Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Rafał Batorowicz Sędziowie NSA Maria Myślińska Urszula Raczkiewicz (spr.) Protokolant Elżbieta Jabłońska po rozpoznaniu w dniu 8 września 2009 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej "W. F." Spółki z o.o. w S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w S. z dnia 15 października 2008 r. sygn. akt I SA/Sz 291/08 w sprawie ze skargi "W. F." Spółki z o.o. w S. na uchwałę Rady Miejskiej w S. S. z dnia [...] sierpnia 2002 r. nr [...] w przedmiocie określenia zasad stosowania pomocy publicznej dla przedsiębiorców 1) oddala skargę kasacyjną; 2) zasądza od "W. F." Spółki z o.o. w S. na rzecz Rady Miejskiej w S. S. kwotę 120 (sto dwadzieścia) zł tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego; 3) postanawia sprostować oczywistą omyłkę w sentencji wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w S. sygn. akt I SA/Sz 291/08 w ten sposób, że wyrazy "z dnia [...] sierpnia 2002 r." zastąpić wyrazami "z dnia [...] sierpnia 2002 r."
Wojewódzki Sąd Administracyjny w S. wyrokiem z dnia 15 października 2008 r., sygn. akt I SA/Sz 291/08 oddalił skargę "W. F." Spółki z o.o. w S. na uchwałę Rady Miejskiej w S. S. z dnia [...] sierpnia 2002 r., nr [...] w przedmiocie określenia zasad stosowania pomocy publicznej dla przedsiębiorców.
Sąd orzekał w następującym stanie faktycznym i prawnym.
Uchwałą z dnia [...] sierpnia 2002 r., nr [...], podjętą z powołaniem się na przepisy art. 18 ust. 2 pkt 8 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001 r., Nr 142 poz. 1591) oraz art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. o warunkach dopuszczalności i nadzorowaniu pomocy publicznej dla przedsiębiorców (Dz. U. Nr 60 poz. 704 ze zm.), Rada Miejska w S. S. określiła zasady stosowania pomocy publicznej dla przedsiębiorców w mieście S. S.
W § 16 wskazanej uchwały zawarto postanowienie o jej wejściu w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia w Dzienniku Urzędowym Województwa Z., zaś na mocy § 14 postanowiono o utracie mocy obowiązującej uchwały Nr [...], podjętej przez Radę Miejską w S. S. w dniu [...] maja 1995 r. w sprawie zwolnienia od podatku od nieruchomości budynków, budowli i gruntów w obszarze byłego garnizonu lotniczego w K. Uchyloną uchwałą, jak wynika z jej treści, Rada Miejska w S. S., działając na podstawie art. 7 ust. 2 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych, objęła zwolnieniem od podatku od nieruchomości na okres do końca 2015 roku "grunty, budynki i budowle w obszarze 1.131,9967 ha byłego garnizonu "K." służące do prowadzenia działalności gospodarczej zgodnie z planem rozwoju obszaru, uwzględniającym postanowienia właściwego planu zagospodarowania przestrzennego" (§ 1), stanowiąc przy tym, iż zwolnienie to przysługuje inwestorowi będącemu podatnikiem podatku od nieruchomości (§ 4).
Pismem z dnia [...] marca 2008 r., "W. F." Spółka z o.o. w S. wezwała Radę Miejską w S. S. "do usunięcia naruszenia prawa w ten sposób, że zostaną podjęte takie działania, które niezwłocznie, z mocą wsteczną, doprowadzą do przywrócenia zwolnienia z podatku od nieruchomości, jakie wynikało z uchwały Rady Miejskiej w S. S. nr [...] z dnia [...] maja 1995 r. w sprawie zwolnienia z podatku od nieruchomości budynków budowli i gruntów w obszarze byłego garnizonu lotniczego w K..
W uzasadnieniu wezwania zaznaczono, że "W. F." Spółka z o.o. w S. stała się nabywcą nieruchomości stanowiącej działkę nr [...], dla której Sąd Rejonowy w S. S. prowadzi księgę wieczystą o nr [...], a której uprzednio właścicielem była Spółka Akcyjna "R. G.". Spółka ta w latach dziewięćdziesiątych poniosła wydatki inwestycyjne na terenie byłego garnizonu lotniczego w K., które uprawniały ją do zwolnienia od podatku od nieruchomości, jakie przewidziane było w uchwale Rady Miejskiej w S. S. nr [...] z dnia [...] maja 1995 r., uchylonej uchwałą tejże Rady z dnia [...] sierpnia 2002 r., Nr [...]. Skutkiem tej ostatniej uchwały była definitywna utrata przez "R. G." S.A. zwolnienia przewidzianego przez uchyloną uchwałę, co znalazło potwierdzenie w decyzjach dotyczących podatku od nieruchomości adresowanych za kolejne lata do tegoż podatnika oraz w wyrokach sądu administracyjnego, w których wskazano, że nie nabył on zwolnienia w drodze indywidualnej decyzji administracyjnej, lecz korzystał z przywilejów wynikających z przepisów prawa miejscowego, jakim była uchwała w sprawie podatku od nieruchomości. Spółka "W. F." wskazała ponadto, że z uwagi na nabycie działki nr [...], odpowiada za długi w podatku od nieruchomości naliczone poprzedniemu jej właścicielowi, zatem posiada interes prawny w sprawach dotyczących opodatkowania "R. G." S.A. podatkiem od nieruchomości.