Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Wojciech Kręcisz (spr.) Sędzia NSA Dorota Dąbek Sędzia del. WSA Jacek Czaja protokolant Jerzy Stelmaszuk po rozpoznaniu w dniu 2 września 2022 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej Ministra Rozwoju od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 13 listopada 2019 r. sygn. akt VI SA/Wa 1092/19 w sprawie ze skargi U. P. P. B. Sp. z o.o. w L. na decyzję Ministra Przedsiębiorczości i Technologii z dnia 17 września 2018 r. nr 91/DRI/18 w przedmiocie odmowy zmiany zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej 1. oddala skargę kasacyjną; 2. zasądza od Ministra Rozwoju i Technologii na rzecz U. P. P. B. Sp. z o.o. w L. 240 (dwieście czterdzieści) złotych tytułem kosztów postępowania kasacyjnego.
Wyrokiem z dnia 13 listopada 2019 r., sygn. akt VI SA/Wa 1092/19, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie po rozpoznaniu sprawy ze skargi U. P. P. B. sp. z o.o. z siedzibą w L. na decyzję Ministra Przedsiębiorczości i Technologii z dnia 17 września 2018 r., nr 91/DRI/18, w przedmiocie odmowy zmiany zezwolenia na prowadzenie działalności na terenie specjalnej strefy ekonomicznej w pkt 1. uchylił zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Ministra Przedsiębiorczości i Technologii z dnia 25 kwietnia 2018 r., w pkt 2. zasądził od Ministra Przedsiębiorczości i Technologii na rzecz U. P. P. B. sp. z o.o. z siedzibą w L. kwotę 697 (sześćset dziewięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.
Skargę kasacyjną od powyższego wyroku złożył Organ zaskarżając ten wyrok w całości, wnosząc o jego uchylenie i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania przez WSA w Warszawie oraz zasądzenie od skarżącego na rzecz organu administracji kosztów postępowania według norm przepisanych.
Zaskarżonemu orzeczeniu,
1. na podstawie art. 174 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 ze zm. zwana dalej "p.p.s.a."), zarzucił naruszenie:
1.1 art. 11 ust. 9 w związku z art. 1 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U z 2017 r. poz. 2168 ze zm.) w związku z art. 196 ust. 1 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. Przepisy wprowadzające ustawę - Prawo przedsiębiorców oraz inne ustawy dotyczące działalności gospodarczej (Dz. U. z 2018 r. poz. 650) poprzez błędną wykładnię i przyjęcie, wbrew utrwalonemu orzecznictwu sądowoadministracyjnemu, że przepis ten może znaleźć zastosowania w nadzwyczajnym trybie weryfikacji ostatecznej decyzji administracyjnej;
1.2. art. 2 ust. 3 Dyrektywy 2006/123/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 12 grudnia 2006 r. dotyczącej usług na rynku wewnętrznym, zwana dalej "Dyrektywą" (Dz.U. UE. L.2006.376.36), poprzez jego błędna wykładnię i błędne uznanie, że pomoc publiczna przyznawana w sse w postaci zwolnienia podatkowego od podatku dochodowego od osób fizycznych lub od podatku dochodowego od osób prawnych nie należy do "dziedziny podatków", o której mowa w naruszonym przez Sąd przepisie, co w konsekwencji doprowadziło do błędnego uznania, że w niniejszej sprawie brak jest podstaw do wyłączenia stosowania art. 11 ust. 9 usdg;
1.3. art. 145 § 1 pkt 1 lit. a) p.p.s.a w związku z art. 19 ust. 4 pkt 2 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz.U. z 2017 r. poz. 1010) poprzez błędną wykładnię przepisu polegającą na przyjęciu, że zwiększenie pomocy publicznej, o której stanowi przepis powinno być interpretowane jako zwiększenie wielkości pomocy publicznej, bez uwzględnienia pojęcia pomocy publicznej w świetle regulacji krajowych oraz art. 22 Traktatu Przystąpienia RP do UE z dnia 16.04.2003 r. (Dz.U. z 2004 r. Nr 90, poz. 864) i w konsekwencji zastosowaniu przepisu zgodnie z przyjętą wykładnią, co doprowadziło do wniosku, iż w sprawie nie ma zachodzi negatywna przesłanka wyrażona w art. 19 ust. 4 pkt 2 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych;