Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Joanna Kabat-Rembelska Sędzia NSA Mirosław Trzecki (spr.) Sędzia del. WSA Cezary Kosterna Protokolant Patrycja Kozłowska po rozpoznaniu w dniu 10 maja 2017 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej A. J. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 16 kwietnia 2015 r. sygn. akt V SA/Wa 3093/14 w sprawie ze skargi A. J. na decyzję Prezesa Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa z dnia [...] października 2014 r. nr [...] w przedmiocie przyznania płatności rolnośrodowiskowej w pomniejszonej wysokości oddala skargę kasacyjną.
Wyrokiem z 16 kwietnia 2015 r., sygn. akt V SA/Wa 3093/14, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę A. J. na decyzję Prezesa Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa z [...] października 2014 r. w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności ostatecznej w przedmiocie przyznania płatności rolnośrodowiskowej w pomniejszonej wysokości.
Sąd I instancji orzekał w następującym stanie sprawy:
Kierownik Biura Powiatowego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa (dalej: ARiMR) w Kłodzku decyzją z [...] maja 2012 r. przyznał A. J. płatność rolnośrodowiskową na rok 2011 w pomniejszanej wysokości, to jest płatność:
- w ramach Pakietu 2 - Rolnictwo ekologiczne:
- w wariancie 2.2 - Uprawy rolnicze (w okresie przestawiania) uwzględniając powierzchnię deklarowaną - 40,02 ha;
- w wariancie 2.12.1 - Pozostałe uprawy sadownicze + jagodowe (w okresie przestawiania) uwzględniając powierzchnię deklarowaną - 1,20 ha;
- w ramach Pakietu 4 - Ochrona zagrożonych gatunków ptaków i siedlisk przyrodniczych poza obszarami Natura 2000,
- w wariancie 4.1 - Ochrona siedlisk lęgowych ptaków uwzględniając powierzchnię 2,94 ha.
Organ wskazał, że: "We wniosku o przyznanie płatności rolnośrodowiskowej na rok 2011 Pan A. J. zadeklarował na działce rolnej D położonej na działkach ewidencyjnych o numerach [...], [...], [...], [...], [...] (...) powierzchnię 8,37 ha do płatności rolnośrodowiskowej w wariancie 4.1. Podczas weryfikacji poprawności deklaracji działki rolnej D stwierdzono, że uprawniona do otrzymania płatności w wariancie 4.1 jest jedynie działka ewidencyjna nr [...] o powierzchni 2,94 ha. Z danych będących w posiadaniu ARiMR wynika, ze w 2006 r. działki ewidencyjne nr [...], [...], [...], [...] o łącznej powierzchni 5,43 ha (...) były ugorowane. Zgodnie z wyżej przytoczoną definicją część działki rolnej D o powierzchni 5,43 ha nie spełnia kryteriów trwałych użytków zielonych) ".
W dniu [...] maja 2014 r. A. J. skierował do Dyrektora Dolnośląskiego Oddziału Regionalnego ARiMR we Wrocławiu wniosek o stwierdzenie nieważności powyższej decyzji, gdyż w ocenie strony została ona wydana z rażącym naruszeniem prawa.
Decyzją z [...] maja 2014 r., Dyrektor Dolnośląskiego Oddziału Regionalnego ARiMR we Wrocławiu odmówił stwierdzenia nieważność decyzji Kierownika Biura Powiatowego ARiMR w Kłodzku z dnia [...] maja 2012 r.
Decyzją z [...] października 2014 r. Prezes ARiMR utrzymał w mocy powyższą decyzję.
Zdaniem organu z dokumentacji zgromadzonej w sprawie wynika, że w roku 2006, tj. w okresie pięciu lat przed złożeniem przez stronę wniosku o przyznanie płatności rolnośrodowiskowej na rok 2011, na działce ewidencyjnej numer [...] o powierzchni 0,83 ha, na działce ewidencyjnej numer [...] o powierzchni 0,97 ha, na działce ewidencyjnej numer [...] o powierzchni 2,00 ha oraz na działce ewidencyjnej numer [...] o powierzchni 1,90 ha położone były działki rolne deklarowane do płatności jako ugór. Z powyższego wynika zatem, że część zadeklarowanej we wniosku działki rolnej D o powierzchni 5,43 ha, (położonej na działkach ewidencyjnych o numerach [...], [...], [...] oraz [...]) zadeklarowanej we wniosku o przyznanie płatności rolnośrodowiskowej na rok 2011 jako łąka trwała, nie stanowiła trwałego użytku zielonego w rozumieniu § 9 ust. 4 pkt 1 rozporządzenia rolnośrodowiskowego. Skoro zatem decyzja Kierownika Biura Powiatowego ARiMR w Kłodzku z [...] maja 2012 r. wydana została z uwzględnieniem przepisów prawa oraz w oparciu o cały zgromadzony w sprawie materiał dowodowy, w ocenie organu odwoławczego nie ma podstaw do stwierdzenia, że została ona wydana z rażącym naruszeniem prawa, które z kolei pociągałoby za sobą konieczność stwierdzenia jej nieważności w oparciu o tryb określony w art. 156 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2016 r., poz. 23 ze zm.; dalej k.p.a.).