Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Zofia Borowicz Sędzia NSA Joanna Kabat-Rembelska Sędzia del. WSA Elżbieta Kowalik-Grzanka (spr.) Protokolant Agata Skorupska po rozpoznaniu w dniu 20 kwietnia 2017 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej A. B. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 9 kwietnia 2015 r., sygn. akt III SA/Lu 897/14 w sprawie ze skargi A. B. na uchwałę Rady Miasta Biała Podlaska z dnia [...] września 2011 r., nr [...] w przedmiocie stawek opłat za zajęcie pasa drogowego dróg publicznych oddala skargę kasacyjną
Zaskarżonym wyrokiem z dnia 9 kwietnia 2015 r., sygn. akt III SA/Lu 897/14, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie oddalił skargę A. B. na uchwałę Rady Miasta B. z dnia [...] września 2011 r., nr [...], w przedmiocie wysokości stawek opłat za zajęcie pasa drogowego dróg publicznych.
Ze stanu faktycznego sprawy przyjętego przez Sąd pierwszej instancji wynika, że Rada Miasta B., działając na podstawie art. 40 ust. 8 i 9 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 1440 ze zm.) - dalej jako "u.d.p.", podjęła dnia 5 września 2011 r. uchwałę w sprawie wysokości stawek opłat za zajęcie pasa drogowego dróg publicznych zaliczonych do kategorii: dróg krajowych, dróg wojewódzkich, dróg powiatowych i dróg gminnych, których zarządcą jest Prezydent Miasta B., na cele nie związane z potrzebami zarządzania drogami lub potrzebami ruchu drogowego.
Uchwałę powyższą, w części dotyczącej ustalenia rocznej stawki opłat za zajęcie 1 m2 pasa drogowego dróg publicznych zaliczonych do kategorii dróg krajowych, wojewódzkich, powiatowych i gminnych w celu umieszczenia w pasie drogowym urządzeń infrastruktury technicznej niezwiązanych z potrzebami zarządzania drogami lub potrzebami ruchu drogowego tj. § 4 ust. 1 uchwały, zaskarżyła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie A. B.
W skardze podniosła zarzuty naruszenia art. 40 ust. 9 u.d.p. poprzez nieuwzględnienie ustawowych kryteriów przy ustalaniu stawki rocznej opłaty oraz przez ustalenie rażąco wysokiej stawki opłaty w porównaniu do przepisów ustalających stawki opłat za zajęcie pasa drogowego dróg, których zarządcą jest Generalny Dyrektor Dróg Krajowych i Autostrad, zarzut naruszenia art. 2 i art. 32 Konstytucji RP poprzez wprowadzenie preferencyjnych, niższych stawek opłaty rocznej za umieszczenie w pasie drogowym urządzeń związanych z siecią kanalizacji sanitarnej, siecią wodociągową i siecią ciepłowniczą, bez istnienia uzasadnionych przesłanek zróżnicowania sytuacji prawnej podmiotów oferujących usługi użyteczności publicznej, zarzut naruszenia art. 7 ust. 1 pkt 3a ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2016 r., poz. 446 ze zm.) - dalej jako "u.s.g." poprzez znaczne ograniczenie opłacalności inwestycji związanych z rozbudową internetu szerokopasmowego, a tym samym uniemożliwienie wykonywanie przez gminę zadań własnych w zakresie telekomunikacji zmierzających do zaspokajania potrzeb zbiorowych wspólnoty, a także zarzut naruszenia art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1829 ze zm.) poprzez ustalenie rażąco wysokiej stawki opłat, co oznacza tworzenie niekorzystnych warunków do podejmowania i prowadzenia działalności gospodarczej.
Uzasadniając interes prawny legitymujący do wniesienia skargi, skarżąca wyjaśniła, że prowadzi działalność gospodarczą w zakresie usług telekomunikacyjnych. W ramach prowadzonej działalności realizuje inwestycje polegające na budowie przyłączy światłowodowych na terenie województwa lubelskiego w celu rozpowszechniania szerokopasmowego dostępu do internetu w Polsce wschodniej. Rozpowszechnianie przyłączy światłowodowych pomiędzy poszczególnymi miejscowościami odbywa się poprzez umieszczanie ich w pasie drogowym przy drogach publicznych. Prowadzenie takiej działalności wiąże się z koniecznością uiszczania opłat z tytułu zajęcia pasa drogowego w wysokości ustalonej zgodnie z art. 40 ust. 8 u.d.p. przez organ jednostki samorządu terytorialnego. Zaskarżona uchwała narusza interes prawny skarżącej przez konieczność uiszczania wygórowanych opłat z tytułu umieszczania urządzeń technicznych w pasach drogowych, których zarządcą jest Prezydent Miasta B.