Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Wojciech Kręcisz (spr.) Sędzia NSA Magdalena Bosakirska Sędzia NSA Małgorzata Rysz Protokolant Nina Szyller po rozpoznaniu w dniu 27 marca 2014 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej T. S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 21 sierpnia 2012 r. sygn. akt VI SA/Wa 1155/12 w sprawie ze skargi T. S. na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] marca 2010 r. nr [...] w przedmiocie kary pieniężnej za naruszenie przepisów o transporcie drogowym 1. oddala skargę kasacyjną; 2. zasądza od T. S. na rzecz Głównego Inspektora Transportu Drogowego 450 (czterysta pięćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Wyrokiem z dnia 21 sierpnia 2012 r., Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, oddalił skargę T. S. na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] marca 2010 r. w przedmiocie kary pieniężnej.
Powyższy wyrok został wydany na skutek uchylenia wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 26 października 2010 r., sygn. akt: VI SA/Wa 1285/10, i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania przez Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z dnia 28 marca 2012 r. sygn. akt: II GSK 297/11
Sąd I instancji orzekał w następującym stanie sprawy:
W dniu [...] września 2009 r. przeprowadzono kontrolę drogową przewozu wykonywanego w ramach przewozów regularnych na linii W. - Ś. przez autobus marki F. nr rej [...] oznakowanego tablicami kierunkowymi nr [...]. Pojazd wykonywał przewóz na podstawie zezwolenia nr [...] oraz licencji nr [...] udzielonych na rzecz T. S. prowadzącego działalność gospodarczą pod nazwą Przedsiębiorstwo [...] - zwanego skarżącym.
Podczas kontroli odnotowano, iż kierujący pojazdem o godzinie [...] zatrzymał autobus na przystanku przy ul. D. w obrębie budynku T., na którym wsiadł jeden pasażer. Zatrzymanie pojazdu na wzmiankowanym przystanku nie było powodowane żadnymi czynnikami zewnętrznymi.
Ostateczną decyzją Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] marca 2010 r. Nr [...] utrzymano w mocy decyzję D. Wojewódzkiego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] stycznia 2010 r. o nałożeniu na skarżącego kary pieniężnej w kwocie [...] zł z tytułu wykonywania transportu drogowego osób z naruszeniem warunków określonych w zezwoleniu dotyczących wyznaczonych przystanków.
Według organów administracji publicznej ustalenia protokołu kontroli z dnia [...] września 2009 r. uzasadniają nałożenie na skarżącego kary pieniężnej, gdyż kierowca realizował sporny przejazd niezgodnie z obowiązującym rozkładem jazdy zatrzymując się na przystanku nie ujętym w tym rozkładzie tj. na ul. D. w W. W świetle art. 92 ust. 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym (Dz.U. z 2007 r. nr 125, poz. 874 ze zm.) naruszenie obowiązków lub warunków wynikających z tej ustawy zagrożone jest karą pieniężną w kwocie od 50 zł do 15.000 zł. Zgodnie zaś z lp. 2.3.3. załącznika do ustawy o transporcie drogowym wykonywanie transportu drogowego osób z naruszeniem warunków określonych w zezwoleniu dotyczącym wyznaczonych przystanków sankcjonowane jest karą pieniężną w kwocie 3.000 zł.
Główny Inspektor stwierdził, iż zawarty w odwołaniu wniosek o zawieszenie przedmiotowego postępowania administracyjnego na podstawie art. 97 § 1 pkt 4 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U. z 2000 r. nr 98, poz. 1071 ze zm., dalej "k.p.a.") nie zasługuje na uwzględnienie, gdyż postępowania toczące się z wniosków skarżącego w Prokuraturze Rejonowej w Ś. ([...]) oraz przed Urzędem Kontroli Skarbowej w W. nie stanowią zagadnienia wstępnego o jakim mowa w tym przepisie.
W skardze na powyższą decyzję, wniesionej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, skarżący - reprezentowany przez adwokata - zarzucił naruszenie art. 7, 77 k.p.a poprzez brak dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego sprawy. Ponadto zarzucono naruszenie przepisu art. 97 § 1 pkt 4 k.p.a., gdyż organ prowadził postępowanie pomimo, iż zaszła obligatoryjna przesłanka zawieszenia postępowania administracyjnego albowiem zgłoszone przez stronę zarzuty wskazują iż w trakcie prowadzonego przed organem I instancji postępowania mogło dojść do przestępstwa, a organem uprawnionym do takiego stwierdzenia jest prokuratura i sąd.