Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Czesława Socha Sędzia NSA Wojciech Kręcisz (spr.) Sędzia del. WSA Henryka Lewandowska- Kuraszkiewicz Protokolant Kacper Tybuszewski po rozpoznaniu w dniu 17 grudnia 2014 r na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej E. N. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 4 czerwca 2013 r. sygn. akt VI SA/Wa 158/13 w sprawie ze skargi E. N. na decyzję Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 [...] 2012 r. nr [...] w przedmiocie ustalenia wyniku egzaminu wstępnego na aplikację adwokacką 1. oddala skargę kasacyjną; 2. zasądza od E. N. na rzecz Ministra Sprawiedliwości [...] ([...]) złotych tytułem kosztów postępowania kasacyjnego.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 4 czerwca 2013 r., oddalił skargę E. N. na decyzję Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 [...] 2012 r. w przedmiocie ustalenia wyniku egzaminu wstępnego na aplikację adwokacką.
Z uzasadnienia Sądu I instancji wynika, że za podstawę rozstrzygnięcia przyjął on następujące ustalenia.
Uchwałą Nr [...] z dnia 29 [...] 2012 r., Komisja Egzaminacyjna do spraw aplikacji adwokackiej przy Ministrze Sprawiedliwości z siedzibą w B., ustaliła negatywny wynik egzaminu wstępnego na aplikację adwokacką E. N. Z uzasadnienia uchwały wynika, że E. N. uzyskała z testu [...] punktów. Komisja kwalifikacyjna podniosła, że zgodnie z treścią art. 75i ust. 3 ustawy - Prawo o adwokaturze, pozytywny wynik z egzaminu wstępnego uzyskuje kandydat, który otrzymał z testu co najmniej 100 punktów, a zatem uzyskana przez E. N. liczba punktów przesądza o negatywnym wyniku egzaminu.
E. N. wniosła odwołanie od ww. uchwały kwestionując prawidłowość pytań nr 86, nr 95 i nr 144.
Minister Sprawiedliwości, działając jako organ II instancji wskazał, że w wyniku ponownego sprawdzenia karty odpowiedzi skarżącej i przeliczenia uzyskanych przez nią punktów stwierdzono, że E. N. prawidłowo odpowiedziała na [...] pytań i uzyskała [...] punktów.
Odnosząc się do zakwestionowanych przez skarżącą pytań Minister Sprawiedliwości wywodził, co następuje:
Zakwestionowane przez stronę pytanie nr 86 brzmiało:
"Zgodnie z ustawą o Krajowym Rejestrze Sądowym, przepisy o rejestrze przedsiębiorców stosuje się do:
A. osób fizycznych wykonujących działalność gospodarczą,
B. spółek cywilnych,
C. spółdzielni europejskich."
Prawidłową odpowiedzią na to pytanie jest odpowiedź "C", oparta na art. 36 pkt 8a ustawy z dnia 20 sierpnia 1997 r. o Krajowym Rejestrze Sądowym (Dz. U. z 2007 r. Nr 168, poz. 1186, z późn. zm.). Skarżąca udzieliła odpowiedzi "A".
Odnosząc się do argumentów odwołania, organ zauważył, że z literalnego brzmienia art. 36 pkt 11 ustawy o Krajowym Rejestrze Sądowym wynika, że dotyczy on "przedsiębiorstw zagranicznych", podczas gdy w odpowiedzi "A" wskazano "osoby fizyczne, wykonujące działalność gospodarczą". Zakresy pojęciowe tych terminów są zupełnie różne: czym innym jest przedsiębiorstwo zagraniczne, a czym innym osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą. Treść odpowiedzi "A" odnosi się do osób fizycznych, o których mowa w ustawie z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej. Osoba fizyczna wykonująca działalność gospodarczą, definiowana jako przedsiębiorca na gruncie ww. ustawy, podlega wpisowi i może podjąć działalność gospodarczą dopiero w dniu złożenia wniosku o wpis do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej (CEIDG) - nie zaś do rejestru przedsiębiorców, jak oceniła na egzaminie skarżąca. Odnośnie do pojęcia "przedsiębiorstw zagranicznych", Minister Sprawiedliwości wskazywał, że ustawa definiuje pojęcie to jako: przedsiębiorców określonych w przepisach o zasadach prowadzenia na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej działalności gospodarczej w zakresie drobnej wytwórczości przez zagraniczne osoby prawne i fizyczne. W istocie, w przepisie tym chodzi o przedsiębiorstwa zagraniczne, które reguluje ustawa z dnia 6 lipca 1982 r. o zasadach prowadzenia na terytorium Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej działalności gospodarczej w zakresie drobnej wytwórczości przez zagraniczne osoby prawne i fizyczne (Dz. U. z. 1982 r. Nr 27, poz. 148, z późn. zm.). Organ podkreślił, że niezależnie od treści art. 36 pkt 11 ustawy o Krajowym Rejestrze Sądowym, również ustawa z dnia 6 lipca 1982 r. w art. 17 nakłada obowiązek wpisu przedsiębiorstw zagranicznych do Krajowego Rejestru Sądowego. Skoro zatem obie ustawy operują identycznymi nazwami w stosunku do danej kategorii podmiotów, to z tego wynika, że ze względu na spójność użytych nazw mówią o tych samych podmiotach. Zatem ustawę o Krajowym Rejestrze Sądowym stosuje się do przedsiębiorstw zagranicznych, a nie do osób fizycznych wykonujących działalność gospodarczą, gdyż to podmioty określone w ustawie z dnia 6 lipca 1982 r. zostały zdefiniowane w art. 36 pkt 11 ustawy o KRS.