Skarga kasacyjna na decyzję Ministra Finansów w przedmiocie określenia wysokości zobowiązania przypadającego do wpłaty do budżetu państwa z przeznaczeniem na część regionalną subwencji ogólnej dla województw
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Joanna Sieńczyło - Chlabicz Sędzia NSA Jan Bała Sędzia NSA Małgorzata Rysz (spr.) Protokolant Jerzy Stelmaszuk po rozpoznaniu w dniu 10 sierpnia 2016 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej Ministra Finansów od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W. z dnia 27 maja 2015 r. sygn. akt V SA/Wa 3024/14 w sprawie ze skargi Województwa Mazowieckiego na decyzję Ministra Finansów z dnia [...] sierpnia 2014 r. nr [...] w przedmiocie określenia wysokości zobowiązania przypadającego do wpłaty do budżetu państwa z przeznaczeniem na część regionalną subwencji ogólnej dla województw 1. uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w W.; 2. zasądza od Województwa M. na rzecz Ministra Finansów 55400 (pięćdziesiąt pięć tysięcy czterysta) złotych tytułem kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie strona 1/9

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, wyrokiem z dnia 27 maja 2015r., sygn. akt V SA/Wa 3024/14 po rozpoznaniu skargi Województwa Mazowieckiego na decyzję Ministra Finansów z dnia [...] sierpnia 2014 r. w przedmiocie określenia wysokości zobowiązania przypadającego do wpłaty do budżetu państwa z przeznaczeniem na część regionalną subwencji ogólnej dla województw, uchylił zaskarżoną decyzję.

Sąd I instancji orzekał w następującym stanie sprawy:

Decyzją z dnia [...] czerwca 2014 r. Minister Finansów określił wysokość zobowiązania Województwa Mazowieckiego z tytułu wpłat z przeznaczeniem na część regionalną subwencji ogólnej dla województw na 2014 r. - za miesiąc marzec 2014 r. w wysokości 52.169.090,13 zł wraz z odsetkami ustalonymi jak dla zaległości podatkowych, liczonymi od dnia 18 marca 2014 r., za miesiąc maj 2014 r. w wysokości 20.543.991,25 zł wraz z odsetkami ustalonymi jak dla zaległości podatkowych, liczonymi od dnia 16 maja 2014 r.

Decyzją z dnia [...] sierpnia 2014 r., po rozpatrzeniu wniosku Województwa Mazowieckiego o ponowne rozpatrzenie sprawy Minister Finansów utrzymał w mocy decyzję własną z dnia [...] czerwca 2014 r.

Organ stwierdził, że Województwo Mazowieckie, pomimo ciążącego na nim obowiązku, nie dokonało w terminie wpłat do budżetu państwa z przeznaczeniem na część regionalną subwencji ogólnej dla województw za miesiące marzec i maj 2014 r. W związku z nieuiszczeniem tej wpłaty, wystąpiły przesłanki przewidziane w przepisie art. 35 ust. 2 ustawy z dnia 13 listopada 2003 r. o dochodach jednostek samorządu terytorialnego (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r., nr 80, poz.526 ze zm., dalej: ustawa o dochodach) do określenia, w formie decyzji, wysokości zobowiązania Województwa.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uchylając powyższą decyzję na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit a) ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tj. Dz. U. z 2012 r., poz. 270, dalej: p.p.s.a.) podkreślił, że organ orzekał w sprawie na podstawie upoważnienia zawartego w art. 35 ustawy o dochodach. Materialnoprawną podstawę orzekania, określającą która jednostka samorządu terytorialnego szczebla wojewódzkiego jest zobowiązana do wpłat i w jakich wysokościach (według jakich wskaźników i według jakiej metody wyliczonych), stanowił przepis art. 31 ustawy o dochodach. Sąd wskazał, że ma to istotne znaczenie dla sprawy, gdyż po wydaniu zaskarżonej decyzji zapadł w dniu 4 marca 2014 r. wyrok Trybunału Konstytucyjnego, sygn. K 13/11 (Dz. U. z dnia 19 marca 2014 r., poz. 348), w którym Trybunał stwierdził, że art. 25 i 31 ustawy o dochodach, w zakresie, w jakim nie gwarantują województwom zachowania istotnej części dochodów własnych dla realizacji zadań własnych są niezgodne z art. 167 ust. 1 i 2 w związku z art. 166 ust. 1 Konstytucji RP.

Jednocześnie na podstawie art. 190 ust. 3 Konstytucji RP, TK odroczył skutek derogacyjny (uchylenie) wymienionych przepisów w zakresie stwierdzonej niekonstytucyjności na okres 18 miesięcy od daty ogłoszenia orzeczenia w Dzienniku Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej. Odroczenie derogacji uzasadnił skomplikowaną materią ustrojową jakiej dotyczyły kontrolowane przepisy.

Strona 1/9