Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Joanna Sieńczyło-Chlabicz Sędzia NSA Gabriela Jyż Sędzia del. WSA Magdalena Maliszewska (spr.) Protokolant Kacper Tybuszewski po rozpoznaniu w dniu 5 lipca 2016 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej Głównego Inspektora Transportu Drogowego od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w K. z dnia 21 maja 2014 r. sygn. akt III SA/Kr 1338/13 w sprawie ze skargi I. Spółki z o.o. z siedzibą w K. na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] sierpnia 2013 r. nr [...] w przedmiocie kary pieniężnej za naruszenie przepisów o transporcie drogowym oddala skargę kasacyjną.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie wyrokiem z dnia 21 maja 2014 r. wydanym w sprawie ze skargi [...] na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] sierpnia 2013 r. nr [...]w przedmiocie kary pieniężnej I. uchylił zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję organu pierwszej instancji, II. orzekł, że uchylone decyzje nie mogą być wykonane, III. Zasądził od Głównego Inspektora Transportu Drogowego na rzecz strony skarżącej kwotę 600,00 zł (słownie: sześćset złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania.
Sąd przyjął następujące ustalenia w sprawie.
W dniach 16 stycznia 2006 r. oraz od 6 lutego do 9 lutego 2006 r. inspektorzy transportu drogowego przeprowadzili kontrolę [...]. Zakres kontroli obejmował okres od 1 listopada 2005 r. do dnia 31 grudnia 2005 r. Ustalenia kontroli opisano w protokole z dnia 4 sierpnia 2006 r.
Małopolski Wojewódzki Inspektor Transportu Drogowego (dalej MWITD) decyzją z dnia 5 października 2006 r. nałożył na "[...] karę pieniężną w wysokości 30.000 zł, lecz w wyniku rozpatrzenia odwołania Główny Inspektor Transportu Drogowego (dalej GITD) decyzją z dnia 22 lutego 2008 r. w części uchylił zaskarżoną decyzję i przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia przez organ I instancji, zaś w części utrzymał rozstrzygnięcie organu I instancji w mocy.
Decyzja GITD została zaskarżona przez Spółkę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, który wyrokiem z dnia 12 września 2008 r. sygn. akt VI SA/Wa 935/08 uchylił zaskarżoną decyzję, wskazując, że rozstrzygnięcie podjęte przez organ I instancji narusza art. 138 kpa. Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z dnia 17 marca 2010 r. sygn. akt II GSK 5-7/09 oddalił skargę kasacyjną organu.
Mając na uwadze wyrok NSA, GITD decyzją z dnia 26 stycznia 2011r. uchylił zaskarżoną decyzję MWITD z dnia 5 października 2006r. i przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia przez organ I instancji. Następnie MWITD decyzją z dnia 10 listopada 2011r. nałożył na stronę postępowania karę pieniężną w wysokości 30.000 zł.
Po rozpatrzeniu kolejnego odwołania strony, GITD decyzją z dnia 16 marca 2012 r. uchylił zaskarżoną decyzję w całości i przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia przez organ I instancji m.in. z uwagi na wprowadzoną zmianę z dnia 1 stycznia 2012r. przepisów 92b i art. 92c tej ustawy o transporcie drogowym.
Po ponownym rozpatrzeniu sprawy MWITD decyzją z dnia 29 czerwca 2012 r. wydaną na podstawie art. 93 i art. 92a ust. 1, ust. 3 i ust. 4 w związku z art. 51 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym (Dz. U. z 2007 r. nr 125 poz. 874 ze zm.), art. 104 kpa, nałożył na [...] karę pieniężną w wysokości 80.950 zł ograniczoną zgodnie z art. 92a ust. 3. ustawy o transporcie drogowym do 20.000 zł.
Odwołanie od decyzji MWITD z dnia 29 czerwca 2012 r. wniosło [...] .
GITD decyzją z dnia 13 sierpnia 2013 r. utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję.
[...] wniosła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego na decyzję GITD z dnia 13 sierpnia 2013 r, zarzucając naruszenie art. 2 § 2 w związku z art. 3 pkt 8 i art. 68 § 1 Ordynacji podatkowej oraz art. 94 ust. 1 ustawy o transporcie drogowym przez ich niezastosowanie przejawiające się w doręczeniu decyzji o nałożeniu kary pieniężnej, będącej zobowiązaniem publicznoprawnym, pomimo upływu trzech lat od zaistnienia zdarzenia będącego podstawą wszczęcia postępowania, co skutkuje przedawnieniem możliwości powstania takiego zobowiązania. Strona skarżąca domagała się uchylenia decyzji organów obu instancji oraz zasądzenia kosztów postępowania.