Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Stanisław Gronowski Sędzia NSA Małgorzata Korycińska Sędzia del. WSA Henryka Lewandowska-Kuraszkiewicz (spr.) Protokolant Magdalena Sagan po rozpoznaniu w dniu 31 marca 2016 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej Głównego Inspektora Transportu Drogowego od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w R. z dnia 8 maja 2014 r., sygn. akt I SA/Rz 92/14 w sprawie ze skargi J. C. na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] października 2013 r., nr [...] w przedmiocie odmowy umorzenia należności z tytułu kary pieniężnej za naruszenie przepisów o transporcie drogowym 1) uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w R.; 2) zasądza od J. C. na rzecz Głównego Inspektora Transportu Drogowego 280 (dwieście osiemdziesiąt) złotych tytułem kosztów postępowania kasacyjnego.
Wyrokiem z dnia 8 maja 2014 r., sygn. akt I SA/Rz 92/14 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie po rozpoznaniu skargi J. C.(dalej: wnioskodawczyni, strona, zobowiązana) na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego (w skrócie: GITD) z dnia 8 października 2013 r. w przedmiocie ulgi w spłacaniu należności pieniężnych - uchylił zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję tego samego organu z dnia 19 sierpnia 2013 r.
Sąd I instancji orzekał w następującym stanie sprawy:
W wyniku przeprowadzonej przez Podkarpackiego Wojewódzkiego Inspektora Transportu Drogowego kontroli przedsiębiorstwa J. C.-.obejmującej przestrzeganie przepisów dotyczących czasu pracy kierowców, przestrzeganie przepisów ustawy o transporcie drogowym oraz regulacji z zakresu wykonywania przewozów, zostało wszczęte postępowanie administracyjne, zakończone wydaniem przez ten organ w dniu 13 lipca 2012 r. decyzji nakładającej na stronę karę pieniężną w wysokości 15.000 zł z tytułu naruszenia przepisów ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym (Dz. U. z 2007 r., Nr 125, poz.874 z późn. zm.), dalej: u.t.d.
J. C. w dniu 10 czerwca 2013 r. złożyła do GITD wniosek o umorzenie nałożonej kary pieniężnej. Podała w nim, że jej rodzina korzysta z pomocy Ośrodka Pomocy Społecznej w J., nie posiada żadnego majątku, posiada zaległości w Urzędzie Skarbowym w S. W., jej mąż jest zarejestrowany jako bezrobotny bez prawa do zasiłku, jej dzieci uczęszczają do szkoły oraz że ma roszczenia wobec Radko sp. z o.o. będącej w upadłości. Wskazała także, że prowadzona działalność gospodarcza została zawieszona z uwagi na brak środków na jej prowadzenie. Do wniosku dołączyła szereg dokumentów mających potwierdzać podnoszone okoliczności.
Główny Inspektor Transportu Drogowego pismem z dnia 1 lipca 2013 r., wezwał wnioskodawczynię do uzupełnienia braków formalnych wniosku. W odpowiedzi strona przesłała dalsze dokumenty potwierdzające jej sytuację majątkową i rodzinną.
Po przeanalizowaniu zebranego materiału dowodowego, GITD decyzją z dnia 19 sierpnia 2013 r. odmówił umorzenia w całości nałożonej kary pieniężnej.
Pismem z dnia 3 września 2013 r. strona złożyła wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy. Ponownie podniosła w nim, że znajduje się w trudnej sytuacji materialnej i życiowej. Równocześnie wniosła o przeprowadzenie uzupełniającego postępowania dowodowego i analizę dokumentów przesłanych wraz z wnioskiem: karty leczenia szpitalnego syna, zaświadczenia z Powiatowego Urzędu Pracy w N. potwierdzającego, że jej mąż jest osobą bezrobotną bez prawa do zasiłku, zaświadczenia z Urzędu Gminy J. potwierdzającego fakt dofinansowania zakupu podręczników szkolnych, dwóch kserokopii faktur na zakup podręczników. Podkreśliła, że ciężar utrzymania 5 - osobowej rodziny spoczywa wyłącznie na niej i w związku z tym nie jest w stanie uiścić tak wysokiej kary. Średni miesięczny dochód brutto jaki uzyskała z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej w 2012 r. wyniósł 519,00 zł, zaś w 2013 r. wyniósł 966,78 zł, co jest skrajnie niskim dochodem i powoduje, że rodzina żyje niemalże w ubóstwie.