Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Dorota Dąbek (spr.) Sędzia NSA Mirosław Trzecki Sędzia del. WSA Henryka Lewandowska-Kuraszkiewicz Protokolant Michał Mazur po rozpoznaniu w dniu 22 kwietnia 2022 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej M. J. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 3 sierpnia 2018 r. sygn. akt VI SA/Wa 846/18 w sprawie ze skargi M. J. na decyzję Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów z dnia (...) nr (...) w przedmiocie zakazu udostępniania wyrobu 1. oddala skargę kasacyjną; 2. zasądza od M. J. na rzecz Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów 360 (trzysta sześćdziesiąt) złotych tytułem kosztów postępowania kasacyjnego.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie (dalej: sąd I instancji, WSA) wyrokiem z 3 sierpnia 2018 r., sygn. akt VI SA/Wa 846/18, oddalił skargę M. J. (dalej: skarżący, strona) na decyzję Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów (dalej: organ, organ II instancji) z (...) nr (...), wydaną na podstawie art. 40k ust. 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. o systemie oceny zgodności (tekst jedn.: Dz. U. z 2017 r. poz. 1226 ze zm.; dalej: u.s.o.z.) w przedmiocie zakazu udostępniania wyrobu, tj. masek antysmogowych (...) którym producentem był skarżący.
Skarżący wniósł skargę kasacyjną, zaskarżając powyższy wyrok w całości oraz wniósł o rozpoznanie skargi kasacyjnej na rozprawie.
Skarżący wyrokowi sądu I instancji zarzucił:
A. naruszenie prawa materialnego tj.:
1. art. 6 ust. 1 pkt 1) u.s.o.z. w zw. z § 2 pkt 4 rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 21 grudnia 2005 r. w sprawie zasadniczych wymagań dla środków ochrony indywidualnej (Dz. U. Nr 259, poz. 2173; dalej: rozporządzenie Ministra Gospodarki lub rozporządzenie z 2005 r.) w zw. z art. 9 ust. 1 i 2 u.s.o.z. oraz § 7 ust. 1, 3 i 4; § 9 ust. 2 pkt 2; § 30 ust. 1 i 4; § 36 i § 43 rozporządzenia Ministra Gospodarki poprzez jego błędną wykładnię i uznanie, że:
a. maska antysmogowa z filtrem (...) (dalej: wyrób) stanowiąca środek ochrony indywidualnej - sprzęt ochrony układu oddechowego - półmaskę filtrującą wykracza poza zakres środków ochrony indywidualnej powszechnego użytku w rozumieniu § 2 pkt 4 rozporządzenia Ministra Gospodarki, a ponadto ma chronić przed czynnikami wyjątkowymi i ekstremalnymi, do których niewątpliwie należy smog, zatem podlega certyfikacji WE, w tym poprzez błędną wykładnię pojęcia niekorzystnych warunków atmosferycznych oraz dokonania na tej podstawie błędnej subsumcji, a to wobec powszechnie stosowanej definicji smogu jako "nienaturalne zjawisko atmosferyczne polegające na współwystępowaniu zanieczyszczenia powietrza" (źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Smog), wskutek przyjęcia, że smog stanowi zjawisko wyjątkowe i ekstremalne, w tym dokonanie tego ustalenia bez wymaganej wiedzy specjalistycznej;
b. certyfikacja powinna nastąpić pod kątem spełniania normy PN-EN 149+A1:2010, a nie pod kątem przesłanek określonych w rozporządzeniu;
c. wskazana norma ma zastosowanie do wszystkich masek filtrujących stosowanych jako sprzęt ochrony układu oddechowego do ochrony przed cząstkami powietrza, w tym do wyrobu;
d. organ prawidłowo uznał zastosowanie tej normy do tych półmasek niezależnie od tego, czy służą one do użytku indywidualnego/prywatnego czy zawodowego/przemysłowego, a mające w sprawie zastosowanie przepisy (szeroko omówione w zaskarżonej decyzji, tj. ww. ustawy o systemie oceny zgodności, rozporządzenia, dyrektywy i normy), nie przewidują takiego rozróżnienia, pomimo że takie rozróżnienie wynika z treści przepisów unijnych, których ustawa stanowi implementację, tj. dyrektywy Rady z dnia 21 grudnia 1989 r. Nr 89/686/EWG w sprawie zbliżenia ustawodawstw Państw Członkowskich odnoszących się do wyposażenia ochrony osobistej (Dz. U. UE L 399 z 1989 r. s. 18 ze zm.), Załącznik Nr 1, pkt 3 in principio;