia [...] stycznia 2015 r., nr [...] w przedmiocie cofnięcia uprawnień do wykonywania badań technicznych pojazdów oddala skargę kasacyjną.
Wyrokiem z 3 czerwca 2015 r., sygn. akt III SA/Łd 246/15, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi oddalił skargę G. S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Łodzi z [...] stycznia 2015 r. w przedmiocie cofnięcia uprawnienia do wykonywania badań technicznych pojazdów.
Sąd I instancji orzekał w następującym stanie sprawy:
Prezydent Miasta Łodzi decyzją z [...] października 2014 r. orzekł o cofnięciu G. S. uprawnienia do wykonywania badań technicznych pojazdów. W uzasadnieniu decyzji, organ I instancji wskazał, że decyzja jest konsekwencją kilkukrotnego dokonania wpisu do dowodu rejestracyjnego pojazdu niezgodnie ze stanem faktycznym oraz przepisami.
Decyzją z [...] stycznia 2015 r. Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Łodzi utrzymało w mocy powyższą decyzję.
SKO stwierdziło, że został wydany wyrok Sądu Rejonowego w Z. z [...] listopada 2013 r., sygn. akt [...], w treści którego Sąd uznał G. S. za winnego przyjęcia [...] października 2012 r. korzyści majątkowej w związku z pełnioną funkcją publiczną diagnosty oraz poświadczenia przy tym nieprawdy co do wykonania okresowych badań technicznych wskazanych w wyroku pojazdów pomimo, że żaden z pojazdów nie został poddany okresowemu badaniu technicznemu w wystawionej dacie badania. Ponadto, organ I instancji przeprowadził w dniach [...] luty - [...] marca 2014 r. kontrolę Okręgowej stacji kontroli pojazdów [...], w której G. S. pozostawał zatrudniony jako uprawniony diagnosta.
W konsekwencji przeprowadzonych ustaleń organ odwoławczy stwierdził, że chybione są zarzuty strony co do zaniechania wnikliwego i wyczerpującego zebrania materiału dowodowego, który upoważniałby Prezydenta do wydania decyzji administracyjnej w oparciu o 84 ust. 3 pkt 2 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2012 r., poz. 1137 ze zm.; dalej p.r.d.).
SKO podkreśliło, że decyzja podjęta prze organ I instancji należy do kategorii decyzji związanych. W świetle powyższego za chybiony organ uznał zarzut naruszenia przez organ I instancji zasady ważenia interesu społecznego i słusznego interesu obywatela.
WSA w Łodzi oddalił skargę na powyższą decyzję.
Sąd I instancji stwierdził, że związany był uchwałą składu 7 sędziów NSA z 21 marca 2012 r., sygn. akt II GPS 2/11, w której NSA orzekł, że "sposób ujawnienia dopuszczenia się przez diagnostę naruszenia określonego w art. 84 ust. 3 pkt 2 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (tekst jednolity: Dz. U. z 2005 r. Nr 108, poz. 908 ze zm.) nie ma znaczenia dla oceny możliwości zastosowania sankcji przewidzianej w tym przepisie".
Zdaniem WSA "wynikiem kontroli" w rozumieniu ww. uchwały jest informacja o treści wyroku Sądu Rejonowego w Z. z [...] listopada 2013 r., sygn. akt [...]. Treść tego wyroku uprawniała organy do uznania, że diagnosta dokonał wpisów do dowodu rejestracyjnego pojazdów niezgodnie ze stanem faktycznym lub przepisami. Zachowanie takie wypełnia dyspozycję pkt 2 art. 83 ust. 3 p.r.d.
Wobec powyższego Sąd podzielił stanowisku organów, że możliwe jest cofnięcie skarżącemu uprawnień diagnosty w oparciu o przepis art. 84 ust. 3 p.r.d. Prawidłowe było też uznanie, że spełnione zostały przesłanki z art. 84 ust. 3 pkt 2 p.r.d., obligujące organ do cofnięcia skarżącemu uprawnienia do wykonywania badań technicznych.